Η ταινία «Εγώ ο Απαισιότατος 4» βγήκε
επιτέλους στους κινηματογράφους και αφού παρακολούθησα ο ίδιος την ταινία, θέλω
να ομολογήσω πως μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα.
Η πλοκή της ταινίας αφορά τον
πρωταγωνιστή μας Gru, ο οποίος από την προηγούμενη ταινία, είναι παντρεμένος με 3
θετά παιδιά και ένα δικό του. Συνεπώς, ο χρόνος του μοιράζεται μεταξύ της
οικογένειας του και του επαγγέλματος που έχει ως πράκτορας της επιχείρησης
αντι-κακούργων. Μια μέρα, όλη η οικογένεια αναγκάζεται να μετακομίσει σε μία
καινούργια γειτονιά και να αλλάξει τις ταυτότητες της, καθώς ένας σούπερ κακός
τους κυνηγά.
Η ταινία μου προκάλεσε ανάμεικτα
συναισθήματα, καθώς είχε αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του Gru. Ο, κάποτε, καταχθόνιος εγκληματίας
μεγαλώνει τώρα οικογένεια 4 παιδιών και, παρόλο που είναι λογικό, ο χαρακτήρας
του να αλλάζει, δεν νιώθω πως είναι το ίδιο άτομο. Σε κάποιο σημείο μάλιστα της
ταινίας ο πρωταγωνιστής λέει «σε αγαπώ» σε ένα από τα παιδιά του, πράγμα το
οποίο με έκανε να ξαφνιαστώ. Ο Gru είναι ο τύπος ατόμου που θα έδειχνε την αγάπη του
μέσα από τις πράξεις του, όχι μέσω του λόγου. Επιπλέον, τα κίνητρα του κυρίως
κακού της ταινίας φαινόταν τελείως τυχαία και απροσδιόριστα, το οποίο με
μπέρδεψε αρκετά ως θεατή των προηγούμενων ταινιών και δε με ευχαρίστησε κα
θόλου.
Για να κλείσω με ένα θετικό σχόλιο
για τη ταινία, αν και περιττό ίσως να το σχολιάσω, νομίζω, τα minions έκλεβαν πολλές φορές τη σκηνή και με
την ξεκαρδιστική συμπεριφορά τους, γελοιοποιούσαν πολλές σκηνές στην ταινία.
Συμπληρώνοντας, η ταινία αυτή ίσως δεν απευθύνεται πλέον για έφηβους και
φαίνεται πως το franchise κυνηγά άλλους θεατές. Αλλά για τους λάτρεις του Gru και , κυρίως, των minion, είναι μάλλον μια ευχάριστη
εμπειρία.
-Γιώργος Αραμπατζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου