Καταπάτηση των δικαιωμάτων στις αναπτυσσόμενες χώρες

Εδώ και πολλές δεκαετίες, εκατομμύρια άνθρωποι μάχονται καθημερινά για την θέσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα ανθρώπινα δικαιώματα ορίζονται ως κάποια βασικά δικαιώματα και προνόμια τα οποία έχει ο άνθρωπος από την γέννησή του και ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, χρώματος ή θρησκεύματος. Τα δικαιώματα αυτά είναι ιερά και απαράβατα. Ωστόσο, αναπτυσσόμενες χώρες μαστίζονται από την ισχυρή παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών. Διάφοροι παράγοντες και ατυχείς συγκυρίες έχουν αναγάγει αυτό το αποτέλεσμα και οι μάχες συνεχίζονται καθημερινά για την καταπολέμηση της αδικίας αυτής.

Οι αναπτυσσόμενες ή αλλιώς τριτοκοσμικές χώρες πλήττονται από την παραβίαση των δικαιωμάτων τους για πολλούς λόγους. Αρχικά, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των πολιτών διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό, καθώς με την έλλειψη χρηματικών πόρων εκλείπουν και τα απολύτως απαραίτητα όπως η τροφή, η στέγαση, το νερό και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτό αποδίδεται στην εκμετάλλευση που βιώνουν από ισχυρότερες χώρες του βορρά, οι οποίες υποδύονται πως βοηθούν τις χώρες αυτές, ενώ στην πραγματικότητα τις χρησιμοποιούν για να ληστέψουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτουν αλλά και να επιβάλλουν σκληρή εργασία στους άπορους κατοίκους τους.

Ένας ακόμη λόγος της παραβίασης των δικαιωμάτων αφορά τη δομή και τη λειτουργία του  πολιτικού και κοινωνικού τους συστήματος. Οι άνθρωποι αυτοί, εξαιτίας των προαναφερθέντων στερούνται σε μεγάλο βαθμό το δικαίωμα στη μόρφωση. Με αυτόν τον τρόπο, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και δουλείας και αδυνατούν να αναζητήσουν εργασία. Ακόμη, η κυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια σκληρών δικτατόρων οι οποίοι επιβάλλουν τυραννικά καθεστώτα με ακραίες νομοθεσίες και τιμωρίες, που από μόνο του αυτό καταπατά το βασικό δικαίωμα της ελευθερίας και υποβιβάζει τον άνθρωπο σε υποχείριο των ισχυρών. Ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως τα γυναικόπαδα, διαγράφονται εντελώς από την εικόνα, στερούμενες πρακτικά από κάθε δικαίωμα. Αυτό οδηγεί και στην ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας στις χώρες αυτές καθώς δε υπάρχει άλλο μέσο επιβίωσης.

Κλείνοντας, συμπεραίνουμε πως τα ανθρώπινα δικαιώματα θεωρούνται αυτονόητα για τις ισχυρές χώρες με όλες τις οικονομικές ανέσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, αποτελούν ένα άφταστο όνειρο για τους κατοίκους των τριτοκοσμικών χωρών οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε μηχανές για τους ισχυρούς και δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν μια κανονική, άνετη και ευτυχισμένη ζωή.

                            Αθανασιάδου Γωγώ

ΠΗΓΕΣ: 

http://lyk-ag-triad.arg.sch.gr/drupal/?q=el/node/181

https://lykeiodoukas.wordpress.com/2019/11/14/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2

%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b7-

%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd-

%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%89%ce%bc%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd/

Η έλλειψη νερού στον πλανήτη

Έλλειψη νερού ή αλλιώς λειψυδρία χαρακτηρίζεται το φαινόμενο όπου οι πηγές γλυκού νερού του πλανήτη δεν επαρκούν ώστε να καλυφθούν οι πειρβαλλοντικές αλλά και οι ανάγκες επιβίωσης ενός τόπου. Το νερό είναι αδιαμφισβήτητα ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και η λειψυδρία αποτελεί άμεση παραβίαση τούτου του δικαιώματος. Τα αίτια που έχουν προκαλέσει την δυσμενή αυτή κατάσταση στον πλανήτη οφείλονται στις ανθρώπινες δραστηριότητες του 21 ου αιώνα.

Οι επιστήμονες θεωρούν την λειψυδρία ως ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα του αιώνα. Η ανεπάρκεια σε αποθέματα πόσιμου νερού σε ολόκληρο τον κόσμο επιβάλλει την άμεση επίλυση του τραγικού αυτού φαινομένου, καθώς με την αμέλεια του μπορούν να ακολουθήσουν σοβαρές συνέπειες.

Πιστεύεται από πολλούς ερευνητές ότι μέχρι το 2050 παραπάνω από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού θα υποφέρουν από έλλειψη γλυκού νερού, ενώ σήμερα οι τέσσερις από τους δέκα ανθρώπους δεν έχουν πρόσβαση σε αρκετό πόσιμο νερό. Επιπλέον, το ένα στα πέντε παιδιά παγκοσμίως αδυνατούν να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες τους που απαιτούν νερό και πάνω από 80 χώρες ζουν σε περιοχές με ευάλωτους υδάτινους πόρους, όπου η μόνη πρόσβαση σε νερό είναι μέσω των μολυσμένων επιφανειακών πηγών. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των παιδιών κατάγονται από την Αφρική και ιδίως την Νότια Αφρική και το 58% αυτών δεν μπορούν να βρουν πρόσβαση σε αρκετό πόσιμο νερό καθημερινά.

Όμως, τι έχει προκαλέσει αυτήν την κατάσταση στον πλανήτη μας; Αρχικά, η είσοδος του κόσμου στον 21 ο αιώνα έφερε την ραγδαία ανάπτυξη των γρήγορων ρυθμών της τεχνολογίας και ως κατά συνέπεια την παγκοσμιοποίηση. Η αστραπιαία βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη των ανεπτυγμένων χωρών, οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερη ανάγκη για την πρόσβαση σε καθαρά νερά. Μαζί με αυτό έρχονται και τα καταναλωτικά πρότυπα της σημερινής κοινωνίας, τα οποία παρεμποδίζουν την συντήρηση και την ανανέωση αποθεμάτων του νερού παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος υπαίτιος σε όλο αυτό, όμως, είναι η κλιματική αλλαγή. Οι ξαφνικές ξηρασίες, πλημμύρες και όλα τα αποτιμά καιρικά φαινόμενα είναι προϊόντα αυτού του σημαντικού πειρβαλλοντικού προβλήματος. 

Τέλος, εξίσου επικίνδυνο αίτιο αποτελούν και οι μολυσμένες πηγές. Η μόλυνση ποταμών, λιμνών, ρεμάτων και λιμνοθαλασσών προκαλείται από την απόρριψη μεγάλων ποσών τοξικών αποβλήτων στους χώρους αυτούς. Τα απόβλητα αυτά γεννιούνται μέσα από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Τα εργοστάσια, οι μεγάλες βιομηχανίες και τα αυτοκίνητα εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες αποβλήτων, όπου εν τέλει καταλήγουν τις υδάτινες περιοχές.

Κλείνοντας, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι οι εν λόγω συνέπειες αποτελούν δημιούργημα της απρόσεκτης δραστηριότητας του ανθρώπινου γένους και της πλήρους άγνοιας για το περιβάλλον και τον συνάνθρωπο. Αν δεν παρθούν δραστικά μέτρα στο άμεσο μέλλον, πολύ σύντομα πάνω από τον μισό πλανήτη δεν θα έχει επαρκή, έως και καθόλου πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Αυτό, αργά ή γρήγορα θα καταλήξει στην ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος και της ανθρωπότητας.

                                   Αθανασιάδου Γωγώ

« ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Τα δικαιώματα των εργαζομένων αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε ακμάζουσας και δίκαιης κοινωνίας. Διασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται δίκαια, λαμβάνουν αξιοπρεπείς μισθούς και εργάζονται σε ασφαλείς συνθήκες. Στην Ελλάδα, η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων έχει ένα πλούσιο ιστορικό πλαίσιο και σήμερα διέπεται από ένα σύνολο νόμων και κανονισμών που αποσκοπούν στη διασφάλιση της ευημερίας του εργατικού δυναμικού.

Σε αυτό το άρθρο, θα εμβαθύνουμε στην ιστορική εξέλιξη, το νομικό πλαίσιο και τις θεμελιώδεις πτυχές των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα έχει μακρά ιστορία εργατικών κινημάτων και υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι τα ταραχώδη γεγονότα της δεκαετίας του 1970, τα εργατικά συνδικάτα και οι απεργίες των εργαζομένων έχουν διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση του εργασιακού τοπίου. Ο Ελληνικός Εργατικός Κώδικας, μεταξύ άλλων νόμων και κανονισμών, παρέχει τη νομική βάση για τα δικαιώματα των εργαζομένων στη χώρα. Τα εργατικά συνδικάτα, όπως η ΓΣΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας), διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στον επηρεασμό και την υπεράσπιση της εργατικής νομοθεσίας. Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχουν δικαίωμα σε θεμελιώδη δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης, ίσης αμοιβής για ίση εργασία και του δικαιώματος σε ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Η κυβέρνηση επιβάλλει αυτά τα δικαιώματα μέσω επιθεωρητών εργασίας και δικαστηρίων. 

Η τυπική εργάσιμη εβδομάδα στην Ελλάδα είναι συνήθως 5 ημέρες, με 8 ώρες την ημέρα, δηλαδή 40 ώρες την εβδομάδα. Υπάρχουν κανονισμοί υπερωριών για τον περιορισμό των υπερβολικών ωρών εργασίας. Οι υπερωρίες ρυθμίζονται από το νόμο και οι εργαζόμενοι δικαιούνται διάφορες μορφές άδειας, όπως ετήσια άδεια, αναρρωτική άδεια και άδεια μητρότητας. Η Ελλάδα έχει κατώτατο μισθό, ο οποίος υπόκειται σε αλλαγές. Συγκεκριμένα, από το 2022, ο μηνιαίος κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ήταν 650 ευρώ. Το ποσό αυτό μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ηλικία και την εμπειρία του εργαζομένου. Παράλληλα, οι μέσοι μισθοί ποικίλλουν ανάλογα με τη βιομηχανία και την τοποθεσία. Υπάρχουν κανονισμοί σχετικά με τις πληρωμές μισθών, τα μπόνους και την αποζημίωση απόλυσης σε περίπτωση τερματισμού. 

Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μεγάλη έμφαση στην ασφάλεια και την υγεία στο χώρο εργασίας. Υπάρχουν νόμοι που διασφαλίζουν ότι οι εργοδότες παρέχουν ένα ασφαλές και υγιές εργασιακό περιβάλλον. Επιπλέον, η Ελλάδα διαθέτει σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που παρέχει στήριξη σε ανέργους και μειονεκτούντα άτομα. Τα κοινωνικά προγράμματα αποτελούν σημαντική συνιστώσα του πλαισίου εργασιακών δικαιωμάτων. Οι πρόσφατες εξελίξεις αποσκοπούν στην περαιτέρω ενίσχυση αυτών των κανονισμών. Η Ελλάδα έχει αυστηρούς νόμους κατά των διακρίσεων στο χώρο εργασίας με βάση παράγοντες όπως το φύλο, η ηλικία και η αναπηρία. Συνεχίζονται οι προσπάθειες για την προώθηση των ίσων ευκαιριών και της διαφορετικότητας στην αγορά εργασίας. 

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αλλαγές και έχουν προταθεί μεταρρυθμίσεις στην ελληνική εργατική νομοθεσία, αντιμετωπίζοντας ζητήματα όπως η ανεργία και η ασφάλεια της εργασίας. Οι προκλήσεις περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση της άτυπης αγοράς εργασίας και την επίτευξη ουσιαστικότερης προστασίας των εργαζομένων.

Στην Ελλάδα, τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν είναι μόνο ζήτημα νομικού πλαισίου, αλλά και αντανάκλαση των αξιών και της δέσμευσης ενός έθνους για κοινωνική δικαιοσύνη. Καθώς το εργασιακό τοπίο συνεχίζει να εξελίσσεται, η ελληνική κυβέρνηση και τα εργατικά συνδικάτα συνεργάζονται για να διασφαλίσουν την προστασία και την προώθηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Κατανοώντας το ιστορικό πλαίσιο, το νομικό πλαίσιο και τις θεμελιώδεις πτυχές των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ελλάδα, μπορούμε να εκτιμήσουμε τον συνεχιζόμενο αγώνα για εργασιακή δικαιοσύνη και κοινωνική ισότητα.

                       Μπαλόμπας Κωνσταντίνος

Βιβλιογραφία: Έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ για την ελληνική οικονομία το πρώτο εξάμηνο του 2023, Άρθρο του δικηγόρου Ιάσωνα Σκούρτζη για τα δικαιώματα των εργαζομένων στην ιστοσελίδα ‘‘my Job now.gr’’

Δίκαιο ίντερνετ: κάνουμε αρκετά;

               Ψηφιακές τεχνολογίες όπως το ίντερνετ είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Για παράδειγμα τις χρησιμοποιούμε για να επικοινωνούμε, να ενημερωνόμαστε ή να ψωνίζουμε. Έχουν κάνει τις ζωές μας με πολλούς τρόπους απλότερες και μας έδωσαν καινούριες ευκαιρίες. Όμως μερικές εταιρείες είναι πολύ μεγάλες και δυνατές. Ξέρουν πολλά για τον καθένα μας, μερικές φορές καταπατώντας τα δικαιώματά μας και χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες για να βοηθήσουν άλλες εταιρείες να μας προσεγγίσουν με τα προϊόντα τους. Λόγω της μεγάλης τους δύναμης μπορούν να “παίζουν” εκτός των κανόνων. 

 

Για αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει κάνει προσπάθειες για την προστασία των δικαιωμάτων μας. Από το 1995 με την “Οδηγία για την Προστασία των Δεδομένων” (Data Protection Directive) μέχρι τον πιο ισχυρό “Γενικό Κανονισμό για την Προστασία των Δεδομένων” (Data Protection Regulation) ή τα πιο πρόσφατα “Νόμος για τις Ψηφιακές Αγορές” (The Digital Markets Act) και “Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες” (Digital Services Act). Όλοι αυτοί οι νόμοι και κανονισμοί στοχεύουν στο να υπάρχει ένα πιο δίκαιο, ασφαλές και σεβόμενο στο δικαιώματα περί ιδιωτικότητας διαδικτυακό περιβάλλον. Τα δύο τελευταία όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία και αξίζει να εξεταστούν σε μεγαλύτερο βάθος. 

        Ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες και ο νόμος για τις ψηφιακές αγορές ψηφίστηκαν το 2022 και είναι σε ισχύ εδώ και λίγους μήνες, αλλά και τα δύο συζητιούνταν για καιρό πριν. Σκοπό έχουν να εναρμονίσουν τους νόμους περί του ίντερνετ σε πανευρωπαΪκό επίπεδο ώστε να είναι ευκολότερο να αναπτυχθούν νέες πλατφόρμες και να ελέγχουν καλύτερα τους τεχνολογικούς κολοσσούς.  

         Ο πρώτος, ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες, αναγκάζει τις εταιρίες να διευκολύνουν την διαδικασία αναφοράς παράνομου περιεχομένου ή υπηρεσιών στις πλατφόρμες τους και τους δίνει το χρέος να επιτηρούν - έστω και λίγο - οι ίδιες το περιεχόμενο που ανεβαίνει. Οι μικρότερες πλατφόρμες έχουν λιγότερους τέτοιους περιορισμούς ενώ οι μεγαλύτερες περισσότερους, με τη λογική ότι μπορούν να κάνουν το περισσότερο κακό. Για παράδειγμα εταιρίες όπως το Facebook πρέπει να έχουν συστήματα που ενεργά πολεμούν την παραπληροφόρηση. Πρέπει επίσης οι εταιρίες να εξηγούν οποιεσδήποτε πράξεις τους λογοκρισίας και να επιτρέπεται να κάνει κανείς έφεση. Ουσιαστικά οι πλατφόρμες έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για το τι ανεβαίνει σε αυτές, δίνοντάς τους περισσότερο τον ρόλο του εκδότη από αυτόν του πάροχου υπηρεσίας. Επιπλέον απαγορεύονται στοχευμένες διαφημίσεις σε νέους ή διαφημίσεις που χρησιμοποιούν ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες όπως φύλο, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό. Τέλος οι όροι και προϋποθέσεις πρέπει να είναι κατανοητοί ακόμα και από παιδιά. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται σαν κάτι που δεν βοηθά τις μικρότερες επιχειρήσεις, αλλά όλοι αυτοί οι κανονισμοί έρχονται σε ισχύ ανάλογα με το μέγεθος της εταιρίας. Οπότε μερικούς από τους πιο σκληρούς κανονισμούς ακολουθούν μόνο οι μεγάλες εταιρίες που έχουν πολύ περισσότερη επιρροή. 

 Ο νόμος για της ψηφιακές αγορές, σε αντίθεση με τον προηγούμενο νόμο που επικεντρωνόταν στην ανταγωνιστικότητα των μικρών επιχειρήσεων, ασχολείται ολοκληρωτικά με τους τεχνολογικούς κολοσσούς - τους λεγόμενους “πορτιέρηδες” (Gate keepers). Εταιρίες που τηρούν κάποιες συγκεκριμένες οικονομικές προϋποθέσεις έχουν “θετικές υποχρεώσεις” - πράγματα που πρέπει να κάνουν - και “αρνητικές υποχρεώσεις” - πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν. Συγκεκριμένα πρέπει να αφήνουν τις υπηρεσίες τους να “επικοινωνούν” με μικρότερες εταιρίες, ενώ απαγορεύεται να προτιμούν δικές τους από άλλες υπηρεσίες ή προϊόντα όταν αναζητείς κάτι σε αυτές. Για παράδειγμα μπορείς από το Messenger να μιλάς με κάποιον που χρησιμοποιεί Telegram, και το Amazon δεν μπορεί άδικα να βάζει τα δικά του προϊόντα πάνω από άλλα. Περαιτέρω απογορεύεται να μην επιτρέπεται να διαγράφουν οι χρήστες προεγκαταστημένες εφαρμογές ή να αλλάζουν την προεπιλογή τους σε browzer αν θέλουν.  

Έχουν όμως όλα αυτά σημασία; Εγώ πιστεύω πως ναι. Οι εταιρίες που δεν συμμορφώνονται με τους κανονισμούς αυτούς μπορούν να πάρουν πρόστιμο έως 10% των ετήσιων εσόδων τους παγκοσμίως, ποσό που διπλασιάζεται για πολλαπλές παραβιάσεις, ενώ για συστηματικές παραβιάσεις προβλέπονται και ανώτερες ποινές. Αυτά τα πρόστιμα είναι πολύ υψηλά. Και μέσω της λεγόμενης “Επίδρασης των Βρυξελλών” (Brussels effect) θα έχουν αυτοί οι νόμοι επίδραση παγκοσμίως. Οπότε όπως φαίνεται τα κράτη πλέον παίρνουν τη διαδικτυακή ασφάλεια στα σοβαρά, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Είναι στο χέρι μας να έχουμε αυτά που θέλουμε από τη διαδικτυακή εποχή που τώρα ζούμε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τα δικαιώματα μας να καταπατηθούν, και αυτοί οι νόμοι δείχνουν παρόμοια προθυμία και από την ΕΕ, πράγμα που είναι εξαιρετικά ευχάριστο. 

                           Χριστοφορίδης Γιάννης 

Πηγές: 

https://digital-markets-act.ec.europa.eu/index_el 

https://digital-strategy.ec.europa.eu/el/policies/digital-services-act-package 

https://www.brookings.edu/articles/how-the-eu-plans-to-rewrite-the-rules-for-the-internet/ 

 

Πληθωρισμός: αύξηση τιμών

      Ποια είναι τελικά η αληθινή σημασία του ευρώ στην χώρα μας; Ποιος είναι ο λόγος που οι τιμές σήμερα έχουν ανέβει στα ύψη; Πέφτουμε μήπως όντως θύματα πλάνης;

     Ο πληθωρισμός εμφανίζεται όταν υπάρχει γενικευμένη αύξηση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών, μειώνοντας έτσι την αξία του νομίσματος με την πάροδο του χρόνου. Τα τελευταία χρόνια η κρίση φαίνεται να ξαναχτυπά την πόρτα της χώρας μας αφού οι τιμές με τον καιρό ολοένα και αυξάνονται. Ο πληθωρισμός έχει ακριβύνει τα πάντα, πλήττοντας τις τσέπες ακόμα και όσων μέχρι σήμερα δεν είχαν επηρεαστεί από την αστάθεια της παγκόσμιας οικονομίας, που τείνει να γίνει η νέα κανονικότητα. Προφανώς η έντονη άνοδος των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων καθώς και τα χαμηλά εισοδήματα που δεν φτάνουν να καλύψουν πλέον ούτε της βασικές ανάγκες είναι τα αίτια που οδηγούν στην επιβράδυνση του πληθωρισμού.

   Όπως αναφέρει και η Κέρι Παπς, καθηγήτρια οικονομικών στην Σχολή Επιχειρήσεων του πανεπιστήμιο Μπράντφορντ στο Ηνωμένο Βασίλειο, «Η ανεργία είναι εξαιρετικά χαμηλή μετά την πανδημία, οπότε το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής πίεσης προέρχεται από τα εισοδήματα που δεν συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό, παρά από τους ανθρώπους που χάνουν τις δουλειές τους».

      Ο Ιανουάριος ξεκίνησε δύσκολα με τις τιμές για ψωμί και δημητριακά να αυξάνονται 18,6%, για το κρέας κατά 19,3%, για τα γαλακτοκομικά και τα αυγά κατά 25,0%, για τα έλαια κατά 23,1%, ενώ εξίσου υψηλές ήταν οι αυξήσεις για λαχανικά, καφέ, και είδη άμεσης κατανάλωσης νοικοκυριού. Ως προς τις υπηρεσίες παρατηρείται ετήσια αύξηση 26,7 % στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, 52,4% στα αεροπορικά εισιτήρια και 8% στις τιμές των ξενοδοχείων.  Η ένδυση και η υπόδηση σημείωσαν αύξηση 6,5 % ενώ οι τιμές στα καινούργια αυτοκίνητα αυξήθηκαν κατά 10,1% και στα μεταχειρισμένα 8,4%.

      Καταλαβαίνουμε λοιπόν από τα ράφια του σουπερμάρκετ και τις αντλίες του βενζινάδικου έως τις σελίδες των εφημερίδων, πως είναι σαφές ότι ο υψηλός πληθωρισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σε διεθνές επίπεδο αυτή τη στιγμή.   

    Έτσι, αν οι τιμές της ενέργειας συνεχίσουν να βρίσκονται στα σημερινά επίπεδα, η εκτίμηση είναι ότι ο πληθωρισμός θα συνεχίζει να πέφτει παρά την αντίσταση των τροφίμων. Συγκεκριμένα υπολογίζεται ότι, σε μέσα επίπεδα ο Εθνικός δείκτης τιμών θα διαμορφωθεί φέτος στην περιοχή του 5%

            

                                       Βαλεντίνα Ανγκουράς 

ΠΗΓΕΣ:
•https://www.tanea.gr/2023/10/10/economy/kostos-zois-poia-einai-i-pio-anisyxitiki-parenergeia-tou-plithorismou-pou-afora-olous-tous-anthropous/

•https://www.tovima.gr/2023/06/16/finance/eurostat-sto-41-o-plithorismos-stin-ellada-ton-maio-sto-61-stin-eyrozoni/

•https://www.protothema.gr/tag/plithwrismos/

•https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/1508698/eurostat-sto-34-o-plithorismos-stin-ellada-sto-53-stin-eyrozoni/

•https://www.sofokleousin.gr/magiki-eikona-o-plithorismos-peftei-eno-oi-times-trofimon-kinount

Ψηφιακή τεχνολογία στην εκπαίδευση

Γενική έννοια:

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται, όλο και πιο συχνά στον δημόσιο λόγο, ως η εποχή της Ψηφιακής Επανάστασης και της Κοινωνίας της Γνώσης. Οι δυνατότητες των ατόμων για πρόσβαση σε ένα τεράστιο – εκθετικά αυξανόμενο – όγκο πληροφοριών και η χρήση ψηφιακών εργαλείων για επικοινωνία, διαμοίραση και συνεργασία, διαμορφώνουν μια πραγματικά νέα εποχή, η οποία δεν περιορίζεται στα σημειολογικά χαρακτηριστικά της μετάβασης στον 21ο αιώνα. Η δυναμική ανάπτυξη των υπολογιστικών και διαδικτυακών τεχνολογιών και, κυρίως, η διάχυσή τους σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, έχουν αλλάξει ριζικά τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στην πληροφορία, ενημερώνονται, ψυχαγωγούνται, επικοινωνούν και συνεργάζονται, εκπαιδεύονται, σχεδιάζουν και υλοποιούν εργασίες και δραστηριότητες στον επαγγελματικό τους χώρο. 

Οι Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) φέρνουν στην εκπαίδευση του 21ου αιώνα πολύ περισσότερα πράγματα από την εξοικείωση των μαθητών με τους υπολογιστές, το Διαδίκτυο και τις νέες ψηφιακές τεχνολογίες. Μπορούν να υποστηρίξουν ανοικτά περιβάλλοντα μάθησης και την επίτευξη των επιδιωκόμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων ενός σύγχρονου προγράμματος σπουδών. 

Οφέλη και σημαντικά στοιχεία ψηφιακής τεχνολογίας στην εκπαίδευση του 21ου αιώνα:

1. Η εκπαίδευση (καθηγητές, σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού κλπ.) καλείται να προετοιμάσει στους σημερινούς μαθητές/φοιτητές για επαγγέλματα που σήμερα δεν υπάρχουν και δεν γνωρίζουμε επακριβώς τις απαιτήσεις τους. 

2. Διαμορφώση νέου τύπου δεξιοτήτων που πρέπει να καλλιεργήσουν οι μαθητές στο πλαίσιο της βασικής τους εκπαίδευσης. Για παράδειγμα, θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές οι δεξιότητες: 

• αναζήτησης, εύρεσης και συλλογής πληροφοριών από πολλαπλές πηγές 

• αξιολόγησης της σημασίας και της εγκυρότητας - αξιοπιστίας των πηγών και των πληροφοριών τους 

• οργάνωσης, ανάλυσης, σύνθεσης και αξιοποίησης πληροφοριών για την επίλυση  προβλημάτων 

• ενσωμάτωσης, δημιουργίας και επικοινωνίας νέων πληροφοριών 

3. Ανάπτυξη σύγχρονης παιδαγωγικής σκέψης για την εκπαίδευση του 21ου αιώνα, ως εργαλείο μετασχηματισμού και ενίσχυσης των πρακτικών διδασκαλίας και μάθησης, ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της σημερινής εποχής. Η παιδαγωγική σκέψη είναι η επιστήμη της εκπαίδευσης, δηλαδή η ορθολογική αναζήτηση των στόχων των μαθητών/φοιτητών τους οποίους πρέπει να θέτουμε μεγαλώνοντας σε συναρμογή με των κατάλληλων μέσων για να επιτύχουμε αυτούς τους στόχους. 

4. Διεύρυνση κριτικής και δημιουργικής σκέψης και ικανότητας έτσι ώστε να υλοποιηθεί η αντιμέτωπιση σύγχρονων ανεπτυγμένων τεχνολογικών προβλημάτων, σε συναρμογή με την αναστοχαστική μάθηση (reflective learning), τη συνεργατική μάθηση και την αξιοποίηση της γνώσης σε διαφορετικά πλαίσια (μεταφορά γνώσης). Ως απότοκο, θα υπάρξει πολύπλευρη ανάπτυξη όλων των μαθητών με στόχο να προετοιμαστούν ως αυριανοί πολίτες, ώστε να πετύχουν στην παραπέρα ζωή τους και να είναι σε θέση να συμμετέχουν ενεργά στη σύγχρονη κοινωνία.

5. Τα σύγχρονα υπολογιστικά εργαλεία και δικτυακά περιβάλλοντα παρέχουν νέες μεθοδολογίες επίλυσης προβλημάτων που απαιτούν την ανάπτυξη νέου τύπου δεξιοτήτων από τους μαθητές (επεξεργασία δεδομένων, σχεδιασμός και υλοποίηση αλγορίθμων, μοντελοποίηση λύσεων, δημιουργικότητα και φαντασία) και δεξιοτήτων υψηλού επιπέδου (κριτική και αναλυτική σκέψη, συνθετική ικανότητα, διερευνητική και συνεργατική επίλυση προβλημάτων).

6. Οι ψηφιακές τεχνολογίες και η ψηφιακή εκπαίδευση συνδέεται άρρηκτα με την τεχνητή νοημοσύνη. Η τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί ίσως το σημαντικότερο ιστορικό επίτευγμα του 21ου αιώνα καθώς η ανάπτυξη της αυξάνεται όλο και πιο ραγδαία, καθώς μέρα με την μέρα παρατηρείται μια αλλαγή. Με τη χρήση εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης, οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν νέες ικανότητες που τυχόν δεν είχαν παρατηρήσει η ακούσει ποτέ στη ζωή τους. Επιπλέον, σημαντικό είναι, να πραγματοποιηθεί η ψηφιακή ανάπτυξη των σχολείων η οποία προϋποθέτει την εγκατάσταση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων τα οποία θα μπορούν να δημιουργήσουν, να υλοποιήσουν και να πραγματοποιήσουν ένα σύγχρονο ψηφιακό μάθημα για τα παιδιά και τους φοιτητές οι οποίοι θα φοιτήσουν στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια τα επόμενα χρόνια. Για παράδειγμα, οι διαδριαστοί πίνακες, θα αποτελέσουν μέσο ψηφιοποίησης και αλλαγής της παραδοσιακής εκπαίδευσης, ως μια νέα καινοτομία, δίνοντας έτσι νέες δυνατότητες στην μάθηση.  

7. Μέσω όλων των παραπάνω, κύριο ρόλο θα παίξει και η ανάπτυξη του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού (ΣΕΠ). Συγκεκριμένα θα δημιουργηθούν επαγγέλματα τα οποία θα ανταποκρίνονται άμεσα στις απαιτήσεις της σύγχρονης ψηφιακής κοινωνίας τα οποία θα προαπαιτούν γνώσεις πάνω στον κλάδο της Πληροφορικής αλλά και της ορθής χρήσης ψηφιακών εργαλείων και εφαρμογών. Νέα επαγγέλματα θα δημιουργηθούν και στους τομείς των ανθρωπιστικών, αλλά και τον θετικοτεχνολογικών σπουδών. Επιπλέον, σημαντικό ρόλο θα παίξει η κατασκευή νέων προγραμμάτων εύρεσης επαγγέλματος τα οποία θα έχουν σταθμιστεί σε δείγμα ελληνικού μαθητικού και φοιτητικού πληθυσμού μετά την πανδημία. Κύριος στόχος είναι η ανάδειξη νέων επαγγελμάτων, η καλλιέργεια των ιδιαίτερων κρυφών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας μας, τη σύνδεση με σπουδές και επαγγέλματα, την ορθή συμπλήρωση του μηχανοφραφικού δελτίου όπως και την ένταξη της διεπιστημονικότητας στους μαθητές. Αναλυτικότερα, κάποια από τα επαγγέλματα του μέλλοντος που αξίζει να αναφερθούν και να γνωρίζουν οι μαθητές είναι:

● Επιμελητής και αναλυτής δεδομένων

Μέσω:

i) Σπουδών επιστήμης υπολογιστών 

ii) Σπουδών φιλολογίας και φιλοσοφίας

iii) Γλωσσικών και διαπολιτισμικών σπουδών

● Εκπαιδευτής τεχνητής νοημοσύνης

Μέσω: 

i) Σπουδών εκπαιδευτικής και κοινωνικής πολιτικής

ii) Σπουδών μαθηματικών

iii) Σπουδών πληροφορικής

● Υπολογιστικός Γλωσσολόγος

Μέσω:

i) Σπουδών φιλολογίας

● Σχεδιαστής διεπαφής χρήστη

Μέσω:

i) Σπουδών μηχανικών σχεδίασης προϊόντων και συστημάτων, 

ii) Σπουδών μηχανικών πληροφορικής

iii) Σπουδών ηλεκτρολόγων μηχανικών 

iv) Παραδοσιακών τεχνικών ειδικοτήτων (Πληροφορική, Μαθηματικά)

● Ειδικός εμπειρογνώμονας και ειδικός συμμόρφωσης

Μέσω:

i) Σπουδών νομικής

ii) Σπουδών διεθνών και ευρωπαικών σπουδών 

iii) Σπουδών διοικητικής επιστήμης και τεχνολογίας

8. Σημαντικά στοιχεία ερευνών που αξίζει να αναφερθούν είναι:

• Η παγκόσμια επιστημονική γνώση διπλασιάζεται κάθε 1,5-2 χρόνια.

• Οι μαθητές και φοιτητές της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διαχειρίζονται περισσότερες πληροφορίες από ότι οι γονείς τους σε ολόκληρη τη μέχρι τώρα ζωή τους.

• Μέχρι το 2030 πάνω από το 90% των θέσεων εργασίας θα απαιτεί επάρκεια ψηφιακών δεξιοτήτων υψηλού επιπέδου.

• Οι σημερινοί μαθητές/φοιτητές θα αλλάξουν επάγγελμα, κατά μέσο όρο, δέκα φορές στην καριέρα τους!

Συμπερασματικά, οι ψηφιακές τεχνολογίες διαμορφώνουν ένα νέο πλαίσιο για τον επανασχεδιασμό μιας εκπαίδευσης που να απαντά στις απαιτήσεις και στις προκλήσεις του 21ου αιώνα και της Κοινωνίας της Γνώσης. Συνιστούν βασικό πυλώνα υποστήριξης των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται στη σημερινή εποχή, καθώς καθορίζουν νέου τύπου γνώσεις και ικανότητες που θα πρέπει να αναπτύξουν οι μαθητές στο πλαίσιο των βασικών τους σπουδών. Από την άλλη μεριά, ενισχύουν τη μάθηση και αναβαθμίζουν τα επιτεύγματα των μαθητών υποστηρίζοντας: α) πολλαπλούς τρόπους αναπαράστασης και διανομής του περιεχομένου, β) δυναμικά εργαλεία επίλυσης προβλημάτων και γ) νέες εκπαιδευτικές πρακτικές και σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις (π.χ. διερευνητική μάθηση, εποικοδομητική μάθηση, συνεργατική μάθηση).

Για τα παραπάνω επαγγέλματα που προαναφέρθηκαν θα δημιουργηθεί σύντομα σχετική παρουσίαση. 

Ανδρέας Κουτσιούκης

Είναι τελικά η γλωσσομάθεια απειλή;

           Η παγκόσμια ημέρα γλωσσομάθειας δίνει την ευκαιρία σε πολλούς από εμάς να σκεφτούμε ότι η γνώση μιας ή παραπάνω ξένων γλωσσών έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Έλληνες. Η Ελλάδα υστερεί αριθμητικά από τους άλλους Ευρωπαίους και γι' αυτό είναι αδύνατη η παρακολούθηση των εξελίξεων και η επικοινωνία με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες χωρίς την γνώση ξένων γλωσσών. Πλέον το διαδίκτυο, του οποίου η χρήση διευρύνεται καθημερινά, απαιτεί την γνώση τουλάχιστον της αγγλικής γλώσσας

     Αδιαμφισβήτητα η γλωσσομάθεια είναι πολύτιμο εργαλείο για τον άνθρωπο. Στον επαγγελματικό τομέα, όχι μόνο παρέχει στο άτομο τη δυνατότητα να παρακολουθεί σεμινάρια σε διεθνείς συναντήσεις, αλλά επίσης ευνοεί την απρόσκοπτη επαγγελματική επαφή και διευρύνει το πλαίσιο των συναλλαγών, ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης. Επίσης, η εκμάθηση ξένων γλωσσών συμβάλλει στο πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου. Συγκεκριμένα, η μελέτη μιας ξένης γλώσσας δημιουργεί νέους ορίζοντες στον πνευματικό κόσμο, καθώς τα εκφραστικά μέσα και ο λεξιλογικός πλούτος διευρύνουν το γνωστικό πεδίο και εμπλουτίζουν την σκέψη. Ακόμη, η γλωσσομάθεια βοηθάει στο πολιτικό επίπεδο, στην επικράτηση του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης. Παράλληλα έχει σημαντικό ρόλο στην διεύρυνση της δημοκρατίας και στην ίδρυση παγκόσμιων οργανισμών και κινημάτων πολιτικής χροιάς.

         Τέλος η γνώση ξένων γλωσσών καθίσταται αναγκαία για την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου ενός νέου. Αυτό, καθώς πλέον, η σύνθεση μιας επιστημονικής εργασίας (όπως η πτυχιακή και η μεταπτυχιακή) απαιτεί αξιοποίηση της διεθνούς βιβλιογραφίας. Επιπλέον, η φοίτηση σε πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού προϋποθέτει την ουσιαστική γνώση ξένης γλώσσας. Ωστόσο, η ανάγκη για εκμάθηση ξένων γλωσσών απειλεί τη μητρική μας γλώσσα. Αμελώντας την, υπάρχει ο κίνδυνος έμμεσης και άκριτης υιοθέτησης των αξιών, των αντιλήψεων και της νοοτροπίας ενός άλλου πολιτισμού που μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στη γλωσσική αλλά και στην πολιτιστική αλλοτρίωση της χώρας μας, καθώς υποκαθίστανται από ξενικούς όρους, ενώ υπάρχουν αντίστοιχοι στη γλώσσα μας. Τέλος ελλοχεύει η απειλή της συμπλεγματικής διάθεσης να δημιουργηθεί από τις κυριαρχούσες γλώσσες, όπως είναι σήμερα η αγγλική. Μια τέτοια διάθεση προκαλεί την ξενομανία και τον μιμητισμό.

        Συμπερασματικά, η γνώση ξένων γλωσσών αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για τον άνθρωπο για λόγους επαγγελματικούς, επικοινωνιακούς αλλά και για την πνευματική του καλλιέργεια. Παρόλα αυτά η υπερβολική και λανθασμένη χρήση της γλωσσομάθειας, δημιουργεί απειλή και κινδύνους για τη μητρική μας γλώσσα και μπορεί αυτό να οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα, αρνητικό για όλους.

                                                 Μπούζη Χριστίνα

«Διατήρηση της Μεσογείου: Προκλήσεις και λύσεις»

  Η Μεσόγειος, λίκνο βιοποικιλότητας και πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αντιμετωπίζει πιεστικές προκλήσεις. Αυτή η αρχαία περιοχή, γεμάτη ιστορία, φιλοξενεί μοναδική χλωρίδα και πανίδα και η ιστορία της είναι συνυφασμένη με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ωστόσο, μια σειρά από περιβαλλοντικές απειλές επηρεάζουν την ευαίσθητη ισορροπία αυτού του ποικίλου οικοσυστήματος. 

Η Μεσόγειος είναι ένα ζωτικής σημασίας σταυροδρόμι τόσο για τη φύση όσο και για τον άνθρωπο. Τα ζεστά νερά της φιλοξενούν την εμβληματική χελώνα Καρέτα-καρέτα και τις υπέροχες φάλαινες φυσητήρες. Οι γραφικές παραλίες της, οι ιστορικοί τουριστικοί προορισμοί και η ακμάζουσα αλιευτική παράδοση την καθιστούν ένα αγαπημένο μέρος για επίσκεψη ή μόνιμη διαμονή. Ωστόσο, αυτές οι θάλασσες βρίσκονται υπό αυξανόμενη πίεση. Η υπεραλίευση έχει οδηγήσει σε μείωση των πληθυσμών των ψαριών, ενώ οι αυξανόμενες θερμοκρασίες έχουν επιτρέψει σε άλλα είδη που “εισβάλουν” στη περιοχή να διαταράξουν την οικολογική ισορροπία. Η πλαστική ρύπανση, ένα παγκόσμιο ζήτημα, απειλεί να μετατρέψει τη Μεσόγειο σε μια τεράστια «πλαστική παγίδα». Επιπλέον, η εξόρυξη υδρογονανθράκων ενέχει πρόσθετους περιβαλλοντικούς κινδύνους. 

 

Οι συνεργατικές προσπάθειες εκτείνονται πέρα από την Ελλάδα, με όλες τις Μεσογειακές χώρες, αλιείς, επιστήμονες και τοπικές διοικήσεις να ενώνονται για να προστατεύσουν αυτό το κοινό μεσογειακό σπίτι. Οι πρωτοβουλίες διατήρησης περιλαμβάνουν τη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, την προώθηση της βιώσιμης αλιείας και τον μείωση των τραυματισμών θαλάσσιων ζώων από συγκρούσεις με πλοία, οι οποίες αποτελούν σημαντική απειλή για τα θαλάσσια θηλαστικά. 

  

Εκτός από αυτές τις προκλήσεις, η κλιματική αλλαγή και η ρύπανση επηρεάζουν σημαντικά την ευαίσθητη ισορροπία της Μεσογείου. Οι αυξανόμενες θερμοκρασίες της θάλασσας (δύο βαθμούς Κελσίου τα τελευταία 100 χρόνια), η διάβρωση των ακτών και τα μεταβαλλόμενα ρεύματα επηρεάζουν τη βιοποικιλότητα. Η Μεσόγειος κατατάσσεται μεταξύ των πιο μολυσμένων θαλάσσιων περιοχών στον κόσμο, με έναν συγκλονιστικό όγκο τοξικών αποβλήτων να εισέρχονται στα ύδατά της κάθε χρόνο. 

      Για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, η άμεση δράση είναι ζωτικής σημασίας. Η προώθηση της ανακύκλωσης και της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μπορεί να μειώσει τη ρύπανση στην πηγή της. Η εφαρμογή των διεθνών κανονισμών και των απαγορεύσεων των πλαστικών μίας χρήσης μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στη διασφάλιση του μέλλοντος της Μεσογείου. Η διατήρηση αυτής της πολύτιμης κληρονομιάς απαιτεί συλλογική δράση για την προστασία τόσο των ελληνικών όσο και των μεσογειακών ακτών, διασφαλίζοντας ένα βιώσιμο και ακμάζον οικοσύστημα για τις επόμενες γενιές.

                                               Χριστοφορίδης Γιάννης 

Πηγές: 

·         https://www.wwf.gr/en/our_work/nature/marine/ 

·         https://www.offlinepost.gr/2019/10/02/%CE%B7-%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%BF%CE%BF/ 

·         https://www.ot.gr/2023/07/29/green/klimatiki-allagi/kaysonas-i-mesogeios-yperthermainetai-pio-grigora-apo-ton-ypoloipo-planiti-vrazoun-oi-ellinikes-thalasses/ 

Πρόσφυγες στην Ελλάδα: Ανθρωπιστική Κρίση, Πείνα και Δομές Φιλοξενίας

 Η παγκόσμια προσφυγική κρίση έχει προκαλέσει σοβαρές ανθρωπιστικές επιπτώσεις στην Ελλάδα, μια χώρα που έχει γίνει κύριος προορισμός για πρόσφυγες από διάφορες περιοχές του κόσμου. Ο στόχος των δομών φιλοξενίας είναι να παρέχουν ασφάλεια και υποστήριξη, αλλά η κατάσταση που βιώνουν πολλοί πρόσφυγες στις δομές είναι συχνά ανησυχητική.

Η προσφυγική κρίση στην Ελλάδα έχει επιδεινώσει τα προβλήματα πρόσβασης σε επαρκή τροφή. Σύμφωνα με πληροφορίες από διάφορες πηγές, πολλοί πρόσφυγες διαμένουν σε καταυλισμούς και δομές φιλοξενίας και αντιμετωπίζουν προβλήματα πείνας και διατροφικής ανεπάρκειας.

Με την εξέλιξη της προσφυγικής κρίσης, οι δομές φιλοξενίας στην Ελλάδα βρίσκονται υπό σημαντική πίεση. Πολλές από αυτές τις δομές βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης ανάγκης και εξαντλημένες στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες των προσφύγων. Αυτό έχει οδηγήσει σε υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης, με επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία των προσφύγων. 

Οι πρόσφυγες που ζουν σε αυτές τις δομές αντιμετωπίζουν πολλαπλές προκλήσεις, όπως η ανεργία, η ανεπάρκεια υγειονομικής περίθαλψης και η αντιμετώπιση ψυχολογικών θεμάτων. Σε πολλές περιπτώσεις, η ανασφάλεια για το μέλλον, καθώς και η έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με το κατάστασή τους δημιουργούν ακόμη περισσότερο άγχος και αβεβαιότητα.

Πέρα από την αντιμετώπιση της πείνας, είναι αναγκαίο να εξεταστούν και άλλες διαστάσεις της ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες. Η παροχή στέγης, υγειονομικής περίθαλψης και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης είναι εξίσου σημαντικές για τη βελτίωση της κατάστασής τους και την ενίσχυση της ενσωμάτωσής τους στην κοινωνία.

Συνοψίζοντας, η προσφυγική κρίση στην Ελλάδα απαιτεί μια ολοκληρωμένη ανθρωπιστική προσέγγιση που θα εστιάσει όχι μόνο στην αντιμετώπιση της πείνας, αλλά και σε πτυχές όπως η στέγη, η υγεία και η ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Η προστασία των δικαιωμάτων και η ανθρωπιστική πρόνοια των προσφύγων πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα, ώστε να εξασφαλιστεί ότι αυτοί που έχουν υποφέρει από τον πόλεμο και τη διωγμένες έχουν την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή στη νέα τους πατρίδα, την Ελλάδα.

                         Φοίβος Γεωργιάννος-Ταβλαρίδης

Πηγές:

https://rsaegean.org/el/efugeesgr-humanitarian-crisis-and-hunger/

https://www.epohi.gr/article/46386/prosfygikes-domes-sta-nhsia-mayres-trypes-gia-

themeliodh-dikaiomata

https://e-thessalia.gr/monimos-katavlismos-prosfygon-ellada-osi-benoun-sti-chora-

egklovizonte/

https://www.kar.org.gr/2017/04/30/guardian-katavlismi-prosfygon-sti-chio-to-vromiko-

mystiko-tis-evropis/