ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΕ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ;

 

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΕ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ;

 

Ο όρος «ρομαντισμός» αναφέρεται σε ένα πνευματικό και καλλιτεχνικό κίνημα που ξεκίνησε την Ευρώπη τα τέλη του 18^ου αιώνα  και άνθησε κατά την περίοδο 1800-1850. ØΜε επίκεντρο την Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία εξαπλώθηκε δυναμικά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και εξακολουθεί να επηρεάζει και σήμερα όλους τους τομείς της τέχνης.

            Το κίνημα έδωσε έμφαση στο έντονο συναίσθημα καθώς και  έδωσε μια νέα σημασία σε αισθήματα συμπάθειας, δέους, θαυμασμού και τρόμου. Οι ρομαντικοί στοχαστές εξιδανικεύαν τη φύση, ήταν συχνά καχύποπτοι για την εκβιομηχάνιση, αντίθετοι στην βιομηχανική επανάσταση,  κατά του ορθολογισμού, και συχνά δόξαζαν το Μεσαίωνα  απεικονίζοντας τους μεσαιωνικούς  ανθρώπους  με εξιδανικευμένες μορφές. Πιο έντονα εκδηλώθηκε μέσα από τις εικαστικές τέχνες, τη μουσική και τη λογοτεχνία και είχε επίσης σημαντικό αντίκτυπο στην ιστοριογραφία, την εκπαίδευση, το σκάκι, την αρχιτεκτονική τις κοινωνικές, τις φυσικές επιστήμες και την πολιτική.  Ο Ρομαντισμός συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του εθνικισμού. Οι ρομαντικοί στοχαστές αποθέωναν την ιδέα του έθνους, της κοινής γλώσσας, ιστορίας, θρησκείας και παράδοσης, κάτι που βρήκε απήχηση σε πολλούς λαούς που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους . Η τέχνη έγινε το μέσο για την έκφραση των συναισθημάτων του καλλιτέχνη – μελαγχολία, απαισιοδοξία, θλίψη, αλλά και πάθος και ορμητικότητα. Κύριοι εκπρόσωποι ήταν ο  Francisco de Goy (Γκόγια) στην Ισπανία, ο Eugene Delacroix (Ντελακρουά) στην Γαλλία, ο Caspar Friedrich (Φρίντριχ) στη Γερμανία και ο Γύζης, Ν. Λύτρας στην Ελλάδα.

 Συνοψίζοντας, ο ρομαντισμός δεν ήταν απλώς ένα καλλιτεχνικό ρεύμα, αλλά μια κρίση της ευρωπαϊκής συνείδησης και ένας βαθύς αναπροσανατολισμός στον τρόπο σκέψης, αντίληψης και έκφρασης, που διαμόρφωσε την Ευρώπη του 19ου αιώνα σε πολλαπλά επίπεδα.

 

Πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

https://chpapathan.sites.sch.gr/wp-content/uploads/2020/01/%CE%A1%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82.pdf

-Σοφία Μωραΐτη

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης  είναι ένα διεθνές δικαστήριο που έχει την έδρα του στο Λουξεμβούργο. Το ΔΕΕ εκδίδει αποφάσεις για υποθέσεις που του υποβάλλονται. Αποστολή του είναι να ερμηνεύει και να εφαρμόζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και χαρακτηρίζεται από τη σύνθετη φύση του και την υπερεθνική του λειτουργία και εξουσία. Από κάθε κράτος- μέλος της Ε.Ε.  συμμετέχει ένας δικαστής. Το Δικαστήριο επικουρείται από 11 γενικούς εισαγγελείς. Οι δικαστές του Δικαστηρίου εκλέγουν από τις τάξεις τους έναν Πρόεδρο και έναν Αντιπρόεδρο για τριετή ανανεώσιμη θητεία.

Το ΔΕΕ αποτελείται από δύο δικαιοδοτικά όργανα, το Δικαστήριο και το Γενικό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο, ασχολείται με αιτήματα από εθνικά δικαστήρια για προδικαστικές αποφάσεις, ορισμένες αγωγές ακύρωσης και εφέσεις. Αποτελείται από έναν δικαστή από κάθε χώρα μέλος της ΕΕ, καθώς και 11 γενικούς εισαγγελείς. Το Γενικό Δικαστήριο εκδικάζει όλες τις προσφυγές ακύρωσης που ασκούνται από ιδιώτες, εταιρείες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, από κράτη μέλη της ΕΕ. Δηλαδή, το Γενικό Δικαστήριο ασχολείται κυρίως με το δίκαιο του ανταγωνισμού, τις κρατικές ενισχύσεις, το εμπόριο, τη γεωργία και τα εμπορικά σήματα. Από το 2020 το δικαστήριο αυτό αποτελείται από 54 δικαστές.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) δημιουργήθηκε σταδιακά, με την εξέλιξη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Αρχικά, ιδρύθηκε ως Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) το 1952, με τη Συνθήκη των Παρισίων. Σκοπός της ήταν να θέσει την παραγωγή και εμπορία του άνθρακα και του χάλυβα, δηλαδή των δύο κύριων πρώτων υλών της πολεμικής βιομηχανίας μέχρι και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό κοινή διαχείριση των πρώην εμπολέμων κρατών. Στη συνέχεια, με τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957, μετονομάστηκε σε Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ). Τέλος, μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2009, έλαβε την ονομασία που έχει σήμερα, Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανακεφαλαιώνοντας, βλέπουμε ότι το ΔΕΕ είναι ένα πολύ σημαντικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την πολύπλοκη δομή και την υπερεθνική του εξουσία, αποτελεί έναν πυλώνα της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, διασφαλίζοντας την ενιαία ερμηνεία και εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου προς όφελος όλων των κρατών μελών και των πολιτών τους.

 

Πηγές:

https://www.echr.coe.int/documents/d/echr/Questions_Answers_ELL

https://european-union.europa.eu/institutions-law-budget/institutions-and-bodies/search-all-eu-institutions-and-bodies/court-justice-european-union-cjeu_el

https://www.europarl.europa.eu/factsheets/el/sheet/26/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82

https://left.gr/news/parapompi-tis-elladas-sto-eyropaiko-dikastirio-gia-apotyhia-horotaxikis-organosis-toy

 

-Σοφία Μωραΐτη

 

 

Ρωσική Τέχνη: Ο Βασίλι Καντίνσκι

 Ρωσική Τέχνη: Ο Βασίλι Καντίνσκι

Ο Βασίλι Καντίνσκι (WassilyKandinsky) θεωρείται ο πατέρας της αφηρημένης τέχνης. Η συμβολή του στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού καλλιτεχνικού κινήματος του 20ού αιώνα είναι τεράστια. Ως Ρώσος καλλιτέχνης που έδρασε κυρίως στη Γερμανία και τη Γαλλία, ο Καντίνσκι ένωσε στοιχεία της ρωσικής λαϊκής παράδοσης με τη φιλοσοφία, τη μουσική και τις σύγχρονες θεωρίες της τέχνης.  Γεννημένος στη Μόσχα το 1866, ο Καντίνσκι σπούδασε νομικά πριν στραφεί στην τέχνη. Το 1911 ίδρυσε μαζί με τον FranzMarc την καλλιτεχνική ομάδα DerBlaueReiter στο Μόναχο. Η φιλοσοφία του ήταν ότι η τέχνη πρέπει να προκαλεί συναισθήματα με τρόπο ανάλογο της μουσικής. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από έντονα χρώματα, αφηρημένες φόρμες και πνευματικότητα.

Ο Καντίνσκι συνέβαλε στην ανάπτυξη του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Η διδασκαλία του στο Bauhaus στη Γερμανία έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης σχεδιαστικής αντίληψης. Η σκέψη του συνεχίζει να εμπνέει καλλιτέχνες, σχεδιαστές και θεωρητικούς της τέχνης μέχρι σήμερα.Περιγραφή: Εικόνα που περιέχει πολυχρωμία, τέχνη, μοτίβο, ζωγραφική

Το περιεχόμενο που δημιουργείται από AI ενδέχεται να είναι εσφαλμένο. Περιγραφή: Εικόνα που περιέχει τέχνη, ζωγραφιά, εικονογράφηση, ζωγραφική

Το περιεχόμενο που δημιουργείται από AI ενδέχεται να είναι εσφαλμένο. Πηγές και Υλικό

1. https://www.dailyartmagazine.com/wassily-kandinsky-abstract-paintings/

2. https://www.tate.org.uk/art/artists/wassily-kandinsky-1382 

ΜΠΑΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 

 

Αθλητισμός και Αναπηρία: Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες

 

Αθλητισμός και Αναπηρία: Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες

Ο αθλητισμός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέσα κοινωνικής ένταξης και ενδυνάμωσης για άτομα με αναπηρία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, ως θεσμός, ενισχύουν τη διαφορετικότητα, την αποδοχή και την αναγνώριση των ικανοτήτων αυτών των αθλητών.

Οι ρίζες του κινήματος ξεκινούν το 1948 στο νοσοκομείο StokeMandeville της Αγγλίας, όταν ο νευροχειρουργός SirLudwigGuttmann οργάνωσε αγώνες για βετεράνους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη. Το 1960 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι επίσημοι Παραολυμπιακοί Αγώνες στη Ρώμη με τη συμμετοχή 400 αθλητών από 23 χώρες.

Οι αγώνες περιλαμβάνουν κατηγορίες για κινητικές, οπτικές, νοητικές και άλλες αναπηρίες. Σήμερα, συμμετέχουν χιλιάδες αθλητές από περισσότερες από 160 χώρες, καλύπτοντας δεκάδες διαφορετικά αθλήματα, όπως στίβος, κολύμβηση, μπάσκετ με αμαξίδιο, πινγκ-πονγκ και άλλα.

Τα τελευταία χρόνια έχουν ενσωματωθεί νέα αθλήματα όπως το Para-Taekwondo και το Para-Badminton. Επιπλέον, γίνονται προσπάθειες για συμπερίληψη του κοινού μέσω τεχνολογιών επαυξημένης πραγματικότητας και VR εμπειριών για να βιώνουν όλοι τις συγκινήσεις των αγώνων.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι πολλά περισσότερα από μια αθλητική διοργάνωση. Αντιπροσωπεύουν την αντοχή, την αλληλεγγύη και το δικαίωμα όλων στην ισότιμη συμμετοχή. Μέσα από αυτούς, καταρρίπτονται στερεότυπα και ενδυναμώνονται κοινωνίες.

Πηγές και Σύνδεσμοι

1. https://www.britannica.com/sports/Paralympic-Games

2. https://www.lemonde.fr/en/sports/article/2024/08/25/paris-2024-paralympic-games-the-flame-was-lit-in-stoke-mandeville-the-birthplace-of-paralympism_6721348_9.html

3. https://europost.gr/paraolympiakoi-agones-chrysos-o-gkavelas/

 ΜΠΑΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

   

 

 

ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ;

 

ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΝ  ΤΟΥΡΙΣΜΟ;

 

 

Ένα αναμφίβολα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας της χωράς μας στηρίζεται στον τουρισμό. Έτσι θα μπορούσε κάνεις να υποθέσει πως όλες οι χώρες όχι μόνο τον αποδέχονται, αλλά τον επιδοκιμάζουν και προωθούν τον τουρισμό  εντός των συνόρων τους.

Αν και η υπόθεση αυτή είναι ενήμερη σωστή, δεν αποτελεί κανόνα που ισχύει για όλες τις χώρες. Ο  υπερτουρισμός είναι ένα αρνητικό  φαινόμενο που προκαλείται από τον άμετρο τουρισμό. Προορισμοί  όπου οι ντόπιοι ή οι επισκέπτες αισθάνονται ότι υπάρχει υπερβολικός αριθμός επισκεπτών και η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται σε απαράδεκτα επίπεδα ως αποτέλεσμα αυτού. Οι ντόπιοι πολίτες δυσκολεύονται να μετακινηθούν στην πόλη τους λόγω των υπέρμετρων οχημάτων των πολυάριθμων τουριστών, αδυνατούν να απολαύσουν τα όμορφα τοπία που τους  προσφέρει εξαιτίας της υπερπληρότητας, καθώς και δυσπράγουν στο μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού τους βίου. Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από μια έρευνα που διεξήχθη το 2023 χρησιμοποιώντας δεδομένα από την Euromonitor International, μια εταιρεία έρευνας αγοράς, που ανέλυσε τον αριθμό των εισερχόμενων αφίξεων το 2023 σε σύγκριση με τον πληθυσμό πόλεων. Σύμφωνα με την έρευνα, αυτές είναι οι 10 ευρωπαϊκές πόλεις που πάσχουν από το φαινόμενο του υπερπληθυσμού:

 

ΚΑΤΑΤΑΞΗ	ΠΟΛΗ	ΧΩΡΑ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ ΑΝΑ ΚΑΤΟΙΚΟ
1	Ντουμπρόβνικ	Κροατία	27.42
2	Ρόδος	Ελλάδα	26.33
3	Βενετία	Ιταλία	21.26
4	Ηράκλειο	Ελλάδα	18.43
5	Φλωρεντία	Ιταλία	13.81
6	Ρέικιαβικ	Ισλανδία	12.10
7	Άμστερνταμ	Ολλανδία	12.09
8	Λισαβόνα	Πορτογαλία	11.14
9	Πόρτο	Πορτογαλία	10.55
10	Δουβλίνο	Ιρλανδία	9.07

 

Όπως βλέπουμε από τον πίνακα, η χώρα μας έχει καταλάβει την δεύτερη και την τέταρτη θέση. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά του υπερτουρισμού , ειδικά στην Ρόδο και στο Ηράκλειο, που θα υπερασπίζονται την ομαλή καθημερινότητα των κατοίκων και συγχρόνως να  διαμορφώνουν μια κατάσταση στην οποία ο τουρισμός θα ευδοκιμούσε, όχι όμως υπέρμετρα.

Πηγές: https://www.holidu.co.uk/magazine/european-cities-overtourism-index

           https://www.archstudies.gr/cgibin/pages/index.pl? arlang=English&argenkat=ARTICLES&type=article&arcode=200811215804

 

 

Σοφία Μωραΐτη