ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΑ

Πρότυπο θεωρείται το πρόσωπο εκείνο, αλλά και ο τρόπος ζωής και η αξία που λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση. Είναι οι διάφορες στάσεις ζωής και τρόποι που έχουν θετική ή αρνητική επίδραση στην ψυχοσύνθεση και τη συμπεριφορά νέων, κυρίως, ανθρώπων. Υπάρχουν, δηλαδή, πρότυπα προς μίμηση , αλλά και προς αποφυγή, οπότε η επιλογή του εναπόκειται στην κρίση του καθενός.

Πρότυπα και συμπεριφορές αντλούμε από όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας όπως την οικογένεια ,την παρέα, τα ΜΜΕ ,τον αθλητισμό ,το σχολείο ,την πολιτική , την εργασία, αλλά και τις τέχνες και την ιστορία του ίδιου του έθνους μας.

Οι νέοι αναζητούν και μιμούνται πρότυπα περισσότερο σε σχέση με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας καθώς δεν έχουν διαμορφώσει ακόμα την προσωπικότητα τους και εντυπωσιάζονται περισσότερο από το διαφορετικό και το ασυνήθιστο. Οραματίζονται το νέο , αλλά καθώς είναι ανασφαλείς αναζητούν την κοινωνική αποδοχή προσπαθώντας να ταυτιστούν, αλλά και να ενταχθούν σε ομάδες με ομοϊδεάτες. Απογοητεύονται από τους μεγάλους και ψάχνουν να κάνουν ένα κόσμο διαφορετικό από αυτό που ζουν. Είναι εύπιστοι από τη φύση τους και πείθονται από τα ΜΜΕ, μιμούνται τους άλλους γιατί έτσι πιστεύουν πως δεν θα θεωρηθούν οπισθοδρομικοί, αλλά και αδυνατούν να διακρίνουν τα όρια του ωφέλιμου και του βλαβερού. Τέλος, η ανάγκη τους για καταξίωση, αλλά και η ανωνυμία των σύγχρονων πόλεων καθώς και η έλλειψη της επικοινωνίας τους με την οικογένεια τούς οδηγεί στην υιοθέτηση προτύπων ώστε να καλύψουν το κενό. Υπάρχουν πρότυπα με θετική επίδραση που είναι ηθικά ,δεν διακατέχονται από αλαζονεία, γεμίζουν τον άνθρωπο με αισιοδοξία και τον οδηγούν σε θετική στάση ζωής ,καθώς, επίσης διακρίνονται από σεβασμό, ανθρωπιά, ανιδιοτέλεια, ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, όραμα και αποφασιστικότητα.

Υπάρχουν, όμως, και αρνητικά πρότυπα που δημιουργούν αδιάλλακτους νέους. Νέους χωρίς κρίση που μιμούνται, αλλά και νέους που οδηγούνται στην βία ,στον φανατισμό και τον ρατσισμό, νέους με ηθικά αλλά και ψυχικά προβλήματα. Πρότυπα που δημιουργούν καταναλωτικό πνεύμα, απομόνωση κοινωνική, αποχή από τα κοινά, απαξίωση της πολιτικής δημοκρατίας και της κοινωνικής ισότητας και ευκαιριών με αποτέλεσμα την βίαιη εκτόνωση των νέων στο περιβάλλον τους.

Καταλήγοντας θεωρείται σημαντική η συμβολή της οικογένειας, του σχολείου, της πολιτείας αλλά και των ΜΜΕ και των social media που κατέχουν μεγάλο μερίδιο από τον ελεύθερο χρόνο των νέων να προβάλλουν θετικά πρότυπα, να δημιουργούν νέους με κριτική σκέψη και να μην παρουσιάζουν την βία , το ρατσισμό και την μη δημοκρατική συμπεριφορά ως μια κανονικότητα.

ΚΟΚΙΑΣΒΕΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ.