Undertale

 

Έχετε ποτέ ξοδέψει 3 μέρες από τη ζωή σας παίζοντας ένα βιντεοπαιχνίδι γιατί ένας σκελετός με μπλε ζακέτα δεν σας αφήνει να το κερδίσετε; Αυτό που μόλις περιέγραψα είναι η μέση εμπειρία ενός ατόμου που παίζει για πρώτη φορά το παιχνίδι undertale και η δικιά μου δεν διέφερε καθόλου.

Πριν μερικές εβδομάδες τελείωσα επιτέλους το προσφιλές σε πολλά άτομα παιχνίδι undertale που δημιουργήθηκε από τον Toby Fox το 2015 και διαρκεί περίπου 6-7 ώρες. Αγαπήθηκε από πολλούς για το βάθος των χαρακτήρων του, την ιστορία του, την 2D εμφάνιση του και ιδιαίτερα τη μουσική του την οποία μάλιστα ο προγραμματιστής του παιχνιδιού συνέθεσε ολομόναχος. Το παιχνίδι επιφανειακά φαίνεται απλό, ωστόσο μόλις το ξεκινάς ξεδιπλώνεται ένας κόσμος φανταστικός, στον οποίο τέρατα και άνθρωποι ζούσαν αρμονικά, ώσπου ένας πόλεμος ξέσπασε ανάμεσα τους (για λόγους που δεν θα αναφέρω καθώς αποτελούν "spoilers" για το παιχνίδι και τους οποίους ανακαλύπτεις στην συνέχεια) και οι άνθρωποι, αφού βγήκαν νικητές παγίδεψαν τα τέρατα στον κάτω κόσμο στον οποίο εσύ, ο παίχτης, έπεσες κατά λάθος. Ο σκοπός σου, λοιπόν, είναι να αποδράσεις από τον κάτω κόσμο και ο μόνος τρόπος να το κάνεις αυτό είναι σκοτώσεις τον βασιλιά των τεράτων Asgore.

Για εμένα η μαγεία του παιχνιδιού κρύβεται στο γεγονός πως ανάλογα με τη τακτική που επιλέγεις να παίζεις και να αντιμετωπίσεις αντιπάλους στο παιχνίδι θα καταλήξεις σε ένα από τρία διαφορετικά "endings". Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου αντιμετωπίζεις τέρατα τα οποία έχεις την επιλογή να πολεμήσεις και να σκοτώσεις ή να ζητήσεις να σου δείξουν έλεος και να τους ξεφύγεις. Εάν αποφασίσει κάποιος να κάνει και τα δύο (κάτι πολύ συχνό για κάποιον που δεν γνωρίζει για τις συνθήκες του παιχνιδιού) θα ολοκληρώσει το παιχνίδι με το ουδέτερο ending, στο οποίο ο βασικός ήρωας ξεφεύγει από τον κάτω κόσμο μόνος του. Σε περίπτωση που ο παίκτης επιλέξει να μη σκοτώσει κανέναν καταφέρνει να συμφιλιώσει όλα τα τέρατα του κάτω κόσμου και με τη βοήθειά τους να τα απελευθερώσει καθώς μπορούν να αρχίσουν μία νέα ζωή ολοκληρώνοντας το ending του πασιφισμού. Το τελευταίο ending που ονομάζεται "ending της γενοκτονίας" απαιτεί από τον παίκτη να σκοτώσει κάθε τέρας που βρίσκεται στο παιχνίδι. Αν αποφασίσει να το κάνει αυτό, η μουσική του παιχνιδιού αρχίζει να αλλάζει και η ατμόσφαιρα γίνεται τρομακτική, καθώς ακόμα και τα φιλικά τέρατα που θα συναντούσε ο χαρακτήρας, πλέον, έχουν φύγει τρομοκρατημένα. Το τελευταίο αυτό ending θεωρείται από πολλούς και το πιο δύσκολο, καθώς ορισμένα τέρατα προσπαθούν να σε σταματήσουν που σε άλλο ending δεν θα χρειαζόταν να τα πολεμήσεις. Ένα από αυτά είναι ο Sans, ο σκελετός που ανέφερα στην αρχή , ο οποίος χειραγωγεί ακόμα και το menu του παιχνιδιού στην προσπάθεια του να βάλει τέλος στον θάνατο όλων των τεράτων.

Το παιχνίδι κοστίζει περίπου 10 ευρώ (αυτή τη στιγμή 2,50 σε προσφορά) και θα συνιστούσα σε οποιονδήποτε να το παίξει ανεπιφύλακτα. Τέλος, νομίζω πως το παιχνίδι μας διδάσκει πως πραγματικά οι επιλογές μας (ακόμα και οι πιο μικρές) μπορούν να καθορίσουν το μέλλον μας και το μέλλον άλλων και πως ακόμα οι πιο δύσκολες ως προς την υλοποίηση επιλογές οδηγούν στα πιο όμορφα "endings".

-Αραμπατζής Γιώργος