Η αποστολή
Οι 4 αποστολές στο final four του πρωταθλήματος, 8ο Λύκειο Θεσσαλονίκης, Μέγαρα, Μυτιλήνη, Λάρισα.
Οι ομάδες στον τελικό: 8ο Λύκειο και Λάρισα.
Η απονομή του κυπέλλου και των μεταλλίων από την Υπουργό Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως.
Με τη λήξη των μαθημάτων οι μαθητές μας μας επιφύλαξαν μια ιδιαίτερη έκπληξη. Η ομάδα ποδοσφαίρου αντρών του Λυκείου μας αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας μετά από μια επίπονη προσπάθεια πολλών αγώνων με συνολικό αριθμό τερμάτων το εντυπωσιακό 49 - 3 .
Τους συγχαίρουμε θερμά για την προσπάθεια και τους ευχόμαστε να γνωρίζουν πάντα επιτυχίες στην πορεία της ζωής τους.
Μας έκαναν περήφανους φυσικά με την κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος, όμως πάνω από όλα μας έκαναν περήφανους για το ευ αγωνίζεσθαι σε όλα τα παιχνίδια που έδωσαν, για τη συμπεριφορά και το ήθος τους, για το γεγονός ότι έγιναν πρεσβευτές των αρχών του σχολείου μας.
Μας απέδειξαν ότι ο σεβασμός για τους άλλους και η ψυχική ευγένεια είναι το μεγαλύτερο κέρδος.
Αγαπητοί μας μαθητές, σας ευχαριστούμε !
Χρύσα Δανέλλη
Την Πέμπτη 19 Μαϊου ολοκληρώθηκε με μαθητές/-τριες της Α' και της Β' τάξης η δράση του σχολείου μας με θέμα "Εμψυχώνοντας τους μαθητές και τις μαθήτριες πριν την περίοδο των εξετάσεων" με στόχο τη δημιουργία ενός κολάζ-αφίσα με μηνύματα για τις επερχόμενες εξετάσεις.
Α'1
Γκατζόφλια Χριστίνα
Ζηκίδη Βασιλίνα
Ζορκάδη Ραφαέλα
Μουλλαϊμέρη Αλεξάνδρα
Α'2
Αθανασιάδου Κυριακή
Αλεξίου Βασιλεία
Αντωνάκης Παναγιώτης
Βακαλόπουλος Γιάννης
Βρύζας Κωνσταντίνος
Γεροβασιλείου Χριστιάννα
Γιαννέλης Κωνσταντίνος
Γιαντσούλης Χρήστος
Γιολτζικνός Γιώργος
Γιοργκαλή Μαρία
Γκαλτσίδης Αλέξανδρος
Γκουβέλας Κωνσταντίνος
Παπαδημητρίου Λοϊζος
Πετρίδου Μαρία
Σοσόλι Εριάνα
Φράγκου Αμαλία
Φ.Τ
Γιω.Τ
Σκ.Τ
Β.Γ
(Τα τελευταία παιδιά δεν επιθυμούσαν να γραφτεί ολόκληρο το όνομά τους επομένως γράφτηκαν μόνο τα αρχικά χωρίς να μπουν σε αλφαβητική σειρά όπως έγινε με τα υπόλοιπα ονόματα)
Β'1
Κλαδάς Φίλιππος
Β'4
Ουασούφ Παναγιώτης
Πίγγου Λυδία
Σιφνιού Ευγενία
Καμπουρίδου Κατερίνα
Σχολική Ψυχολόγος
Ο εξπρεσιονισμός είναι ένα καλλιτεχνικό ρεύμα της μοντέρνας ποίησης που εξελίχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, κατά την περίοδο 1905-1940 κυρίως στην ζωγραφική. Το εξπρεσιονιστικό αυτό κίνημα διαδόθηκε σε όλη την Ευρώπη. Το παράδειγμά του έδωσε αργότερα υλικό στον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό και η επιρροή του έγινε αισθητή για όλο τον υπόλοιπο αιώνα στη γερμανική τέχνη. Επιπροσθέτως, ήταν μια εξαιρετική βάση για τους καλλιτέχνες του Νεο-Εξπρεσιονισμού της δεκαετίας του 1980. Στη συνέχεια, ένα βασικό χαρακτηριστικό των εξπρεσιονιστών ήταν να ακολουθούν στα έργα τους την παραμόρφωση της πραγματικότητας, χωρίς να ενδιαφέρονται για την αντίδραση που θα υπάρξει απέναντι στην πίστη και στην αντικειμενική αναπαράστασή της. Τέλος, ο εξπρεσιονισμός διακρίνεται και από μια έντονη συναισθηματική αγωνία, καθώς επίσης μπορούμε να πούμε πως ελάχιστα εξπρεσιονιστικά έργα έχουν χαρούμενη διάθεση.
Ο όρος εξπρεσιονισμός (αποτελείται
από τον λατινικό όρο expressio δηλαδή έκφραση) αποδίδεται
στον Τσέχο ιστορικό τέχνης Αντονίν Μάτεϊτσεκ το 1910, που ο λόγος που
χρησιμοποίησε τον όρο αυτό για να δείξει την αντίθεση του προς τον
Ιμπρεσιονισμό. Αναφέρει "...ένας Εξπρεσιονιστής επιθυμεί πάνω από
όλα να εκφράσει τον εαυτό του". Επίσης, οι ιμπρεσιονιστές συμφώνα με
τις αξίες τους ήταν αντίθετοι στην στάση αυτή του εξπρεσιονισμού, διότι οι
ιμπρεσιονιστές επιδίωκαν μια αντικειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας.
Οι
βασικότεροι εκπρόσωποι του εξπρεσιονισμού είναι οι Βασίλι Καντίνσκυ, Έντβαρτ
Μουνκ, Όσκαρ Κοκόσκα, Φραντς Μαρκ, Έμιλ Νόλντε, Έγκον Σίλε, Χαΐμ
Σουτίν, Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ, Μαξ Μπέκμαν.
Το ρεύμα του εξπρεσιονισμού αναπτύχθηκε κυρίως στη
Γερμανία. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε μια ενιαία ομάδα καλλιτεχνών
που τους ονόμαζαν Εξπρεσιονιστές, αλλά συνηθέστερο ήταν η ύπαρξη μικρών
ομάδων με κοινά χαρακτηριστικά και κυρίως οι ομάδες Blaue Reiter (Ο
Γαλάζιος Καβαλάρης)και Die Brücke (η γέφυρα) με έδρα το Μόναχο
και τη Δρέσδη αντίστοιχα. Όσο αφορά τους εξπρεσιονιστές ζωγράφους
εμπνευστήκαν από παλαιότερους ζωγράφους όπως ο Βαν Γκόγκ, ο Μουνκ και από έργα
της αφρικανικής τέχνης.
Κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι εξπρεσιονιστές ήρθαν σε
επαφή με το έργο των Φωβιστών στο Παρίσι. Τα κινήματα αυτά διακρίνονται και από
ένα χαρακτηριστικό στην τεχνική τους, συγκεκριμένα τη χρήση έντονων χρωμάτων
και αντιθέσεων. Παρόλο ότι οι φοβιστές προσπαθούσαν με αυτόν τον τρόπο να
δημιουργήσουν όμορφες εικόνες, οι εξπρεσιονιστές είχαν ως στόχο την πρόκληση
βαθύτερων συναισθημάτων. Για τους Εξπρεσιονιστές, το χρώμα ήταν αρκετά ικανό
ώστε να σταθεί ως μέσο έκφρασης από μόνο του, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα η
ύπαρξη ενός αντικειμένου. Ο Καντίνσκυ ήταν από τις ηγετικές μορφές του
Εξπρεσιονισμού που στήριξαν αυτή τη θέση και οδήγησαν σταδιακά στη διαμόρφωση της
σύγχρονης αφηρημένης τέχνης.
Δεν είναι απαραίτητο να συναντάμε τον εξπρεσιονισμό
μόνο στην ζωγραφική, αλλά και σε άλλες μορφές τέχνης. Στη λογοτεχνία, τα
μυθιστορήματα του Φραντς Κάφκα πολλές φορές χαρακτηρίζονται εξπρεσιονιστικά,
επίσης στο γερμανικό θέατρο υπήρξε ένα εξπρεσιονιστικό κίνημα στις αρχές του
20ού αιώνα που επιμελήθηκαν κυρίως οι Γκέοργκ Κάιζερ (Georg Kaiser)
και Ερνστ Τόλερ (Ernst Toller).
Στο κομμάτι της μουσικής οι Άρνολντ Σένμπεργκ
(Arnold Schoenberg), Άντον Βέμπερν (Anton Webern) και Άλμπαν Μπεργκ (Alban
Berg), δημιούργησαν εξπρεσιονιστικά έργα. Η διαφορά των έργων τους, με τη
μουσική των σύγχρονών τους, π.χ Μωρίς Ραβέλ ή Ιγκόρ Στραβίνσκι, δείχνει ότι
διαφοροποιήθηκαν από την παραδοσική τονική σύνθεση προσθέτοντας και μη-τονικά στοιχεία
(atonal). Εξπρεσιονιστική σύνθεση μουσικά δημιούργησε ο Άλμπαν Μπεργκ με την
όπερα Lulu.
Τέλος,
ο εξπρεσιονισμός άφησε το στίγμα του και στον κινηματογράφο, κυρίως στον
γερμανικό. Οι πρώτες εξπρεσιονιστικές ταινίες είναι Το Εργαστήριο
του Δρ. Καλιγκάρι (The Cabinet of Dr. Caligari, 1920) και Νοσφεράτου,
μια συμφωνία τρόμου (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, 1922) των
σκηνοθετών Ρόμπερτ Βίνε και Φρήντριχ Βίλεμ Μουρνάου. Η παραγωγή των
περισσότερων γερμανικών ταινιών ήταν αρκετά χαμηλά οικονομικά και για αυτόν
είναι τελείως διαφορετικές από τις ρομαντικές ταινίες του Χόλιγουντ ή τις
ταινίες δράσης της εποχής.
Λόγω της επιτυχίας του έγινε πρώιμος στόχος των Ναζί. Δεκαέξι από τους
πίνακές του συμπεριλήφθηκαν στη διαβόητη έκθεση της Entartete Kunst
(Εκφυλισμένη Τέχνη) το 1937. Εκατοντάδες πίνακές του αφαιρέθηκαν βίαια από τα
γερμανικά μουσεία. Ως αποτέλεσμα της
συκοφαντίας από τους Ναζί, αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή για να ζήσει στην
αγροτική Πομερανία.
Οι λόγοι για τον οποίο επέλεξα τον πίνακα αυτό είναι οι εξής. Αρχικά, μου
αρέσουν πάρα πολύ τα χρώματα τα οποία έχει χρησιμοποιήσει, διότι δεν ξεφεύγει
μόνο από την πραγματικότητα, αλλά με κάνει να φαντάζομαι την αίσθηση που θα
είχα εάν αντίκριζα μπροστά μου ένα τέτοιο τοπίο. Επίσης,
μου δημιουργεί ένα έντονο συναίσθημα γαλήνης όταν τον κοιτάζω. Με εντυπωσίασαν
υπερβολικά οι μικρές λεπτομέρειες που έχει συμπεριλάβει στο έργο του π.χ τα
χρώματα του ουρανού που συμπίπτουν με τα χρώματα της θάλασσας, το γεγονός ότι
μπορούμε να διακρίνουμε κάτω από την θάλασσα κ.α. Τέλος, με κάνει να θαυμάζω το
ταλέντο του.
Κωνσταντίνος Τσομπανούδης
Ο ιμπρεσιονισμός στα τέλη του 19ου αι. βάζει τις βάσεις για τη μοντέρνα τέχνη του 20ου αι.
ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ
Ο ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό
ρεύμα που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην Γαλλία.
Αν και αρχικά καλλιεργήθηκε στο χώρο της ζωγραφικής,
επηρέασε όσο τη λογοτεχνία όσο και
τη μουσική. Ο
όρος ιμπρεσιονισμός (Impressionism)
πιθανόν προήλθε από το έργο του Κλωντ Μονέ Impression, Sunrise. Κύριο
χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα
(κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων), οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά
υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι
ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression)
που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.
Το έργο αυτό έχει ξεχωριστή σημασία για μένα, διότι απεικονίζει ένα θαλασσινό τοπίο. Από παρά πολύ νεαρή ηλικία κάνω διακοπές στην Χαλκιδική και η αγάπη μου για την θάλασσα σε συνδυασμό με το έντονο ηλιοβασίλεμα με ελκύει σε αυτό το έργο ιδιαίτερα. Ταυτόχρονα όμως μου φέρνει αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία και άρα μου δίνει μια δόση νοσταλγίας. Εκτός την συναισθηματική αξία που έχει αυτό το έργο, θαυμάζω επίσης τον πουαντιγισμό, την ακρίβεια των τελιών και την υπομονή που είχε ο καλλιτέχνης σε συνδυασμό με το ταλέντο του.
Ορφέας Παπαδόπουλος
Μπορείτε να διαβάσετε και την εργασία της Κυριακής Παπαδοπούλου σε Power Point για τον ιμπρεσιονισμό εδώ.
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν δημιουργήθηκαν
οι αθλητικές ομάδες, ο κάθε οπαδός πήγαινε στο γήπεδο για την ψυχαγώγησή του.
Αυτό το γεγονός κράτησε για μία μεγάλη περίοδο στη χώρα μας, αλλά όταν
ξεκίνησαν τα οπαδικά επεισόδια σε χώρες του εξωτερικού και ειδικότερα στην
Αγγλία, ο οπαδικός φανατισμός δεν άργησε να έρθει και στην χώρα μας. Φυσικά
είναι ένα θέμα που πλήττει τη καθημερινότητά μας.
Ο οπαδικός φανατισμός που πλέον αυξάνεται
καθημερινά σε ένα μεγάλο επίπεδο συμβαίνει διότι οι οπαδοί, εκτός του ότι δεν
γνωρίζουν να σέβονται τον συνάνθρωπό τους, δεν ξέρουν να συζητούν και να
ακούν, στην ουσία φανατίζονται για
συμφέροντα άλλων ατόμων.
«Ασχολείσαι με τις ομάδες;»,
ένα ερώτημα το οποίο θα ακούσει κάποιος στον δρόμο, με επιθετικό ύφος, αλλά δεν
ξέρει τι να απαντήσει, επειδή δεν γνωρίζει τι ακριβώς μπορεί να συμβεί
αργότερα. Φυσικά μερικοί γνωρίζουμε την απάντηση την οποία θα δώσουμε στην
ερώτηση αυτή, χωρίς να δημιουργηθεί κάποιο επεισόδιο. Επιπλέον σημειωτέο είναι
πως από αυτή την ερώτηση έχουν προκληθεί αρκετά επεισόδια χωρίς αίσιο τέλος (λόγου
χάρη τον Φεβρουάριο του 2022 με τον Άλκη στη Χαριλάου).
Επιπρόσθετα, θεωρώ πως ο οπαδικός φανατισμός
είναι ανούσιος, επειδή οι ομάδες φανατίζουν τους οπαδούς για τα συμφέροντά
τους, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται σχέσεις, φιλίες αλλά και οικογένειες, να
χάνονται τόσο άδικα ανθρώπινες ζωές, αλλά και βασιζόμενοι στο «τυφλό» οπαδικό
μίσος να χαραμίζουν τα χρόνια τους στη φυλακή, έχοντας πάρει στα χέρια τους μία
αθώα ανθρώπινη ζωή ....
Νίκος Γρατσάνης
Οι μαθητές Γιάννης Βακαλόπουλος και Γιάννης Σαράφης ολοκλήρωσαν μια εξαιρετική εργασία για τον σακχαρώδη διαβήτη στο μάθημα της Βιολογίας. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Μήνυμα για τους/τις κηδεμόνες από την σχολική ψυχολόγο, κ. Καμπουρίδου, εν όψει των επερχόμενων εξετάσεων
Αγαπητοί/-ές κηδεμόνες,
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως κι εσείς γνωρίζετε, θα διεξαχθούν οι ενδοσχολικές και πανελλαδικές εξετάσεις των μαθητών/-τριών. Έχοντας, ήδη, συνομιλήσει με ποικίλους τρόπους με τα παιδιά και τους/τις εκπαιδευτικούς, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (συζητήσεις, ομαδικές δράσεις, ατομική συμβουλευτική όπου χρειαζόταν), το παρακάτω μήνυμα απευθύνεται σε εσάς, τους/τις κηδεμόνες, καθώς είναι μία περίοδος στη ζωή των παιδιών που βιώνουν και οι κηδεμόνες με τον τρόπο τους.
Η φετινή σχολική χρονιά υπήρξε μία χρονιά γεμάτη προκλήσεις για τους/τις μαθητές/-τριες όλων των τάξεων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είτε αναφερόμαστε σε παιδιά της α’ γυμνασίου, είτε της γ’ λυκείου, η επαφή με την εμπειρία των εξετάσεων, φέτος, ενέχει πρωτόγνωρες δυσκολίες. Θα ήθελα, επομένως, από τη θέση μου ως ειδικός ψυχικής υγείας, να σας προτρέψω να αναστοχαστείτε πάνω σε μερικά ζητήματα που αφορούν και επηρεάζουν τη σχολική ζωή των παιδιών.
Τα χρόνια της πανδημίας και της τηλεκπαίδευσης έχουν επηρεάσει ποικιλοτρόπως τα περισσότερα παιδιά. Ίσως να είδατε τα παιδιά σας, ανά διαστήματα, να αντιδρούν διαφορετικά από το συνηθισμένο. Από τη μία, οι μαθητές/-τριες κλήθηκαν να απομακρυνθούν από το σχολικό περιβάλλον ως φυσικό τόπο για περισσότερο από ένα έτος στο σύνολο. Ακόμη και για τις περιπτώσεις παιδιών που φάνηκε να προσαρμόζονται εύκολα σε αυτήν τη νέα συνθήκη, δεν πρέπει να ξεχνάτε πως βίωσαν ένα διάστημα απομόνωσης, όπου το σχολείο όπως το γνωρίζαμε όλοι/-ες ως τότε δεν υπήρξε. Από την άλλη, φέτος τα παιδιά κλήθηκαν να επιστρέψουν στην «προ-covid» εποχή με όλες τις υποχρεώσεις που αναμένονταν να εκπληρωθούν από τα ίδια.
Την φετινή χρονιά, το άγχος μπροστά στην πρόκληση των εξετάσεων είναι αυξημένο. Τα παιδιά απείχαν από τις εξετάσεις δύο έτη, διάστημα ικανό να κάνει την εμπειρία πολύ δυσκολότερη. Τα παιδιά αντιμετωπίζουν, ταυτόχρονα, μεγάλη αγωνία που ξεκινά από την αβεβαιότητα των καιρών μας. Τα κίνητρά τους είναι συχνά μειωμένα και το διάστημα της τηλεκπαίδευσης, σε μεγάλο ποσοστό μαθητών/-τριών, έχει αφήσει γνωστικά ελλείμματα, πράγμα φυσικό δεδομένης της κατάστασης.
Χρειάζεται, λοιπόν, ανοχή και υπομονή γιατί έχετε να κάνετε με εφήβους και έφηβες των οποίων ο συναισθηματικός κόσμος είναι ούτως ή άλλως ευάλωτος. Χρειάζεται, να αναστοχαστείτε πάνω στις προσδοκίες σας. Είναι μία χρονιά επανένταξης, μία χρονιά δοκιμών.
· Υπενθυμίστε στα παιδιά σας ότι τα λάθη επιτρέπονται τονίζοντας τις φετινές προκλήσεις
· Ακούστε τις ανησυχίες τους
· Μιλήστε τους για έννοιες όπως η επιτυχία και η αποτυχία και δώστε τους να καταλάβουν πως μία απρόσμενη εξέλιξη στις εξετάσεις δεν αποτελεί την αρχή μίας αποτυχημένης σχολικής πορείας
· Αφήστε τα να ξεσπάσουν προσπαθώντας να κατανοήσετε τη θέση τους
· Δώστε τους χρόνο να προσαρμοστούν εκ νέου στη σχολική ζωή
· Να θυμάστε πως τα χρόνια της πανδημίας έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους σε όλα τα άτομα ανεξαιρέτως ακόμη και αν δεν αντιμετώπισαν έντονες πρακτικές δυσκολίες στη ζωή τους.
Σας εύχομαι καλό κουράγιο αυτήν την περίοδο, εφόσον χρειαστεί, και καλό καλοκαίρι.
Καμπουρίδου Κατερίνα
Σχολική Ψυχολόγος
Ρεαλισμός στην κριτική και την ιστορία της Τέχνης ονομάζεται ένα ορισμένο καλλιτεχνικό ρεύμα, που διαμορφώθηκε περίπου το 18ο αιώνα στη Γαλλία από το ζωγράφο Γκυστάβ Κουρμπέ και στη δεύτερη πεντηκονταετία του αιώνα πραγματοποίησε μια βαθιά επανάσταση στους εκφραστικούς τρόπους και στις αντιλήψεις για την τέχνη. Αντίθετα από τον Ιδεαλισμό, ο Ρεαλισμός αντέταξε την αξία της αντικειμενικής πραγματικότητας ως καλλιτεχνικό θέμα ικανό να αντέξει την έλλειψη καλλωπισμού και υποστήριξε με μεγάλη ένταση την ανάγκη της παρουσίασης θεμάτων της σύγχρονης ζωής, δίνοντας θέση πρωταγωνιστή μέσα στα έργα τέχνης ακόμη και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και εμφανίζοντας, απροσποίητα, τη σκληρή καθημερινότητά τους. Το ρεαλιστικό κίνημα απομακρύνθηκε από την ψυχρή τυπικότητα της ακαδημαϊκής σχολής και από την προτίμησή της για το σχέδιο και στράφηκε προς τις φωτοσκιαστικές αντιθέσεις, που προκύπτουν από την άμεση παρατήρηση του «αληθινού», δηλαδή του φυσικού δεδομένου. Το ενδιαφέρον για το ρεαλισμό κίνημα οδήγησε στην αναζήτηση των πιο μακρινών προδρόμων του στην ιστορία της τέχνης γιατί στην πραγματικότητα δεν αποτελεί καινοτομία. Ο ρεαλισμός του 19ου αι. συνδέεται με μια συγκεκριμένη φιλοσοφική υλιστική τοποθέτηση και με ορισμένες αντίστοιχες πολιτικές και κοινωνικές θέσεις. Ο ρεαλισμός γνώρισε γρήγορη και μεγάλη επιτυχία χάρη στην γρήγορη διάδοση του νατουραλιστικού πάθους που είχε ευρύτατα διαδοθεί από τον ρομαντισμό, του δημοκρατικού πάθους που είχε αφυπνιστεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης μετά την Επανάσταση, την ανάπτυξη των θετικών επιστημών και της φωτογραφίας. Σημαντικός σταθμός αυτής της διάδοσης των αρχών του ρεαλισμού ήταν το «Περίπτερο του Ρεαλισμού» στη Διεθνή Έκθεση του 1855 στο Παρίσι το οποίο είχε δημιουργήσει ο Κουρμπέ και σημείωσε την επιτυχία της Σχολής του ´ 30» σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης αλλά και στην Αμερική όπου ο ρεαλισμός διατηρήθηκε ως το 1940. Στον αιώνα μας εντάσσονται συνήθως στον ρεαλισμό μερικά κινήματα με πολιτικο-κοινωνικό περιεχόμενο, που απορρέουν από τον εξπρεσιονισμό, ιδιαίτερα τον γερμανικό και από τη λαϊκή λιθογραφίας.
Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΊΝΑΙ ΤΟ 1872 ΑΠΌ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟ EDGAR DEGAS Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΓΑΛΛΟΣ.
ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΥΤΟΣ ΕΊΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΛΑΔΙ ΣΕ ΧΑΡΤΟΝΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ 19 Χ 27 cm.
Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΥΤΟΣ ΣΩΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.
Παντελής Λιούπε, Θανάσης Κηπουρίδης
Ο Ρομαντισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Καταρχάς αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στη μουσική. Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασικές αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι η έμφαση στο συναίσθημα όχι τόσο εναντίον της λογικής, όσο εναντίον της μονόπλευρης κυριαρχίας της λογικής.
Η ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ{1819}, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
Ο Ζερικώ ερεύνησε το ιστορικό του ναυαγίου σε βάθος: Διάβασε το φυλλάδιο που έγραψαν δύο από τους επιζώντες του ναυαγίου, επισκέφθηκε τα νοσοκομεία στα οποία είχαν διακομιστεί οι επιζώντες και τα νεκροτομεία στα οποία είχαν μεταφερθεί οι σοροί των νεκρών, έριξε μια σχεδία στη θάλασσα για να διαπιστώσει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν στα κύματα και σχεδίασε πολυάριθμα σκίτσα πριν καταλήξει στην τελική του σύνθεση.
Μου άρεσε αυτός ο πίνακας γιατί περιέχει αρκετά χρώματα το οποίο το κάνει πιο ελκυστικό προς τους ανθρώπους. Μου έκανε εντύπωση το περιεχόμενο που έχει όπως η ονομασία Μέδουσα που βασίζεται στο ναυάγιο της γαλλικής φρεγάτας στις ακτές της Αφρικής.
Κηπουρίδης Θανάσης
Ο πίνακας που διάλεξα είναι ο πίνακας του Πάολο Βερονέζε με όνομα Ο Γάμος στην Κανά.
Ο λόγος που διάλεξα τον πίνακα του Βερονέζε είναι για τις λεπτομέρειες που έχει το έργο, τα ζωντανά και έντονα χρώματα που έχει χρησιμοποιήσει, το γεγονός ότι με την πρώτη ματιά δεν είναι εύκολο να καταλάβεις ότι στο κέντρο του καμβά βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός. Μέσα στο έργο υπάρχουν 130 άτομα αλλά το καθένα τους κάνει κάτι το διαφορετικό αλλα χωρίς αυτό να δημιουργεί κάποια ενόχληση μεγάλη εντύπωση μου έκανε ακόμα και το γεγονός ότι σε καμία από τις τόσες πολλές ανθρώπινες μορφές που έχει βάλει το κάθε πρόσωπο είναι ξεχωριστό ή ακόμα κάποιες μορφές δεν έχουν πρόσωπο.
Μαρία Σίνο
Οι μαθητές/τριες του Α1 στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας προσδιορίζουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τι είναι ποίηση.
1. Τι είναι η ποίηση τελικά;
Όπως τα πάθη κι οι χαρές του καθενός μοναδικά
Ποιος μπορεί να δώσει μονάχα έναν ορισμό; Βασιλίνα
2. Καθώς τη θάλασσα των σκέψεων διαβαίνω
Βλέπω ένα σωσίβιο στην άκρη ξεχασμένο
Χωρίς δεύτερη σκέψη κρατιέμαι απ’ αυτό
Σαν από μηχανής θεός με σώζει απ’ τον πνιγμό. Χρήστος
3. Κι η θάλασσα φορτούνες και κύματα φέρνει
Και περικυκλώνεσαι χωρίς διαφυγή
Καταστάσεις σκληρές, συναισθήματα πολλά.
Ποιος θα ακούσει όμως τι σκέφτεσαι;
Ο ήλιος θα βγει κι η θάλασσα θα ηρεμήσει
Κι εσύ θα βρεις τρόπο να σωθείς, να εκφραστείς. Ραφαέλα
4. Κι ας μην μπορώ να πω, μπορώ να νιώσω. Νάσια
5. Τα συναισθήματα αποτυπώνονται και μένουν για πάντα. Υβόννη
6. Ποίηση είναι τέχνη, αλλά και τρόπος έκφρασης. Δηλώνει συναισθήματα χαράς, αλλά και πόνου, αγάπης και μίσους. Κωνσταντίνα
7. Το συναίσθημα ζει, η αγάπη αναπνέει, ο έρωτας βλέπει, ο χαρακτήρας φαίνεται. Ελεάννα
8. Πόρτα εξόδου είναι η ποίηση με άνοιγμα προς την ελευθερία. Κριστιάνο
9. Σαν ακροατής η ποίηση που της λες ό,τι θέλεις χωρίς να υποφέρεις. Λουκάς
10. Είναι ένα συναίσθημα, ένα πάθος που μπορούμε να βάλουμε σε λέξεις, είναι η αγάπη, ο πόνος κι η χαρά που βγάζουμε από μέσα μας. Ζωή
11. Η γαλήνια φαντασία, η αγάπη, η λύπη κι η χαρά. Ελένη
12. Το χαρτί ένας λευκός καμβάς και το μολύβι μια παλέτα γεμάτη χρώματα. Χριστίνα
13. Σαν το φαϊ που τρως και χορταίνεις, έτσι το ποίημα που διαβάζεις και δηλώνεις. Αλεξάντρα
14. Η σκέψη στην οποία χανόμαστε για ώρες κι οι εμπειρίες που δημιουργούμε με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας. Αναστασία
15. Σαν η σκέψη μου αποτυπώνεται στο χαρτί, βγάζω το είναι μου. Χρύσα
16. Είναι σαν τα αποτυπώματα, σαν τα σύννεφα, σαν ένα δάσος σκέψεων, κάθε ποίημα μοναδικό. Με την ποίηση ο καθένας εκφράζεται σαν ένα ψάρι έξω από το νερό. Δημήτρης
Το νεανικό έγκλημα αποτελεί ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα σε όλες τις αναπτυγμένες κοινωνίες. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα φαινόμενα της νεανικής βίας και παραβατικότητας αρχίζουν να πληθαίνουν στην χώρα μας. Φαινόμενα όπως οι νεανικές συμμορίες, εκφοβισμός συνομηλίκων, άσκηση βίας, τραυματισμοί και αφαίρεση ζωής, εμπορία και χρήση ναρκωτικών ουσιών, υπερκατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, πορνογραφία κ.α. Πάντοτε υπήρξαν τέτοιου είδους εγκληματικές καταστάσεις. Οι κυριότερες διαφορές με των σημερινών είναι πρωτίστως η συχνότητα με την οποία διαπράττονται, η βαρύτητά τους, η οργάνωση και οι αιτίες.
Ανήλικοι παραβάτες, σύμφωνα με τον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα θεωρούνται όσοι κατά την εκτέλεση της πράξης έχουν ηλικία μεταξύ 8 με 18 ετών. Διαχρονικά, έχουμε τρεις μεγάλες κατηγορίες αδικημάτων στην παραβατικότητα των ανηλίκων. Οι σωματικές βλάβες, τα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας και οι παραβάσεις ειδικών ποινικών νόμων. Στην Ελλάδα παρουσιάζεται σταδιακή αύξηση στην παραβατικότητα των ανηλίκων. Ολοένα και περισσότεροι νέοι που διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα, οδηγούνται στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Το ποσοστό των έγκλειστων νέων ανέρχεται σήμερα στο 4,4% του συνόλου των κρατουμένων.
Οι λόγοι που μπορεί να ωθήσουν έναν έφηβο στην εγκληματικότητα είναι πολλοί και σύνθετοι, ωστόσο, οι ειδικοί συμφωνούν ότι υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα αίτια. Αρχικά η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη ενός εφήβου. Η ενδοοικογενειακή βία, η γονική αδιαφορία, οι κακές συνήθειες και γενικά ένα ακατάλληλο περιβάλλον μπορεί να ωθήσει ένα παιδί σε πράξεις βίας. Στη συνέχεια, αρκετές φορές, τα ανήλικα παιδιά που εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά είναι θύματα βίας. Όσα έχουν βιώσει βία στο σχολείο, στο δρόμο, σε δραστηριότητες κι ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή τους, μπορεί να επιλέξουν να αντιδράσουν με ένα παρόμοιο τρόπο.
Έπειτα μεγάλο ρόλο παίζουν οι αξίες, τα πρότυπα συμπεριφοράς και τα κίνητρα που διαμορφώνονται κατά την παιδική ηλικία καθώς συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του παιδιού. Ειδικά κατά την εφηβεία, όπου οι έφηβοι προσπαθούν να ορίσουν τη δική τους ταυτότητα, η επιρροή των γονιών αντικαθίσταται από την επιρροή των συνομηλίκων και των φίλων τους. Ως εκ τούτου, ο λόγος για την παραβατικότητα ανηλίκων μπορεί να είναι ο μιμητισμός. Μπορούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα ενός συγγενικού τους προσώπου ή συνομηλίκου τους που είναι επιρρεπής σε παραβατικές πράξεις. Επίσης μπορεί να ευθύνεται η ψυχολογική πίεση.
Η κακή κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η αδιάφορη στάση των γονιών, το αίσθημα κατωτερότητας, η έλλειψη προσοχής και πολλοί άλλοι λόγοι μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορους τύπους ψυχολογικών ζητημάτων σε παιδιά και εφήβους. Για παράδειγμα κατάθλιψη, φόβο, υπερβολική επιθετικότητα κ.λπ. Αυτό μπορεί να προκαλέσει τον ανήλικο ασφυκτική πίεση και να εκδηλωθεί σε παραβατικότητα.
Οι παραβατικές συμπεριφορές των ανηλίκων προκαλούν βαθιά θλίψη και απογοήτευση. Η κοινωνία θα πρέπει να επικεντρωθεί στην πρόληψη αυτών των περιστατικών και να υιοθετήσει τρόπους καταπολέμησης του φαινομένου.
Εξαρχοπούλου Ευσεβία
Πηγές:
https://www.postmodern.gr/neaniki-paravatikotita-se-ellada-kai/
Η συμμετοχή στα αθλήματα δίνει την ευκαιρία στα παιδιά και στους νέους να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση. Ο αθλητισμός προστατεύει τα παιδιά από την παχυσαρκία, μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας τώρα, αλλά και στη μετέπειτα ζωή, και συμβάλλει στην απόκτηση υγιεινών συνηθειών, ενώ αυξάνεται η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή τους. Επίσης, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Γίνεται μέλος μιας ομάδας, μαθαίνει να υπακούει σε κανόνες, να συμμετέχει σε μια κοινή προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο και πειθαρχείται.
Όταν το παιδί ασχολείται με ένα ατομικό άθλημα, μαθαίνει ότι τόσο η νίκη, όσο και η ήττα είναι μέρος αυτού. Παράλληλα απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση και αυτοπειθαρχία, έλεγχο των δυνάμεων και ακρίβεια στις κινήσεις, ενώ διδάσκει στο παιδί και τη διαχείριση του άγχους του. Όσον αφορά τα ομαδικά αθλήματα, καλλιεργούν τη συνεργασία, την υπομονή, ενώ δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να αναπτύξουν νέες φιλίες. Απαιτεί αυτογνωσία, αλλά και γνώση των συμπαικτών και των αντιπάλων και κατ’ επέκταση του σεβασμού προς αυτούς. Η ένταξη των παιδιών σε μια ομάδα είναι σαν την αντίστοιχη σε μια μικρή κοινωνία. Αναπτύσσουν, επομένως, κοινωνικές δεξιότητες, μαθαίνουν να διαχειρίζονται προβληματικές συμπεριφορές, να είναι πειθαρχημένα. Το ομαδικό άθλημα ενισχύει την έννοια της ομάδας, της αλληλεγγύης, της κοινής, συλλογικής προσπάθειας για έναν κοινό στόχο.
Χουλιγκανισμός στους νέους
Ο νέος ψάχνει να βρει έναν τρόπο να εκφράσει την οργή του προς την κοινωνία και για αυτό καταφεύγει σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Συνεπώς,ένα μικρό ποσοστό αυτών που δημιουργούν επεισόδια στα γήπεδα είναι απογοητευμένοι νέοι οι οποίοι εξωτερικεύουν το συναίσθημα της αντίδρασης με αυτόν τον τρόπο. Η φτώχεια, με την έννοια της δυσκολίας απόκτησης κάποιων βασικών καταναλωτικών αγαθών δημιουργεί αισθήματα ανισότητας και κατωτερότητας. Το σχολείο δεν προσφέρει, όπως θα έπρεπε, αθλητική παιδεία η οποία θα είναι ικανή αργότερα να τους οδηγήσει στο να γίνουν φίλαθλοι και όχι φανατικοί οπαδοί. Ακόμα, τα παιδιά βλέποντας από την τηλεόραση διάφορα αθλητικά γεγονότα στα οποία οι αθλητές δίνουν ‘’το κακό παράδειγμα’’, υιοθετούν αυτές τις συμπεριφορές, διότι από τη μία δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν τέτοιες καταστάσεις και από την άλλη θεωρούν τους αθλητές ως τα ιδανικά πρότυπα.
Η άποψη μας
Ο αθλητισμός αποτελεί δημιουργικό τρόπο ενασχόλησης για τους νέους που αντιμετωπίζουν τα αθλήματα ως ένα μέσο εκτόνωσης και διασκέδασης. Ο αθλητισμός με τα οφέλη που προσφέρει, συμβάλλει στη σωστή ανάπτυξη τους καθώς και στην απόκτηση αρχών που αργότερα θα αξιοποιηθούν στην ενήλικη ζωή τους. Βέβαια, πέρα από αυτά ωθεί τον νέο στην υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής και συνεπώς μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας.
Στο πλαίσιο αυτό σημαντική είναι και η στάση των γονέων. Οι ίδιοι είναι αυτοί που θα ωθήσουν τα παιδιά τους στο χώρο του αθλητισμού. Δεν πρέπει να τα καταπιέζουν με σκοπό να γίνουν καλύτερα. Χρειάζεται μόνο να τα επιβραβεύουν σε κάθε τους επίτευγμα και να προβάλλουν τα κατάλληλα κίνητρα κάθε φορά που εμφανίζεται η αποτυχία. Τέλος, εκείνοι θα τους δώσουν τα κατάλληλα παραδείγματα για το πως θα συμπεριφέρονται στα γήπεδα, και ως αθλητές και ως φίλαθλοι.
Καραμπέρης Χρήστος, Μάλαμας Αλέξανδρος
Πηγές:
http://1epal-kiatou.kor.sch.gr/blog/project/athlitismos&neoi.pdf
https://www.iatronet.gr/askisi/paidi-athlisi/article/12548/paidia-kai-athlitismos.html
https://latistor.blogspot.com/2015/08/blog-post_17.html
