ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ;

 

ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΝ  ΤΟΥΡΙΣΜΟ;

 

 

Ένα αναμφίβολα μεγάλο κομμάτι της οικονομίας της χωράς μας στηρίζεται στον τουρισμό. Έτσι θα μπορούσε κάνεις να υποθέσει πως όλες οι χώρες όχι μόνο τον αποδέχονται, αλλά τον επιδοκιμάζουν και προωθούν τον τουρισμό  εντός των συνόρων τους.

Αν και η υπόθεση αυτή είναι ενήμερη σωστή, δεν αποτελεί κανόνα που ισχύει για όλες τις χώρες. Ο  υπερτουρισμός είναι ένα αρνητικό  φαινόμενο που προκαλείται από τον άμετρο τουρισμό. Προορισμοί  όπου οι ντόπιοι ή οι επισκέπτες αισθάνονται ότι υπάρχει υπερβολικός αριθμός επισκεπτών και η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται σε απαράδεκτα επίπεδα ως αποτέλεσμα αυτού. Οι ντόπιοι πολίτες δυσκολεύονται να μετακινηθούν στην πόλη τους λόγω των υπέρμετρων οχημάτων των πολυάριθμων τουριστών, αδυνατούν να απολαύσουν τα όμορφα τοπία που τους  προσφέρει εξαιτίας της υπερπληρότητας, καθώς και δυσπράγουν στο μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού τους βίου. Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από μια έρευνα που διεξήχθη το 2023 χρησιμοποιώντας δεδομένα από την Euromonitor International, μια εταιρεία έρευνας αγοράς, που ανέλυσε τον αριθμό των εισερχόμενων αφίξεων το 2023 σε σύγκριση με τον πληθυσμό πόλεων. Σύμφωνα με την έρευνα, αυτές είναι οι 10 ευρωπαϊκές πόλεις που πάσχουν από το φαινόμενο του υπερπληθυσμού:

 

ΚΑΤΑΤΑΞΗ	ΠΟΛΗ	ΧΩΡΑ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ ΑΝΑ ΚΑΤΟΙΚΟ
1	Ντουμπρόβνικ	Κροατία	27.42
2	Ρόδος	Ελλάδα	26.33
3	Βενετία	Ιταλία	21.26
4	Ηράκλειο	Ελλάδα	18.43
5	Φλωρεντία	Ιταλία	13.81
6	Ρέικιαβικ	Ισλανδία	12.10
7	Άμστερνταμ	Ολλανδία	12.09
8	Λισαβόνα	Πορτογαλία	11.14
9	Πόρτο	Πορτογαλία	10.55
10	Δουβλίνο	Ιρλανδία	9.07

 

Όπως βλέπουμε από τον πίνακα, η χώρα μας έχει καταλάβει την δεύτερη και την τέταρτη θέση. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά του υπερτουρισμού , ειδικά στην Ρόδο και στο Ηράκλειο, που θα υπερασπίζονται την ομαλή καθημερινότητα των κατοίκων και συγχρόνως να  διαμορφώνουν μια κατάσταση στην οποία ο τουρισμός θα ευδοκιμούσε, όχι όμως υπέρμετρα.

 

Πήγες: https://www.holidu.co.uk/magazine/european-cities-overtourism-index

                 https://www.archstudies.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=English&argenkat=ARTICLES&type=article&arcode=200811215804

 

 

-Σοφία Μωραΐτη

Λεονάρντο Ντα Βίντσι

 Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (14/15 Απριλίου 1452 – 2 Mαΐου 1519), ή ντα Βίντσι, ή Λεονάρντο, ήταν Ιταλός πολυμαθής της Ύστερης Αναγέννησης που θεωρείται κατά κοινή ομολογία ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους όλων των εποχών παρά το περιορισμένο πλήθος των σωζόμενων έργων του. Η «Μόνα Λίζα» είναι το διασημότερο ζωγραφικό έργο του Λεονάρντο και το πιο διάσημο πορτραίτο στην ιστορία, ενώ ο «Μυστικός Δείπνος» του είναι ο πλέον ανατυπωμένος θρησκευτικός πίνακας· το σχέδιο του που έγινε γνωστό ως «Ο Βιτρουβιανός Άνθρωπος» συνιστά διάσημο πολιτιστικό σύμβολο.

Ο Λεονάρντο ντι σερ Πιέρο ντα Βίντσι, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε εκτός γάμου από τον συμβολαιογράφο Πιέρο ντα Βίντσι και μια χωρική, την Κατερίνα, στο Βίντσι, δήμο της Φλωρεντίας στην Ιταλία. Μαθήτευσε στο εργαστήριο του φημισμένου Ιταλού ζωγράφου Αντρέα ντελ Βερόκκιο. Μεγάλο μέρος της πρώιμης εργασιακής ζωής του το πέρασε στην υπηρεσία του Λουδοβίκου Σφόρτσα στο Μιλάνο· αργότερα εργάστηκε στη Ρώμη, την Μπολόνια και τη Βενετία. Πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του στη Γαλλία όπου και πέθανε το 1519.

Ο Λεονάρντο γεννήθηκε στην πόλη Βίντσι που είναι χτισμένη στους λόφους της Τοσκάνης, στην χαμηλότερη κοιλάδα του ποταμού Άρνου, στην ευρύτερη περιοχή της Φλωρεντίας, που υπαγόταν στον έλεγχο των Μεδίκων. Σύμφωνα με την σχετική καταγραφή στο σημειωματάριο του παππού του από τη μεριά του πατέρα του, ο Λεονάρντο γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1452. Ειδικότερα, σε αυτήν την καταγραφή αναφέρεται ότι: «Ένας εγγονός μου γεννήθηκε στις 15 Απριλίου, Σάββατο, τρεις ώρες μετά το ηλιοβασίλεμα». Ωστόσο, καθώς η ώρα της εποχής ήταν η Φλωρεντινή και το ηλιοβασίλεμα ήταν στις 6:40 μ.μ., τρεις ώρες μετά από αυτό η ώρα ήταν περίπου 9:40 μ.μ., ήτοι στις 14 Απριλίου βάσει της σύγχρονης εκτίμησης. Γονείς του ήταν ο Μεσσέρ (τίτλος ευγενείας) Πιέρο Φρουοσίνο ντι Αντόνιο ντα Βίντσι, πλούσιος Φλωρεντινός συμβολαιογράφος και η χωρική Κατερίνα, για την ταυτότητα της οποίας έχουν δοθεί αρκετές εκδοχές από διάφορους ιστορικούς, με την πλέον πρόσφατη να είναι εκείνη του Μάρτιν Κεμπ, κατά τον οποίον η γυναίκα λεγόταν Κατερίνα ντι Μέο Λίπι. Το πλήρες όνομα του ντα Βίντσι, Λιονάρντο ντι σερ Πιέρο ντα Βίντσι σήμαινε «ο Λεονάρντο (γιος) του σερ Πιέρο από το Βίντσι»· σύμφωνα με την παράδοση της εποχής, ο Λεονάρντο δεν είχε επίσημο επίθετο.

Ο Λεονάρντο πέθανε στο Κλο-Λυσέ στις 2 Μαΐου του 1519 στην ηλικία των 67 ετών, πιθανότατα από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο Φραγκίσκος Α' είχε γίνει κοντινός του φίλος. Ο Βαζάρι περιγράφει τον Λεονάρντο ως θρηνών στο κρεβάτι του, μετανιωμένο που «είχε προσβάλει τον Θεό και τους ανθρώπους αποτυγχάνοντας να ασκήσει την τέχνη του με τον τρόπο με τον οποίον έπρεπε να έχει κάνει». Ακόμα, ο Βαζάρι ισχυρίζεται ότι ο Λεονάρντο έστειλε να του φέρουν κάποιον ιερέα για να εξομολογηθεί και να λάβει τη Θεία Μετάληψη. Κατά τον Βαζάρι, ο Φραγκίσκος κρατούσε στα χέρια του το κεφάλι του Λεονάρντο όταν αυτός πέθανε, αν και αυτή η ιστορία είναι μάλλον θρυλική. Σε συμφωνία με τη διαθήκη του, το φέρετρό του το ακολούθησαν εξήντα πένητες που κρατούσαν κεριά. Ο Μέλτζι ήταν ο βασικός κληρονόμος και εκτελεστής της διαθήκης και έλαβε, μαζί με τα χρήματα του Λεονάρντο, τους πίνακες, τα εργαλεία, την βιβλιοθήκη και τα προσωπικά υπάρχοντά του. Ο διά βίου μαθητής και συνοδοιπόρος του Λεονάρντο, ο Σαλαΐνος, και ο υπηρέτης του ντα Βίντσι, Μπαπτίστα ντε Βιλάνις, κληρονόμησαν εξ ημισείας τους αμπελώνες του Λεονάρντο. Οι αδερφοί του κληρονόμησαν γη και η υπηρέτριά του έναν μανδύα με επένδυση γούνας. Στις 12 Αυγούστου του 1519 τα λείψανά του ενταφιάστηκαν στην Εκκλησία του Αγίου Φλωρεντίνου στο Κάστρο του Αμπουάζ.

ΠΗΓΕΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF_%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B9

Μπασματζόγλου Κωνσταντίνος

Πάμπλο Πικάσο

 Πάμπλο Πικάσο

Ο Πάμπλο Ρουίθ ι Πικάσο, περισσότερο γνωστός ως Πάμπλο Πικάσο, (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973) ήταν Ισπανός ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, ποιητής, σκηνογράφος και δραματουργός.

Είναι ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Υπήρξε υποστηρικτής του Κομμουνισμού, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, από το 1944 ήταν ενταγμένος στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και ήταν αντιφρανκικός.

Ο πατέρας του ονομαζόταν Χοσέ Ρουίθ ι Μπλάσκο και ήταν επίσης ζωγράφος, ενώ μητέρα του ήταν η Μαρία Πικάσο ι Λόπεθ. Τα πρώτα έργα του τα υπέγραφε ως Ρουίθ Μπλάσκο, αλλά από το 1901 άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα της μητέρας του. Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας, όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα έλαβε από τον πατέρα του, ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές.

Ο Πικάσο αρρώστησε την άνοιξη του 1898 από οστρακιά και πέρασε την υπόλοιπη χρονιά αναρρώνοντας στο καταλανικό χωριό Όρτα ντε Εμπρο με συντροφιά τον φίλο του από τη Βαρκελώνη Μανουέλ Παλάρες. Όταν ο Πικάσο επέστρεψε στη Βαρκελώνη στις αρχές του 1899, ήταν άλλος άνθρωπος, είχε παχύνει, είχε μάθει να ζει μόνος του στην ύπαιθρο, μιλούσε καταλανικά, και το σπουδαιότερο, είχε πάρει την απόφαση να διακόψει την καλλιτεχνική του εκπαίδευση σε σχολές ζωγραφικής και να αγνοήσει τα σχέδια της οικογένειάς του για το μέλλον του. Άρχισε ακόμη να δείχνει σαφή προτίμηση στο επίθετο της μητέρας του και υπέγραφε πιο συχνά τα έργα του ως Π. Ρ. Πικάσο (από τα τέλη του 1901 εγκατέλειψε εντελώς το επίθετο Ρουίθ).

Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής.

Πέθανε σε ηλικία 92 ετών το 1973 και τάφηκε δίπλα στη σύζυγό του, Ζακλίν Ροκ, στον κήπο του κάστρου Βωβενάργκ, που του ανήκε, στο χωριό Βωβενάργκ της Γαλλίας.

Διάφορα έργα ζωγραφικής του Πικάσο συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο ακριβά έργα τέχνης στον κόσμο. Στις 4 Μαΐου 2004 ο πίνακας Garçon à la pipe πωλήθηκε έναντι 104 εκατομμυρίων δολαρίων σε δημοπρασία του οίκου Σόθμπι (Sotheby's).

 

ΠΗΓΕΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF_%CE%A0%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%83%CE%BF

Μπασματζόγλου Κωνσταντίνος

Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

 

Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

 

 

 

Η θέση της γυναίκας σήμερα αναμφίβολα έχει βελτιωθεί σε σύγκριση με την θέση της πριν μερικούς αιώνες. Η καταπίεση και η ανισότητα των γυναικών  τον προηγούμενο αιώνα τις παρακίνησε να πραγματοποιούν ενεργές διαμαρτυρίες για να επιφέρουν την αλλαγή. Το 1908, 15.000 γυναίκες παρέλασαν στη Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες αμοιβές και δικαίωμα ψήφου. Αν και σήμερα οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, είναι ίσες με τους άντρες απέναντι στον νόμο, και έχουν δικαίωμα ψήφου, ακόμα δεν είναι  ίσες με τους άνδρες. Θεωρητικά, έχουν τα ίδια δικαιώματά, αλλά στην πράξη  αντιμετωπίζονται διαφορετικά.

          Ο Δείκτης Ισότητας των Φύλων είναι ένα εργαλείο για τη μέτρηση της προόδου της ισότητας των φύλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο αναπτύχθηκε από το EIGE. Επισημαίνει τομείς που χρειάζονται βελτίωση και, τελικά, υποστηρίζει τους υπεύθυνους στο να σχεδιάσουν πιο αποτελεσματικά μέτρα για την ισότητα των φύλων. Κάθε ευρωπαϊκή χώρα λαμβάνει μία βαθμολογία σύμφωνα με την ισότητα των δύο φύλων. Η χώρα με την υψηλότερη βαθμολογία είναι η Σουηδία με 82.0 , και με την χαμηλότερη είναι η Ρουμανία με 57.5. Η Ελλάδα βρίσκεται τρίτη από το τέλος με 59.3.

          Στην Σουηδία το 47% των θέσεων εξουσίας είναι γυναίκες, οι γυναίκες εργάζονται 3 χρόνια λιγότερο από τον μέσο άντρα, είναι κατά 15% πιο πιθανό να κάνουν δουλείες του σπιτιού, έχουν κατά 12%  περισσότερες πιθανότητες να τελειώσουν το πανεπιστήμιο, αλλά πληρώνονται 23.8% λιγότερο από τους άντρες.

          Στην Ρουμανία μόνο το 20% των θέσεων εξουσίας κατέχονται από γυναίκες, οι γυναίκες εργάζονται 7 χρόνια λιγότερο από τον μέσο άντρα, είναι κατά 28% πιο πιθανό να κάνουν δουλειές του σπιτιού, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο κατά 1%, και αμείβονται 27.3% λιγότερο από τους άντρες στην εργασία τους.

          Τέλος, στην Ελλάδα το 21% των θέσεων εξουσίας έχουν γυναίκες, οι γυναίκες δουλεύουν 7 χρόνια λιγότερο από τους άντρες, έχουν 38% περισσότερες πιθανότητες να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, έχουν ίσες πιθανότητες να αποφοιτήσουν (26%), αλλά αμείβονται 41.3% λιγότερο στην εργασία τους από τους άντρες. 

Έτσι, συμπεραίνουμε πως αν και υπάρχει σχεδόν απόλυτη ισονομία μεταξύ των δύο φύλων σήμερα,  δεν έχει επιτευχθεί ακόμα η εξίσωση τους. Για να υπάρξει η πραγματική ισότητα των δύο φύλων πρέπει να λησμονήσουμε σαν κοινωνία τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και να  αγωνιστούμε όλοι για το κοινό καλό.

 

-Σοφία Μωραΐτη

 

 

Πηγές: https://eige.europa.eu/gender-equality-index/2024

https://socialpolicy.gr/2014/03/χρονολόγιο-της-πορείας-διεκδίκησης-τ.html

 

~Vienna Opera Ball~

 

~Vienna Opera Ball~

 Το Vienna Opera Ball (german: Wiener Opernball) πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και λαμπερά γεγονότα της υψηλής κοινωνίας στην Ευρώπη αλλά και το πιο μαγευτικό καθώς η θεματική και η εξέλιξη της εκδήλωσης είναι βγαλμένη από παραμύθι. Αποτελεί το αποκορύφωμα  της βιενέζικης αποκριάτικης σεζον και τελείται κάθε χρόνο στη Κρατική Όπερα της Βιέννης.

 Η καταγωγή του, πηγαίνει πίσω στο 1814 όπου πραγματοποιήθηκε ο πρώτος χορός κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης, παρόλα αυτά το 1935 επισημοποιήθηκε με την σημερινή μορφή. Οι μόνες φορές που κρίθηκε αναγκαία η διακοπή του ήταν κατα τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πόλεμου και κατά την διετία της ισχυρής πλήξης της πανδημίας του covid-19 (2021-22) ενώ το 2023 έγινε η επανέναρξη του.

  Ο χώρος λαμβάνει χώρα στη Κρατική Όπερα της Βιέννης ( Vienna state opera) όπου κάθε χρόνο στην μεγαλοπρεπή αίθουσα αφαιρούνται τα καθίσματα, ενώ το ξύλινο πάτωμα καλύπτεται προσωρινά με ένα τάπητα χορού, έτσι μετατρέπεται σε μια τεράστια χορευτική αίθουσα με χωρητικότητα 5.000 ατόμων για τους προσκεκλημένους που θα συμμετέχουν. 

 Η τελετουργία και το πρόγραμμα της κοσμικής εκδήλωσης είναι λαμπρή και συγκεκριμένη. Αρχικά γίνεται η εναρκτήρια παρέλαση, δηλαδή η είσοδος των κοριτσιών με τους συνοδούς τους. Ακολουθεί η ανάκρουση εμβατηρίων βαλς "An der schönen blauen donau " του συνθέτη Johann Strauss ll. Έπειτα είναι το διαμάντι της εκδήλωσης,ο χορός όλων των καλεσμένων με τη συνοδεία της ζωντανής μουσικής της Μουσικής Ορχήστρας της κρατικής όπερας.οι παρευρισκόμενοι χορεύουν υπό τον ήχο κλασσικών έργων και έργων όπερας.Το μενού χαρακτηριζεται από υψηλή γαστρονομία και πολυτέλεια καθώς προετοιμάζεται από διάσημους σεφ και είναι υψηλής ποιότητας, από την αυστριακή κουζίνα ,σύμβολο κατατεθέν είναι η σαμπάνια και τα γλυκίσματα (sachertorte) τα οποία συνοδεύουν τους καλεσμένους όλη τη βραδιά.

  Το dress code απαιτεί από τις κύριες τη παρουσία μακριάς λευκής τουαλέτας, γάντια, τιάρες και διακριτικά κοσμήματα ενώ οι κύριοι θα πρέπει να φοράνε επίσημα λευκά σακάκια -κοστούμια με μαύρες γραβάτες και γάντια (frack)και μαύρα παπούτσια λουστρίνι. Δυστυχώς η εύρεση εισητηρίων είναι σχεδόν απίθανη καθώς η πώληση και η εξασφάλιση τους πραγματοποιείται σε στενούς κύκλους ενώ η τιμή τους αρχίζει από εκατοντάδες έως χιλιάδες ευρώ για  τραπέζια  VIP θέσεων.

  Ο χορός της όπερας της Βιέννης πρόκειται για ενα σύγχρονο παραμύθι για τα μέλη της υψηλής κοινωνίας, καθώς η ατμόσφαιρα και η θεματική της εκδήλωσης είναι βγαλμένη από βιβλίο φαντασίας και ρομαντισμού.Σε πολλές σύγχρονες ταινίες και σειρές (πχ.bridgerton,pride and prejudice) η εύρεση του συντρόφου και έρωτα γίνεται σε τέτοια γεγονότα.Η συμμετοχή σε παρόμοιους χορούς στην Ευρώπη ταξιδεύει τον καλεσμένο σε ένα παράλληλο κόσμο με βασιλική πλοκή !

Πηγές:

https://www.wiener-staatsoper.at/en/opera-ball/debut/

https://orf.at

https://wieninfo/en

Κουτσογεωργάκη Παρασκευή 

La Tomatina!

  

La Tomatina!

Το παγκοσμίου φήμης φεστιβάλ της ντομάτας γίνεται κάθε χρόνο τη τελευταία Τετάρτη του Αυγούστου στην Ισπανική πόλη Μπουνιόλ(Būnol) κοντά στη Βαλένθια. Πρόκειται για μια τεράστια μάχη με ντομάτες μεταξύ χιλιάδων ανθρώπων η οποία εκτείνεται σε ολη τη πόλη.

    Η ιστορική προέλευση του

 εθίμου είναι πραγματικά αστεία καθώς έγινε σχεδόν κατά τύχη! Ειδικότερα,το 1945 στην Μπουνιόλ αφού κατά τη διάρκεια μιας τυπικής παρέλασης γιγαντοκουκλων άρχισε η ρίψη ντοματών από κάποιους νέους που βρήκανε ντομάτες σε ενα πάγκο.Η κατάσταση ξέφυγε με ταχύτατους ρυθμούς και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια χαοτική μάχη... με φρούτα! Τα πρώτα χρόνια απαγορεύθηκε το γεγονός απο την κυβέρνηση αλλά μετά από πιέσεις τών κατοίκων καθιερώθηκε ως επίσημο έθιμο.

   Σε πολλούς ίσως να φαίνεται διασκεδαστικό και περίεργο αλλά το έθιμο κρύβει από πίσω βαθύτερα στοιχεία και νοήματα.Συγκεκριμένα , εκφράζει την ισοτιμία τη παράδοση και την εκτόνωση καθώς και την αντίσταση στον καθωσπρεπισμό,με άλλα λόγια την έκφραση ενός επαναστατικού και ελεύθερου πνεύματος μέσω της παιδικότητας που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος.

 Ακόμη το παγκοσμίου φήμης φεστιβάλ συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της τοπικής οικονομίας καθώς μαζεύει τουλάχιστον 20.000 άτομα ετησίως, ενώ ταυτοχρόνως έχει " πράσινο" χαρακτήρα καθώς έχει σημαντικά περιβαλλοντικά ωφέλη. Παρόλα αυτά είναι αναγκαία και απαρατήρητη η τήρηση τών κανόνων για την ασφαλή διεξαγωγή της "μάχης". Οι βασικοί κανόνες είναι:

Α) οι ντομάτες πρέπει να συνθλίβονται πριν ριφθούν 

Β) απαγορεύεται να εχει κάποιος πάνω του σκληρά αντικείμενα καθώς αποτελούν εύκολο παράγοντα τραυματισμού.

Γ) η διάρκειας της μάχης ανέρχεται στη μια ώρα 

Δ) όταν ακουστεί το "τέλος" ,οι συμμετέχοντες σταματούν άμεσα δηλαδή γίνεται παύση των πυρών ή μάλλον των φρούτων!

  Η La Tomatina ωθα τους Ισπανούς δεν αποτελεί  μόνο ενα έθιμο αλλά ένα πολιτισμικό γεγονός που συνδιάζει τη διασκέδαση και τη ξεγνοιασιά με την διατήρηση και συνέχιση της παράδοσης, τη τρέλα με τη τάξη και την ελευθερία. Ο χορός είναι τέχνη που αποτελεί βασικό θεμέλιο των Ισπανών και το φεστιβάλ μια ευκαιρία για μεγάλους και μικρούς να απολαύσουν την ομορφιά της ζωής περιτριγυρισμένοι από γέλια και την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο ή καλύτερα ντομάτα! Εάν ποτέ βρεθείς στην Βαλένθια στα τέλη της θερινής περιόδου αξίζει να επισκεφθείς το φεστιβάλ για να αποθεώσεις τη στιγμή με δυναμικά πλάνα.Η έκφραση της ελευθερίας και της ανάγκης για μια διακοπή από τη ρουτίνα μπορεί να βρεθεί στα πιο "χαζά" και παράξενα πράγματα τα οποία όμως όταν είναι όλοι ενωμένοι γίνονται διασκεδαστικά και αστεία.

 

Πηγές:

https://latomatina.inspo

https://www.britannica.com

https://www.pinterest.com

Κουτσογεωργάκη Παρασκευή 

Τα Οφέλη της Ενασχόλησης με τη Μουσική

 

Τα Οφέλη της Ενασχόλησης με τη Μουσική

Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που αγγίζει ψυχές και ενώνει ανθρώπους. Πέρα από την ψυχαγωγία που προσφέρει, η ενεργός ενασχόληση με τη μουσική είτε μέσω εκμάθησης ενός οργάνου, είτε μέσω τραγουδιού, είτε ακόμα και μέσω της απλής ακρόασης με προσοχή κρύβει πληθώρα οφελών για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, το σώμα και το πνεύμα.

 Η εκμάθηση μουσικής είναι σαν μια ολοκληρωμένη προπόνηση για τον εγκέφαλο. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι μουσικοί τείνουν να έχουν καλύτερες επιδόσεις σε γνωστικά καθήκοντα, όπως η ενισχυμένη μνήμη, αφού η ανάγκη απομνημόνευσης μελωδιών, ρυθμών και θεωρίας συμβάλλει στην ανάπτυξη τόσο της βραχυπρόθεσμης όσο και της μακροπρόθεσμης μνήμης. Επίσης, παρατηρούνται βελτιωμένες δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, καθώς η μουσική απαιτεί λογική σκέψη και ανάλυση, με τον μουσικό να πρέπει να κατανοήσει τη δομή ενός κομματιού, να διορθώσει λάθη και να προσαρμοστεί σε διαφορετικά στυλ. Επιπλέον, ενισχύεται η συγκέντρωση και προσοχή, μιας και η ενασχόληση με ένα μουσικό όργανο ή το τραγούδι απαιτεί συνεχή εστίαση και αποτροπή περισπασμών, καλλιεργώντας την ικανότητα της συγκέντρωσης.  Φυσικά, βελτιώνονται και οι γλωσσικές δεξιότητες, καθώς η μουσική και η γλώσσα μοιράζονται κοινούς νευρωτικούς μηχανισμούς, και η εκμάθηση ρυθμού και τονικότητας στη μουσική μπορεί να βελτιώσει την αντίληψη και την παραγωγή του λόγου.

Η μουσική είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τη διαχείριση των συναισθημάτων και την ενίσχυση της ψυχικής ευεξίας. Συμβάλλει στη μείωση του στρες και του άγχους, αφού η ακρόαση χαλαρωτικής μουσικής ή η ενασχόληση με τη μουσική δημιουργία μπορεί να μειώσει την ορμόνη του στρες και να προάγει την αίσθηση ηρεμίας. Ενισχύει την  έκφραση και δημιουργικότητά μας, καθώς η μουσική παρέχει ένα μοναδικό μέσο για την έκφραση συναισθημάτων και ιδεών που ενδεχομένως να είναι δύσκολο να εκφραστούν με λόγια. Πέραν των προσωπικών οφελών, η μουσική είναι μια δραστηριότητα που συχνά φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Ενισχύει τις κοινωνικές δεξιότητες, καθώς η συμμετοχή σε χορωδίες, ορχήστρες ή μουσικά συγκροτήματα καλλιεργεί την ομαδικότητα, τη συνεργασία και την επικοινωνία.

Συνολικά, η ενασχόληση με τη μουσική δεν είναι μόνο μια διασκεδαστική δραστηριότητα, αλλά και μια επένδυση στην προσωπική ανάπτυξη, την κοινωνική ζωή και την ψυχική ευεξία. Είτε κάποιος ασχολείται επαγγελματικά είτε ως χόμπι, τα οφέλη είναι πολλαπλά και μακροπρόθεσμα, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός πιο πλούσιου και ολοκληρωμένου ανθρώπινου χαρακτήρα.

 

Πηγές: https://lampiri-odeio.gr/blog/553-pleonektimata-enasxolisis-me-mousiko-organo

https://www.el-odeio.gr/blog/ofeli-apo-ti-mousiki-ekpaidefsi

Ματίνα Ζηκίδη

 

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι

 

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ένας από τους πιο εξέχοντες και πρωτοπόρους καλλιτέχνες της ιστορίας, γεννήθηκε το 1452 στην πόλη Βίντσι της Ιταλίας. Η ζωή και το έργο του αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εποχής της Αναγέννησης, μια περίοδος ανανέωσης των τεχνών, των επιστημών και της φιλοσοφίας. Με το ταλέντο, την περιέργεια και την αφοσίωσή του, ο Ντα Βίντσι κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον κόσμο.

Ο Λεονάρντο ήταν όχι μόνο ζωγράφος αλλά και εφευρέτης, επιστήμονας, μηχανικός, ανατόμος και αρχιτέκτονας. Ανάμεσα στα πιο διάσημα έργα του περιλαμβάνονται η «Μόνα Λίζα» και ο «Μυστικός Δείπνος». Η «Μόνα Λίζα» είναι γνωστή για το μυστηριώδες χαμόγελό της και την τεχνική της sfumato, που δημιουργεί μια ομαλή μετάβαση των τόνων και δίνει μια αίσθηση ζωντάνιας και ρεαλισμού. Ο «Μυστικός Δείπνος», από την άλλη, είναι ένα από τα πιο επιδραστικά θρησκευτικά έργα, γνωστό για την σύνθεσή του και την εκφραστικότητα των προσώπων.

Ο Ντα Βίντσι ήταν πρωτοπόρος στην χρήση της προοπτικής και του φωτισμού, καθώς και στην εσωτερική δομή των έργων του. Η προσοχή στη λεπτομέρεια και η ικανότητά του να αποδίδει την ανθρώπινη φύση με ρεαλισμό τον καθιστούν έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών. Πέρα από την τέχνη, ο Ντα Βίντσι άφησε πίσω του έναν τεράστιο όγκο σημειώσεων, με σκίτσα και μελέτες που καλύπτουν μια πληθώρα θεμάτων, από την ανατομία και τη φυσική μέχρι τη μηχανική και την αεροδυναμική. Οι ανατομικές μελέτες του, που περιέγραφαν τον ανθρώπινο σώμα με μεγάλη ακρίβεια, είχαν σημαντική επίδραση στην ιατρική. Επιπλέον, οι εφευρέσεις και τα σχέδιά του για αεροπλάνα, υποβρύχια και μηχανές κινούμενης ύλης ήταν προφητικές και πρωτοποριακές για την εποχή του.

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν ένας μοναδικός δημιουργός, ο οποίος κατάφερε να ενσωματώσει την τέχνη και την επιστήμη σε μια ενιαία έκφραση της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή και διαχρονική, υπενθυμίζοντας τη δύναμη της περιέργειας και της καινοτομίας στην εξέλιξη του πολιτισμού μας.

 

Πηγές:  https://el.wikipedia.org/wiki/

https://ikastikos-kiklos.com/9leonardo-da-vinci/?srsltid=AfmBOooylPI5dfN-t3lfVOdVanH0vYNzPzM1e2kTdswumbLypM2m9ln6

Ματίνα Ζηκίδη

BADMINTON

 

BADMINTON

Στη ευρωπαϊκή σκηνή, η Ελλάδα φιλοξένησε την πρώτη έκδοση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ομάδων Ανδρών και Γυναικών στο μπάντμιντον το 2006, το οποίο εξασφάλισε την πρόκριση της εθνικής ομάδας ανδρών και γυναικών. Η ομάδα δεν έχει ακόμα προκριθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μικτών Ομάδων μπάντμιντον. Η ομάδα συμμετείχε επίσης στο Κύπελλο Ελβετίας το 2003 και το 2005 αλλά δεν κατάφερε να φτάσει στα ημιτελικά.Ενώ λέγεται ότι το μπάντμιντον έχει ιστορία που μπορεί να ανιχνευθεί στην Αρχαία Ελλάδα, το ανταγωνιστικό μπάντμιντον ήταν άγνωστο στη χώρα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μετά τη δημιουργία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπάντμιντον τον Απρίλιο του 1993, οι Έλληνες παίκτες άρχισαν να συμμετέχουν σε διεθνείς τουρνουά.Το 1990, η ελληνική μικτή ομάδα αγωνίστηκε στο τουρνουά Balkan Cup στην Βάρνα, Βουλγαρία. Στη φάση των ομίλων, η ομάδα τερμάτισε τρίτη στον όμιλό της μετά την ήττα από τη Ρουμανία και τη Γιουγκοσλαβία, ενώ κατέλαβε την έκτη θέση στην γενική κατάταξη μετά την ήττα 10–0 από τη Μάλτα. Το 1997, η ομάδα έκανε το ντεμπούτο της στο Sudirman Cup. Η ομάδα νίκησε 4–1 τη Λιθουανία, 5–0 την Εσθονία και 3–2 την Αρμενία, αλλά ηττήθηκε από τη Χιλή 5–0 και κατετάγη στην 58η θέση.

ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ WIKIPEDIA 
https://en.wikipedia.org/wiki/Greece_national_badminton_team 

Σεραφείμ Μπασμάς

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ

 

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ

Ένας από τους διασημότερους και σπουδαιότερους  γλύπτες ήταν ο Γιαννούλης Χαλεπάς ο οποίος γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1851 και πέθανε το 1983. Ήταν ο πιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδας, με μυθιστορηματική ζωή ανάμεσα στην τρέλα και τον θρίαμβο.Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν και παραμένει μια κορυφαία μορφή στην νεότερη ελληνική Τέχνη.Τα έργα του εκ των οποίων περισώθηκαν περίπου 150  είναι κλασικά στην σύλληψή τους. Ωστόσο, κατά τον Στάντη Ρ. Αποστολίδη, η γεωμετρικότητα αυτών των έργων προϊδεάζει νεωτερικές τάσεις.
Αυτός είναι ο Γιαννούλης Χαλεπάς και το γλυπτό το οποίο ονομάζεται Η ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ και το έφτιαξε το 1878

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ WIKIPEDIA https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%AC%CF%82

Σεραφείμ Μπασμάς

Χειροσφαίριση

 

Χειροσφαίριση

Η χειροσφαίριση (ή χάντμπολ, από το αγγλ. handball < hand = χέρι + ball = μπάλα) είναι ομαδικό ολυμπιακό άθλημα, το οποίο παίζεται από άνδρες και γυναίκες. Διαθέτει στοιχεία από όλα τα ομαδικά αθλήματα. Ωστόσο, πιο πολύ προσιδιάζει στο ποδόσφαιρο, με τη διαφορά ότι το χάντμπολ παίζεται με τα χέρια και σε κλειστό γήπεδο. Επίσης, οι παίκτες στο ποδόσφαιρο είναι περισσότεροι από εκείνους της χειροσφαίρισης. Ο αγώνας χωρίζεται σε δύο ημίχρονα , από τα οποία το καθένα διαρκεί 30 λεπτά. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει μία διακοπή δεκαπέντε λεπτών. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να επιτευχθούν τέρματα, με νικήτρια ομάδα να είναι εκείνη που πετυχαίνει τα πιο πολλά από αυτά. Το άθλημα εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972.

Γήπεδο και παίκτες

Οι διαστάσεις του χώρου όπου διεξάγονται οι αγώνες είναι 40Χ20 μ. Το γήπεδο χωρίζεται στα δύο από μία κεντρική γραμμή (κατά πλάτος). Στο κέντρο των δύο ακριανών γραμμών κατά πλάτος του γηπέδου βρίσκονται δύο εστίες , με ύψος 2 μέτρα και μήκος 3 μέτρα. Η περιοχή του τέρματος ορίζεται στα 6 μέτρα. Μια γραμμή σε σχήμα ημικύκλιου επιτρέπει να ξεχωρίζει η περιοχή αυτή. Δικαίωμα να πατήσει σε αυτή τη περιοχή έχει αποκλειστικά ο τερματοφύλακας και κανένας άλλος από τους παίκτες. Αναφορικά με τους παίκτες, οι τελευταίοι διακρίνονται σε βασικούς, που είναι επτά (συμπεριλαμβανομένου του τερματοφύλακα) και σε ισάριθμους αναπληρωματικούς.

Μπάλα και στολές

Η μπάλα που χρησιμοποιείται στο άθλημα είναι κατασκευασμένη από δέρμα και η περίμετρός της διαφέρει στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Έτσι, για τους άνδρες ορίστηκε σε 58-60 εκατοστά, ενώ για τις γυναίκες σε 54-56 εκατοστά. Η στολή των παικτών και παικτριών αποτελείται από φανέλα με κοντά μανίκια (και με αρίθμηση από το 1 ως το 99) και κοντό παντελόνι. Για να υπάρχει καλύτερη επαφή, επαλείφουν τις άκρες των δακτύλων τους με κόλλα.

Κανόνες

Ο βασικός σκοπός είναι η να σταλεί η μπάλα στο τέρμα της αντίπαλης ομάδας από τους παίκτες ή τις παίκτριες. Αυτό γίνεται με την αποκλειστική χρήση των χεριών. Οι παίκτες που πραγματοποιούν επίθεση δεν επιτρέπεται να κρατήσουν την μπάλα για χρόνο μεγαλύτερο των 3 δευτερολέπτων χωρίς να πασάρουν, να σουτάρουν ή να κάνουν ντρίμπλα. Στη διάρκεια του αγώνα μπορεί να γίνουν απεριόριστες αλλαγές μεταξύ των παικτών ή παικτριών.

 

Φάουλ

Σε περίπτωση που ο παίκτης ή η παίκτρια χτυπήσει τον αντίπαλο με αντιαθλητικό τρόπο, τότε δέχεται απευθείας κόκκινη κάρτα. Εάν κάποιος αμυντικός παίκτης ή παίκτρια χτυπήσει αντίπαλο, τότε του/της καταλογίζεται φάουλ από τους δύο διαιτητές του αγώνα. Κανονικά ο διαιτητής προειδοποιεί με κίτρινη κάρτα για παράβαση, αλλά σε περίπτωση που το χτύπημα είναι σκληρό, τότε μπορεί να παραβλέψει την προειδοποίηση και ο παίκτης που έκανε το χτύπημα αποβάλλεται για δύο λεπτά και μετά την παρέλευση της ποινής, επανέρχεται στο παιχνίδι. Ωστόσο, ο παίκτης μπορεί να αποβληθεί οριστικά από τον αγώνα εάν συμπληρώσει τρεις αποβολές διάρκειας δύο λεπτών η καθεμιά. Επίσης μπορεί να αποβληθεί και να του πάρουν το αθλητικό δελτίο με μπλε κάρτα σε περίπτωση που έχει άσχημη συμπεριφορά. Τότε πρέπει να περάσει από αθλητικό δικαστήριο.

 

ΠΗΓΕΣ

 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7

Κων/νος Μπασματζόγλου

 

Σαλβαδόρ Νταλί

 

Σαλβαδόρ Νταλί

 

Ο Σαλβαδόρ Δαλί (πλήρες όνομα: Salvador Felipe Jacinto Dalí i Domènech · Φιγέρες, 11 Μαΐου 1904 — Φιγέρες, 23 Ιανουαρίου 1989) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους. Συνδέθηκε με το καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού, στο οποίο ανήκε για ένα διάστημα. Αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ζωγράφους του 20ού αιώνα και μια πολύ εκκεντρική φυσιογνωμία της σύγχρονης τέχνης.

Βιογραφία

Ο Νταλί γεννήθηκε στην πόλη Φιγέρες της Ισπανίας και ανήκε σε μια οικονομικά ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και συμβολαιογράφος, αλλά δεν φαίνεται πως ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης με τις ικανότητες του Νταλί στη ζωγραφική και το σχέδιο, ικανότητες που έδειξε ότι διέθετε σε σχετικά νεαρή ηλικία. Χάρη κυρίως στην συμπαράσταση της μητέρας του, ο Νταλί παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στη Δημοτική σχολή σχεδίου της πόλης του. Το 1916 φιλοξενήθηκε από την οικογένεια του τοπικού καλλιτέχνη Ramon Pichot, της πόλης Καδακές, στη διάρκεια θερινών διακοπών της οικογένειας Νταλί, όπου και ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με τη μοντέρνα ζωγραφική.

Σε ηλικία 15 ετών, ο Νταλί συμμετείχε στη δημόσια έκθεση του Δημοτικού Θεάτρου τού Φιγέρες, το 1919. Το 1921 έχασε τη μητέρα του από καρκίνο, ενώ μετά το θάνατό της, ο πατέρας του παντρεύτηκε την αδελφή της, γεγονός που δεν αποδέχτηκε ο Νταλί, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα εγκαθίσταται στη Μαδρίτη όπου και ξεκινά τις σπουδές του στην Ακαδημία των Τεχνών (Academia de San Fernando).

Ο Νταλί πέθανε τελικά από καρδιακό επεισόδιο στις 23 Ιανουαρίου του 1989 στην πόλη που γεννήθηκε. Ο τάφος του βρίσκεται μέσα στο Μουσείο του στο Φιγέρες.

 

ΠΗΓΕΣ

 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%81_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF

Κων/νος Μπασματζόγλου