Άνοδος του επιπέδου της θάλασσας: ο σιγανός κίνδυνος που είναι ήδη εδώ

Μία από τις πολλές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, είναι ήδη πρόβλημα σε μερικές περιοχές του κόσμου. Σύμφωνα με επιστήμονες η στάθμη του νερού ανέβηκε κατά 10 εκατοστά τα τελευταία 30 χρόνια, και - ακόμα και στα πιο αισιόδοξα σενάρια - θα έχει ανέβει τουλάχιστον μισό μέτρο μέχρι το τέλος του αιώνα.

Κάποιες περιοχές θα επηρεαστούν περισσότερο από άλλες. Χώρες της Ωκεανίας και της Ασίας ήδη αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, καθώς ο Ειρηνικός ωκεανός “φουσκώνει” γρηγορότερα από τους άλλους. Εκεί ήδη είναι σε λειτουργεία προγράμματα εκκένωσης σε χαμηλά νησιά.

Ευτυχώς το πρόβλημα αυτό δεν επηρεάζει ακόμα πολύ την Ευρώπη. Μπορούμε να υψώσουμε φράγματα για να αποφύγουμε τις περισσότερες συνέπειες. Αλλά αν η στάθμη των θαλασσών συνεχίσει να ανεβαίνει θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα με διάβρωση σε παραθαλάσσιες περιοχές, πλημμύρες, ενώ θα υπάρχουν και προβλήματα από το αλάτι που θα εισχωρεί μέσα στο έδαφος.

Εκτός όμως από τις άμεσες συνέπειες του χασίματος γης και οικονομικών προοπτικών, εδώ στην Ευρώπη θα αντιμετωπίσουμε και κάποιες έμμεσες, που θα είναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντικές. Πολλές χώρες που ήδη έχουν προβλήματα δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τις πλημύρες και γι’ αυτό θα δούμε τεράστια μεταναστευτικά κύματα από αυτούς που τα σπίτια τους θα βρεθούν στον βυθό.

Δυστυχώς δεν υπάρχει μια λύση για όλα αυτά τα προβλήματα. Η αντιμετώπιση εξαρτάται κατά πολύ από τις τοπικές συνθήκες και το πόσα χρήματα μπορούν να ξοδευτούν για να χτιστούν φράγματα, για παράδειγμα, καθώς αυτή είναι μια πολύ ακριβή λύση. Υπάρχουν και κάποιες πιο φυσικές λύσεις, όπως η συντήρηση μαγκρόβιων ελών, αλλά αυτό δεν λειτουργεί φυσικά για την Ευρώπη στην οποία δεν υπάρχει αυτό το είδος δέντρων.

Στην Ωκεανία κάποια νησιά ίσως εξαφανιστούν τελείως. Στην Ευρώπη αν ανέβει η στάθμη της θάλασσας κατά ένα μέτρο, 13 εκατομμύρια άτομα θα εκτοπιστούν από πλημμύρες. Ο Ματίας Χους, καθηγητής του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Ελβετική Ραδιοφωνία-Τηλεόραση (SRF) τόνισε πως «η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα αυξηθεί κατά περίπου 10-15 εκατοστά μέχρι το 2100 μόνο λόγω της τήξης των παγετώνων. Αυτό δεν ακούγεται μεν πολύ, αλλά σε συνδυασμό με τη θερμική διαστολή του θαλασσινού νερού και την αργή τήξη των πολικών πάγων πάχους χιλιομέτρων αλλά και με πλημμύρες, είναι εξαιρετικά προβληματικό για τις παράκτιες περιοχές σε όλο τον κόσμο».

Οι πολλές πτυχές και συνέπειες της κλιματικής αλλαγής την καθιστούν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα πρέπει να λύσει η ανθρωπότητα. Για τον λόγο αυτό οι δράσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου πρέπει να είναι άμεσες και επιτακτικές!

                                      Γιάννης Χριστοφορίδης

Πηγές: 

https://www.euronews.com/2023/03/03/rising-sea-levels-the-silent-killer-that-is-already-a-reality - https://www.cnn.gr/perivallon/story/346977/klimatiki-krisi-oi-protofaneis-apeiles-apo-to-liosimo-ton-pagon

Το δικαίωμα στην τροφή

Το δικαίωμα στην τροφή είναι κατοχυρωμένο από πολλές συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένης και της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ο δεύτερος από τους 17 στόχους για βιώσιμη ανάπτυξη από τα Ηνωμένα Έθνη. Συγκεκριμένα: “Το δικαίωμα σε επαρκή τροφή πραγματοποιείται όταν κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί, μόνοι ή σε κοινότητα με άλλους, έχουν ανά πάσα στιγμή φυσική και οικονομική πρόσβαση σε επαρκή τρόφιμα ή μέσα για την προμήθεια τους.”, κατά το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. Σε αυτές τις συμβάσεις συμμετέχουν οι περισσότερες χώρες στον κόσμο, οπότε γιατί ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε;

Κάθε χρόνο παράγουμε αρκετό φαγητό για 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό είναι σχεδόν μιάμιση φορές ο πληθυσμός της γης, παρόλα αυτά 800 εκατομμύρια άτομα πεινάνε. Και ο αριθμός αυτός προβλέπεται να μεγαλώσει δραματικά τα επόμενα χρόνια. Η ανικανότητά μας να τραφούμε όλοι είναι κυρίως λόγω της σπατάλης. Παγκοσμίως 30-40% όλου του φαγητού σπαταλιέται. Στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες αυτό οφείλεται στην απώλεια υποδομών αλλά και γνώσης για το πώς να κρατήσουν το φαγητό φρέσκο. Στην Ινδία για παράδειγμα χάνεται 30-40% του φαγητού από έλλειψη αποθηκών υπό ψύξη. Στις πιο αναπτυγμένες χώρες το κόστος του φαγητού είναι αρκετά χαμηλό ώστε οι περισσότεροι να μην ενδιαφέρονται για το πόσο σπαταλάνε. Αυτό ίσως να μας ακούγεται γνώριμο, καθώς η Ελλάδα και οι Έλληνες πετάνε τεράστια ποσά φαγητού, ειδικά σε σύγκριση με άλλους ευρωπαίους.

Το παγκόσμιο σύστημα διανομής τροφίμων μπορεί να μην είναι αποτελεσματικό, αλλά δεν ευθύνεται αυτό που 2 δισεκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι δεν θα καλύπτουν τις καθημερινές θρεπτικές ανάγκες τους μέχρι το 2050. Για αυτό ευθύνεται η κλιματική αλλαγή. Τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες το κλίμα θα αλλάζει, καθιστώντας μερικές περιοχές καλύτερες για παραγωγή σιτηρών και άλλες χειρότερες. Δυστυχώς προβλέπεται ότι αρνητικά θα επηρεαστούν περισσότερο απ΄ όλους οι άνθρωποι που ήδη έχουν πρόβλημα να εξασφαλίσουν την τροφή τους.

Η πρόσβαση στην τροφή είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Οι πρόγονοί μας έκαναν αγώνες για να το έχουμε όλοι. Είναι χρέος μας να το υπερασπιζόμαστε και να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να μην υπάρχουν πεινασμένοι άνθρωποι πάνω στη γη μας. Μπορούμε να αρχίσουμε αλλάζοντας τις δικές μας συνήθειες, προσπαθώντας να μειώσουμε όσο γίνεται τους δικούς μας ρύπους από τροφή. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που μπορούμε να λύσουμε άμεσα, αρκεί να δουλέψουμε όλοι με αυτόν τον κοινό στόχο.

                                Χριστοφορίδης Γιάννης

Πηγές: 

https://medium.com/@jeremyerdman/we-produce-enough-food-to-feed-10-billion-people-so-why-does-hunger-still-exist-8086d2657539 · https://www.ohchr.org/en/special-procedures/sr-food/about-right-food-and-human-rights · https://en.wikipedia.org/wiki/Right_to_food · https://news.un.org/en/story/2019/10/1048452 · https://www.un.org/sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/ · https://www.boroume.gr/en/food-waste-in-greece

Οι ωκεανικές κηλίδες σκουπιδιών

Οι ωκεανικές κηλίδες σκουπιδιών είναι περιοχές στους ωκεανούς, όπου σκουπίδια και άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν στον ωκεανό, καταλήγουν εκεί με την βοήθεια των ωκεανικών ρευμάτων. Αυτά τα ρεύματα κάνουν “κυκλικές κινήσεις” και παγιδεύουν τα σκουπίδια σε μία κεντρική περιοχή μέσα τους σαν “δίνες”. Υπάρχουν συνολικά 5 δίνες. Δύο στον Ατλαντικό ωκεανό, δύο στον Ειρηνικό ωκεανό και μία στον Ινδικό ωκεανό. Η πιο μελετημένη δίνη και κηλίδα από τους επιστήμονες είναι αυτή του Ειρηνικού ωκεανού που βρίσκεται ανάμεσα στην Ιαπωνία και τις ΗΠΑ.

Τo αντίκτυπο των ωκεανικών κηλίδων στο περιβάλλον και στην θαλάσσια ζωή είναι τεράστιο για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Τα θαλάσσια ζώα μπορεί να φάνε αυτά τα σκουπίδια και να πεθάνουν, καταστρέφοντας το οικολογικό σύστημα της περιοχής. Αυτά τα σκουπίδια, επίσης, για κάποιον λόγο μπορεί να ξεφύγουν από την κηλίδα που είναι παγιδευμένα και να βρεθούν στις ακτές και στις παραλίες.

H “Μεγάλη κηλίδα του Ειρηνικού ωκεανού” όπως αναφέρθηκα και πριν είναι η πιο γνωστή και πιο μελετημένη δίνη σκουπιδιών. Αποτελεί μεγάλο πρόβλημα στην θαλάσσια ζωή της περιοχής διότι τα ψάρια τρώνε να σκουπίδια και πεθαίνουν. Ευτυχώς δεν επηρεάζει την κίνηση πλοίων γιατί τα σκουπίδια είναι “αραιά” σκορπισμένα σε εκείνο το μέρος. Πολλοί νομίζουν ότι είναι μία “νήσος” από σκουπίδια, αλλά απλά είναι ένα μικρό μέρος με πολλά μικρά κομμάτια πλαστικού. Δηλαδή το νερό φαίνεται από κάτω.

                                  Χρήστος Λιονάτος

https://education.nationalgeographic.org/resource/great-pacific-garbage-patch/

https://marinedebris.noaa.gov/info/patch.html

Προστασία των Δικαιωμάτων του Παιδιού στην Ελλάδα: Προκλήσεις και Επιπτώσεις

Η διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών παραμένει ένα κρίσιμο καθήκον για τα έθνη σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες για τη διασφάλιση της ευημερίας των νέων της, η Ελλάδα αντιμετωπίζει διάφορες προκλήσεις που εμποδίζουν τη συνολική εφαρμογή των δικαιωμάτων των παιδιών.

Μία από τις πρωταρχικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι το επίμονο ζήτημα της παιδικής φτώχειας, το οποίο επηρεάζει σημαντικά την πρόσβαση των παιδιών στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης. Αυτή η δυσάρεστη κατάσταση επιδεινώνεται από την πρόσφατη οικονομική ύφεση, η οποία έχει ασκήσει πρόσθετη πίεση στις ευάλωτες οικογένειες, θέτοντας κατά συνέπεια σε κίνδυνο την ευημερία των παιδιών τους. Επιπλέον, οι περιπτώσεις παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης εξακολουθούν να επιμένουν, απαιτώντας αυξημένη επαγρύπνηση και επιβολή των υφιστάμενων νόμων.

Για να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις, η Ελλάδα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη και εφαρμογή ολοκληρωμένων πολιτικών που στοχεύουν στις βαθύτερες αιτίες της παιδικής φτώχειας, της εκμετάλλευσης και της παραμέλησης. Η ενισχυμένη συνεργασία μεταξύ Μ.Κ.Ο. και διεθνών φορέων είναι απαραίτητη για τη διαμόρφωση αποτελεσμάτων. Επιπλέον, η επένδυση σε εκπαιδευτικά προγράμματα και κοινωνικές υπηρεσίες, παράλληλα με την ενίσχυση των συστημάτων παιδικής προστασίας, είναι ανάγκη για τη διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων κάθε παιδιού.

Συμπερασματικά, ενώ η Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών, υπάρχει μία ευκαιρία για ουσιαστική πρόοδο μέσω ενός συνδυασμού ισχυρών πολιτικών και μίας συνεργατικής προσέγγισης. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών δεν είναι μόνο νομική υποχρέωση αλλά και ηθική για την προώθηση μίας δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας.

                                          Γιαννακούδης Δημήτριος

Βιβλιογραφία

Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. unicef.org

Προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο. ddp.gr

Άρθρο 24 - Δικαιώματα του παιδιού. fra.europa.eu

Προστασία και προώθηση των δικαιωμάτων του παιδιού. europarl.europa.eu

Αθήνα και Έλλειψη Νερού

Καθώς η πόλη της Αθήνας συνεχίζει να βιώνει ραγδαία την αστικοποίηση, το ζήτημα της λειψυδρίας έχει αναδειχθεί. Με τον αυξανόμενο πληθυσμό και τις αυξημένες απαιτήσεις, οι παραδοσιακές πρακτικές διαχείρισης του νερού έχουν καταστεί ανεπαρκείς. Για τη διασφάλιση της ανάπτυξης της πόλης, καινοτόμες λύσεις για τη διαχείριση του νερού πρέπει να υπάρξουν.

Η Αθήνα, γνωστή για την ιστορία και την πολιτιστική της κληρονομιά, έχει ξεκινήσει ένα ταξίδι για να αντιμετωπίσει αυτό το περίπλοκο ζήτημα με έναν συνδυασμό τεχνολογικών προόδων και πρωτοβουλιών με κεντρικό άξονα την κοινότητα. Μία τέτοια προσέγγιση περιλαμβάνει την εφαρμογή προηγμένων συστημάτων ανακύκλωσης νερού. Με την επεξεργασία και επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων, η Αθήνα κι όχι μόνο έχει καταφέρει να εξοικονομήσει πολύτιμους υδάτινους πόρους , αλλά έχει επίσης μειώσει σημαντικά την πίεση των υδάτινων δεξαμενών της.

Επίσης, η πόλη έχει καλλιεργήσει μία κουλτούρα υπεύθυνης χρήσης του νερού μέσω εκστρατειών ευαισθητοποίησης και εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Η ενθάρρυνση των πολιτών να υιοθετήσουν πρακτικές αποδοτικής χρήσης νερού στην καθημερινή τους ζωή έχει συμβάλει στη σημαντική μείωση της συνολικής κατανάλωσης νερού. Επιπλέον, η ενσωμάτωση των έξυπνων τεχνολογιών διαχείρισης του νερού επέτρεψε την παρακολούθηση και τον έλεγχο της χρήσης του νερού, διευκολύνοντας την πιο αποτελεσματική κατανομή των πόρων.

Καθώς η Αθήνα συνεχίζει να εξελίσσεται, η εφαρμογή τέτοιων καινοτόμων λύσεων διαχείρισης του νερού αποτελεί απόδειξη της δέσμευσής της να διατηρήσει τους φυσικούς της πόρους και να εξασφαλίσει ένα μέλλον για τους κατοίκους της. Δίνοντας προτεραιότητα στις τεχνολογικές εξελίξεις, την κοινότητα και τις υποδομές, η Αθήνα λειτουργεί ως μοντέλο έμπνευσης για άλλες αναπτυσσόμενες μεγαλουπόλεις που προσπαθούν να ξεπεράσουν την πιεστική πρόκληση της λειψυδρίας.

                                       Γιαννακούδης Δημήτριος

Βιβλιογραφία

FINDING INNOVATIVE SOLUTIONS FOR WATER SCARCITY IN SOUTHERN EUROPE2030.

eit.europa.eu

Preventing a water crisis in Greece. nationalgeographic.com

The development of the Athens water supply system and inferences for optimizing the scale of

water infrastructures. itia.ntua.gr

Παραπληροφόρηση και λογοκρισία

Σε μία εποχή όπου η πληροφορία μεταφέρεται ταχύτατα και παρέχεται δωρεάν στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί ο καθένας να παράγει ειδήσεις. Πολλές φορές, όμως, ψευδείς ειδήσεις δημοσιεύονται από δημοσιογράφους, πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, εταιρίες, επιχειρηματίες ή άλλα πρόσωπα με σκοπό να επηρεάσουν την κρίση των αποδεκτών. Το αποτέλεσμα είναι να αδυνατούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα.

Η πληροφόρηση μέσω οποιουδήποτε μέσου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των απόψεων του ατόμου. Όταν όμως τα μέσα ενημέρωσης συσκοτίζουν την αλήθεια ή την διαστρεβλώνουν για το συμφέρον τους, τότε το άτομο, θεωρώντας τις λανθασμένες ειδήσεις εξακριβωμένα γεγονότα, είναι ανίκανο να διαμορφώσει μία ρεαλιστική και ολοκληρωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Έτσι, καταλήγει να είναι υποχείριο άλλων ανθρώπων και να χάνεται σταδιακά η προσωπική του ταυτότητα. Κατά συνέπεια διαβρώνεται και η δημοκρατία, αφού η κοινή γνώμη δεν αναπτύσσεται ελεύθερα, αλλά χειραγωγείται.

Παρόλα αυτά, η λογοκρισία δεν αποτελεί τρόπο αντιμετώπισης της παραπληροφόρησης καθώς αυτό θα κατέστρεφε επίσης τις δημοκρατικές αξίες και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Η λογοκρισία, ακόμη, μπορεί να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκεται και να προκαλέσει αντίδραση στους πολίτες ενθαρρύνοντάς τους να παρακολουθήσουν τα απαγορευμένα μέσα ενημέρωσης, επιδεινώνοντας έτσι το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Η πρόκληση για τις δημοκρατίες είναι να καταπολεμήσουν την παραπληροφόρηση, προφυλάσσοντας παράλληλα την ελευθερία της έκφρασης.

Συνοψίζοντας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο αποτελούν πηγή γνώσης και ανταλλαγής πληροφοριών αλλά συχνά και πηγή διάδοσης ψευδών ειδήσεων. Αφού, λοιπόν, η λογοκρισία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, οι πολίτες πρέπει να δρουν και να σκέφτονται με επιφυλακτικότητα ώστε να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης.

                                           Γεωργία Αρβανίτη

https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2019/608864/IPOL_STU(2019)608864_EN.

pdf

https://www.esiea.gr/10383-2/

https://unesdoc.unesco.org/in/documentViewer.xhtml?v=2.1.196&id=p::usmarcdef_0000380166&fi

https://www.europarl.europa.eu/news/el/headlines/society/20170502STO73019/pagkosmia-imera-

eleutherias-tou-tupou?quizBaseUrl=https%3A%2F%2Fquizweb.europarl.europa.eu

https://openstandards.ellak.gr/2023/06/29/psifiaka-dikeomata-ke-kinonia-ton-politon-pos-i-

technologies-epitirisis-sirriknonoun-tous-dimosious-chorous-politikis/

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2948394/file.pdf

ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Το σχολείο μας παρουσίασε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου και θέλουμε να τη μοιραστούμε μαζί σας και να μείνει στη μνήμη μας, όπως και οι αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε  το βίντεο εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1nt46RqVHZOaHuJjS0sCMVUXjxeFo4wxz/view?usp=drive_link 

ΤΟ 8^ο ΓΕΛ ΤΙΜA ΤΗΝ 25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Ο Φιλελληνισμός και πιο συγκεκριμένα κείμενα φιλελλήνων ποιητών από όλο τον κόσμο αποτέλεσαν το θεματικό άξονα της παρουσίασής  μας στα πλαίσια του επετειακού αφιερώματος για την 25^η Μαρτίου. Ακολουθούν τα κείμενα που προλόγισαν την παρουσίαση, τα ποιήματα δύο μαθητριών που εντάχθηκαν οργανικά σε αυτήν, καθώς και το video από τη γενική πρόβα.

 Πώς νιώθω εγώ τώρα που σε θυμάμαι;» γράφει ένας γερμανός  ποιητής , ο Friedrich Hölderlin, ρωτώντας  ο ίδιος τον εαυτό του.  Πώς νιώθουμε άραγε όταν θυμόμαστε;  Τι αξίζει να μείνει στη μνήμη μας;  Σε μια εποχή γοργή, αποσπασματική, όπου τα γεγονότα εναλλάσσονται  με κινηματογραφική ταχύτητα και οι ίδιες οι στιγμές  μας ξεπερνούν, μας κατακερματίζουν (;), κάτι, ωστόσο, μένει που πρέπει να ειπωθεί. Πάντοτε κάτι κρατούμε στα χέρια μας: Τα κείμενα. Τις λέξεις.

  Φέτος επιλέξαμε να σας  παρουσιάσουμε αυτή την απορία, αυτή την αναρώτηση. Διερευνώντας την πολύπαθη Ελληνικότητά μας μέσα από το βλέμμα του άλλου. Μέσα από τα κείμενα ξένων ποιητών που έγραψαν για μας , μας αναζήτησαν, μας αγάπησαν, μας  ανέλυσαν, όσο αυτό ήταν δυνατόν. Θα ακούσετε στίχους  ποιητών που  εργάστηκαν για το φιλελληνικό κίνημα (θέμα για το οποίο θα σας μιλήσουμε επίσης)  ή απλά ερωτεύτηκαν αυτό  το αδιανόητο τοπίο που είναι η Ελλάδα από το 19ο αιώνα έως σήμερα. Περνώντας από το Byron στην Browning και από τον Ivan Kozlov στον ιταλοθρεμένο  Σολωμό και τέλος φτάνοντας στο Westerberg ας σκεφτούμε σιωπηλά ο καθένας τι είναι μνήμη, ποιο το υλικό της και τι αισθανόμαστε εμείς ότι αξίζει να μείνει, για να λέγεται.

  Πολύτιμοι συνεργάτες σ’ αυτή την έρευνα όλοι οι μαθητές που συμμετέχουν, ιδιαιτέρως δε αυτοί που διάνθισαν τη διαδικασία όλη με δικά τους κείμενα, στα οποία αξίζει μια στιγμή να σταθούμε. Η παρουσίαση μας σήμερα έχει μια γεύση πικρή. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς. Αναγνωρίστε όμως στην προσπάθεια της ομάδας την ανάγκη της να ενώσει το παρελθόν με το παρόν μέσα από το συλλογικό τοπίο της επίμονης μνήμης!                                                                                       Χρίστος  Νταρακτσής

 

ΟΔΟΣ  ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ

Οι άλλοι, οι ποιητές του κόσμου κοιτάχτηκαν στον καθρέπτη μας

Τι έψαχναν;

Τι βρήκαν;

Είδαν εμάς;

Είδαν τον εαυτό τους;

Γιατί εμάς;

Τι από εμάς;

Είδαν τον αρχαίο μύθο; Πρωτίστως αυτόν∙ για πάντα αυτόν: σύμβολα-αρχέτυπα-ένας κάποιος Θησέας- ο Μινώταυρος

Είδαν την Επανάσταση; Ο σύγχρονος μύθος, όχι βέβαια αποκομμένος από τον αλλοτινό

Είδαν το τώρα; Ποιο τώρα; Ποια χώρα;

 

Κι εμείς; Πώς καθρεφτιζόμαστε , όταν βαφτιζόμαστε μέσα στην ποίησή τους;

Τι παίρνουμε;

Τι δίνουμε;

Αλλάζουμε άραγε; Μετατοπιζόμαστε; Και πώς;

Νιώθουμε την ευθύνη , το βάρος, τη λύτρωση;

 

Μέσα στο τραυματισμένο μας παρόν, ας δώσουμε στην ποίηση τον πρώτο λόγο  

                                                                             Επιτροπίδου Δέσποινα                                                                                                              

 Μνήμη της 25^ης Μαρτίου

Οι μαθήτριες  Ελίζα Φωτεινίδου και Κυριακή  Χατζοπούλου εμπνεύστηκαν από το βίωμα  της συμμετοχής τους στην ομάδα για την παρουσίαση της 25^ης Μαρτίου και μας χάρισαν από ένα ποίημα. Τις ευχαριστούμε

                                                               Επιτροπίδου Δέσποινα

                                                             Μασούτη Μυρόπη

                                                             Νταρακτσής Χρίστος

«Η μάνα όλων μας»

Εσύ γεννάς τα  παιδιά σου.

Τα γεμίζεις εμπειρίες,

τα φιλάς, τα μεγαλώνεις.

Ώσπου να γίνει τι;

Μόνη σου τα χάνεις,

μόνη σου τα σκορπάς

και γίνονται χελιδόνια, μα

δεν γυρνάνε πίσω.

Κι άλλα πεθαίνουν στα

χώματα που περπατήσαν

σαν ήτανε μικρά.

Στα ίχνη των αποτυπωμάτων

τους χύνονται τόνοι αίματος

και τα αδέρφια τους κλαίνε

και ωρύονται.

Μα εσύ, η μάνα τους, τα ξεχνάς

και κάνεις τα ίδια λάθη…

          Ελίζα Φωτεινίδου (Α4)

 

Ο πόνος της άνοιξης

Ο ανοιξιάτικος ουρανός μαυρίζει

Το λουλουδάκι σταματά να ανθίζει

Ένα παλικάρι θανάσιμα αιμορραγεί,

ενώ ο ήλιος του αντιπάλου δύει…

«Γιατί;», αναστενάζει ο μελλοθάνατος

 «Γιατί να πολεμάμε;», ρωτά κι έρχεται ο θάνατος

Στα μισά του δρόμου ξεψυχά και το Ελληνόπουλο ξαφνικά…

Όλα τώρα μοιάζουν τόσο μικρά…

Μαυροφορεμένη λευτεριά μου,

μου σπαράζεις την καρδιά

                            Κυριακή  Χατζοπούλου (Β2)

 

ΟΙ  ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Byron

       Elisabeth Barrett Browning

                 Friedrich Hölderlin

                          W. H. Auden

    Ivan Kozlov

         Διονύσιος Σολωμός

                    Papp Arpad

                        Alfonso Calderon

                               Caj Westerberg

ΜΟΥΣΙΚΗ

Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοιμα

Fikret Amirov

Αφροδίτη Μάνου