ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

 

«Εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την

Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος -27 Ιανουαρίου 2022»

 

Η Ελληνική Βουλή με το νόμο 3218/2004 (ΦΕΚ Α’ 12) καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος, ενώ και ο ΟΗΕ με το Ψήφισμα Α/RES/60/7της 1ης Νοεμβρίου του 2005, καθιέρωσε την ίδια ημέρα ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

   Έτσι την Παρασκευή 27/01/2022, αφιερώσαμε 2 διδακτικές ώρες στη μνήμη του Ολοκαυτώματος των Εβραίων εστιάζοντας στη ζωή και το έργο του Ελληνοεβραίου ποιητή Ιωσήφ Βεντούρα. (Πηγή : http://www.iventura.gr/-article-173.html)

 

 Οι μαθητές/-τριες, αφού ήρθαν σε επαφή με τα ποιήματα «Ταναΐς» και «Κυκλώνιο» καθώς και με βιογραφικά δεδομένα του ποιητή, κλήθηκαν να επιλέξουν μία από τις ακόλουθες δραστηριότητες:

-Συγγραφή ποιήματος ή διηγήματος εμπνευσμένου από τα ποιήματα «Ταναΐς» και «Κυκλώνιο» ή και από τη ζωή του Βεντούρα

-Ζωγραφικό έργο  εμπνευσμένο από τα ποιήματα «Ταναΐς» και «Κυκλώνιο» ή και από τη ζωή του Βεντούρα

-«Τον Ιανουάριο του 2010 δυο φορές (μία στις 5 Ιανουαρίου και μία στις 16) η Συναγωγή των Χανίων έγινε στόχος εμπρηστών. Καθώς τα αποτελέσματα της πρώτης φοράς δεν ήταν θεαματικά , επανήλθαν κατορθώνοντας να κάψουν συνολικά 2.500 παλιά και σπάνια βιβλία, μέρος του αρχείου και πολύτιμα αντικείμενα.»

  Με βάση την παραπάνω είδηση, γράψτε ένα άρθρο για μια εφημερίδα, στο οποίο να αναπτύσσετε επιχειρήματα που να υπογραμμίζουν την ανάγκη καταπολέμησης των στερεοτύπων, του ρατσισμού και του αντισημιτισμού .

    Θα ήθελα  να ευχαριστήσω τους/τις μαθητές/-τριες του σχολείου μας για τη συμμετοχή τους στη συγκεκριμένη δράση και να συγχαρώ εκείνες και εκείνους που με τα έργα τους ξεχώρισαν και διακρίθηκαν σε κάθε τμήμα.

   Θα ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω θερμά τους/τις συναδέλφους μου που αγκάλιασαν και υποστήριξαν το εγχείρημα.

    Στη συνέχεια μετά την παράθεση των ποιημάτων που μας ενέπνευσαν, μπορείτε να απολαύσετε τις δημιουργίες των παιδιών του σχολείου μας.

                                                                                        ΕΠΙΤΡΟΠΙΔΟΥ  ΔΕΣΠΟΙΝΑ

 Ταναΐς του Ιωσήφ Βεντούρα

  ορφανό της συναγωγής μου δέντρο

ποιος πεθαμένος έσπειρε
με χέρι ραγισμένο
κραυγές οστράκων και σκιές 
σε ποιων φυκιών τις σκοτεινιές 
ο ήλιος βραδυπόρησε,
κι’ ερήμωσαν τα σπίτια μας κενά
βαθιές ήταν αυλακιές
οι σάρκες που πνιγήκαν
δίχτυα ήταν που σ’ αφάνισαν
δίχτυα και θηλιά.

 

Ο ήλιος χρυσίζει τα  τείχη

ντυμένος άσπρα 
θα σταθώ στη στροφή
για μιαν ανάσα 
τις  εποχές που μακριά
στο δάκρυ λάμπουν
δεν θα κοιτώ γιατί
αλάτι είναι η ζωή 
σταλαγματιές αλάτι

σε ένα φλιτζάνι θα κοιτώ το μέλλον
αχνές τις πατημασιές από μορφές που θα ’ρθουν
ανάλαφρες και φτερωτές θα κατεβαίνουν 
ντυμένες με ρούχα ξένα
σε μηχανές αλλόκοτες που ταξιδεύουν
όταν
θ’ ακούγεται το βουητό τ’ ανέμου
στην ίδια εκείνη θάλασσα
όπως τότε 
που φρικαλέο γύρισμα 
τη νέκρωσε με θαύμα  

αλάτι είναι η ζωή 
σταλαγματιές αλάτι

Κυκλώνιο του Ιωσήφ Βεντούρα

 Εκείνα τα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο

Και δεν είχε ήλιο το κλάμα των παιδιών

Κανείς

Κανείς δεν ρώταγε 

Κανείς δεν κοίταζε τη σάρκα που 

Φιλούσε στο στόμα τις καμινάδες

 

Ένα παιδί ονειρεύεται

 Ποιοι έκλεισαν  τους οχετούς και πλημμυρίζει ο τόπος

Ποιοι άνοιξαν τις σήραγγες και ρούφηξαν το σώμα

Ποιοι σκόρπισαν στους δρόμους τα ιμάτια;

 Διάβαζε τους στίχους

Η μητέρα με κρατούσε από το χέρι

Τότε κάποιος σήκωσε το μαχαίρι του χωρισμού

 

To πρωί στο μάθημα φώναξε

Τα  παιδιά άφησαν

ίχνη των ποδιών τους στα όνειρά μου 

     

Δίπλα του η Λέα χάραζε με το μολύβι   

Ζωγράφιζε σύννεφα

Σύννεφα με γραμμές      

εκείνος δεν ήταν στις γραμμές της 

Δεν ήταν

Πώς μπορεί να διηγηθεί

 

 ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ/-ΤΡΙΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΘΗΚΑΝ

“Τα καμένα βιβλία”

 5-16 Ιανουαρίου σημειώθηκαν απόπειρες εμπρησμού στην εβραϊκή συναγωγή  με αποτέλεσμα να σημειωθούν ανυπολόγιστες υλικές φθορές σε σπάνια βιβλία και χειρόγραφα.

   Αυτές οι φθορές αφήνουν ένα κενό στην ανθρώπινη ιστορία, ένα κενό που θα λησμονηθεί, αφήνοντας έτσι ευκαιρίες τα γεγονότα να επαναληφθούν, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο στον οποίο θα γίνονται τα λάθη του παρελθόντος.

                                             Γ. Ο. A3,        Θ. Π. Α3

 «Αιώνιο γιατί»

Ο ήλιος μόλις είχε ανατείλει.

Σκαστός έφυγα από το σπιτικό μου,

τον φίλο μου να βρω.

Σήμερα δεν είχαμε σχολειό.

Ήτανε μέρα παιχνιδιού στην όμορφή μας πόλη.

Στο δρόμο έβλεπες ανθρώπους διαφορετικούς.

Άνθρωποι σκυθρωποί έψαχναν να φάνε.

Άνθρωποι με παλτά κι ένα περίεργο αστέρι πάνω απ’ την καρδιά τους.

Αυτούς τους λένε Εβραίους.

Ο μπαμπάς κι η μαμά λένε ποτέ να μη μιλάω σ’ αυτούς.

Μα εγώ έχω το φίλο μου.

Η Λεωφόρος Νίκης είχε μείνει αδειανή.

Στο μαγαζί του φίλου μου

γραμμένα με κόκκινη μπογιά μηνύματα μίσους.

Βιτρίνες γνωστών κοσμηματοπωλείων κατεστραμμένες.

Το θέαμα που αντικρίζω ήταν απάνθρωπο.

Ο φίλος μου έκλαιγε σπαραχτικά.

Άνθρωποι με στολή και παράσημα

άρπαζαν με βία το μικρό αγόρι.

Τον φώναξα.

Γύρισε και με κοίταξε.

Το βλέμμα του ήταν τρομαγμένο.

Μόλις με είδε, έβγαλε μια κραυγή.

Μια κραυγή απεγνωσμένη.

Μια κραυγή απελπισίας.

Μια κραυγή θυμού.

Έδειξε με τρέμουλο στα χέρια

προς τη δική μου μεριά.

Φώναξε:

Γιατί; Γιατί το έκανες σ’ εμένα;

Εσύ με πρόδωσες.

Πρόδωσες το μυστικό μου.

Στην αρχή δεν κατάλαβα,

όμως τώρα συνειδητοποιώ

τι πραγματικά συνέβη.

Μπαμπά, μαμά, γιατί;

Ένα αιώνιο γιατί.

                                                     Ελίζα Φωτεινίδου Α4

 

Τα αποτελέσματα των στερεοτύπων

Στο παρελθόν έχουν σημειωθεί πολλά και μεγάλα γεγονότα διακρίσεων και ρατσισμού, τα οποία είχαν φτάσει σε ακραίες καταστάσεις και χαράχτηκαν στη στην ιστορία και τη μνήμη των ανθρώπων. Ένα από αυτά ήταν και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων.

     Το τι βασανιστήρια πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι λόγω προκατάληψης δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο ανθρώπινος νους. Είναι θλιβερό και απαράδεκτο ένα ποσοστό ανθρώπων να ζει τέτοιες καταστάσεις, να ζουν σε μία κόλαση, να τους φέρονται σαν κάτι κατώτερο και να τους σκοτώνουν με το χειρότερο τρόπο. Αμέτρητες αθώες ψυχές και τόσο μικρά παιδιά στερήθηκαν το δικαίωμα να ζήσουν μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή.

   Εις μνήμην αυτών των ανθρώπων, λοιπόν, ήρθε η ώρα να σταματήσουμε τις διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων και να βγάλουμε από το μυαλό μας οποιοδήποτε στερεότυπο υπάρχει. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να ζήσουμε αρμονικά, χωρίς να μας κρίνουν για αυτό που είμαστε.

                                                         Χαραλαμπίδου  Σόνια Α4

 

        Το Μακρινό Ταξίδι

Κάποια στιγμή η ώρα θα έρθει

Η μέρα δεν νυχτώνει

Οι σκέψεις δεν σβήνουν

Το μολύβι βαραίνει με τον χρόνο

Τα γέρικά μου χέρια αδύναμα πια

Ανίκανος να αντέξω τον πόνο

 

Αναμνήσεις ξυπνούν από παλιά

Αμέριμνα χρόνια θυμίζουν την αξία της ελευθερίας

Όμως πρέπει να χάσουμε κάτι για να το εκτιμήσουμε

Οικογένεια, φίλοι, συνεργάτες

Χαμένοι πλέον σε έναν λαβύρινθο

Στον λαβύρινθο της κατοχής

 

Μάλλον έτσι τελειώνει

Είμαστε στην τελική ευθεία

Το ποτάμι στέρεψε

Το φως έσβησε

Ο ήλιος έδυσε

Και το ταξίδι έφτασε στον προορισμό του

                                 Καραμπέρης Χρήστος Β1

 

 Επικήδειος

Δείτε την Κόρη που κοιμάται

μες της θαλάσσης την ανήσυχη αγκάλη

για στρώμα της έχει τα κύματα

και μαξιλάρι από αφρό.

Μα μέγας θόρυβος ταράσσει το πέλαγος

η φρικτή βοή ξεχύνεται απ’ του καραβιού τα σπλάχνα

και σκληρός ο χάρων βιάζεται

να πνίξει τα ουρλιαχτά.

Πλέον, μόνο το μοιρολόι των Νηρηίδων

και τα αλμυρά δάκρυα της γοργόνας

απόμειναν να συνοδεύουν την κόρη του Ισραήλ

στη λήθη.

                                                                Β. Φ.   Β5