Ο όρος αναγεννησιακή τέχνη αναφέρεται σε καλλιτεχνικές δημιουργίες κατά την Αναγέννηση. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η ενημέρωση ευρωπαϊκών θεμάτων και αισθητικής. Η παραγωγή τέχνης σε αυτήν την περίοδο είναι δύσκολο να οριοθετηθεί χρονολογικά, αλλά πιστεύουμε ότι ξεκίνησε στην Ιταλία τον 15ο αιώνα και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν και η ταχύτητα και η έκταση διέφεραν ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή. Τον 16ο αιώνα έφτασε στο αποκορύφωμά του σε πολλές χώρες. Η τέχνη της Αναγέννησης δεν χαρακτηριζόταν από την επιστροφή στο παρελθόν, αλλά ο συνδυασμός των νέων τεχνολογιών με τα νέα πολιτικά, κοινωνικά και επιστημονικά πλαίσια που διαμορφώθηκαν εκείνη την εποχή επέτρεψε στους καλλιτέχνες να καινοτομούν. Επιπλέον, η τέχνη έγινε ιδιωτική για πρώτη φορά, καθώς δεν επηρεάστηκε από θρησκευτική ή πολιτική εξουσία, αλλά δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Η ζωγραφική υπέστη πολλές τεχνολογικές καινοτομίες κατά την Αναγέννηση, όπως η τεχνική της μουτζούρας που βασίζεται στην υπέρθεση διαδοχικών στρωμάτων χρώματος, η προοπτική από μια γωνία, η διακόσμηση και η ζωγραφική των θόλων των κτιρίων. Ταυτόχρονα, η ελαιογραφία έγινε για πρώτη φορά δυνατή, με την ανάμειξη του λαδιού με τις χρωστικές, που έδιναν στην εικονογράφηση μεγαλύτερη λάμψη και βάθος, ιδιαίτερα στη δημιουργία σκιών. Επιπροσθέτως, κυρίως χάρη στην έρευνα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η ελαιογραφία αντικατέστησε την ξυλογραφία.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ
Η Δημιουργία του Αδάμ (ιταλικά: Creazione di Adamo) είναι μια τοιχογραφία του 16ου αιώνα (χρονική περίοδος αναπαραγωγής περίπου 1508-1512) από τον Ιταλό καλλιτέχνη Michael Angelo που αποτελεί μέρος της οροφής της Καπέλα Σιξτίνα. Αντιπροσωπεύει τη βιβλική αφήγηση της προέλευσης του σύμπαντος στη Γένεση, σύμφωνα με την οποία ο Θεός έδωσε ζωή στον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ. Αυτή η τοιχογραφία αποτελεί μέρος ενός περίπλοκου γραφικού σχεδίου, χρονολογικά το τέταρτο σε μια σειρά πάνελ που απεικονίζει επεισόδια του Genesis. Η σχεδόν συγκινητική εικόνα του χεριού του Θεού και του Αδάμ είναι πλέον ανθρώπινο σύμβολο. Αυτή η τοιχογραφία έχει αντιγραφεί σε αμέτρητες απομιμήσεις. Το Creation of Adam του Μιχαήλ Άγγελου είναι ένας από τους πιο αντιγραμμένους θρησκευτικούς πίνακες όλων των εποχών.
Κάτι που με εξέπληξε στο παρόν δημιούργημα είναι πως τα δύο κεντρικά πρόσωπα πρωταγωνιστούν εξίσου στο έργο αυτό, καθώς έτσι ερμηνεύεται ότι ο Αδάμ πλάστηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» του Θεού. Το πιο βασικό και σημαντικό στοιχείο του πίνακα είναι ότι κατά τη γέννηση, ο Θεός και ο Αδάμ είχαν το ίδιο μέγεθος, γιατί ο καλλιτέχνης δεν ήθελε να δείξει ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και ο άνθρωπος κατώτερος. Οι εντυπωσιακές λεπτομέρειες του πίνακα αφορούν πρωτίστως την αναπαράσταση του Αδάμ, του Θεού και την μεταξύ τους επαφή, με τον νεοδημιουργημένο Αδάμ να είναι πεσμένος στο έδαφος χωρίς τη δυνατότητα οποιασδήποτε δύναμης. Εκπληκτικά είναι τα χαρακτηριστικά του προσώπου του που δεν ήταν εντελώς ανδρικά, καθώς στις γυναικείες φιγούρες που απεικονίζονταν εκείνη την εποχή υπήρχαν συνήθως γυναικεία στοιχεία όπως η γλυκύτητα του προσώπου και η συγκεκριμένη στάση. Μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια είναι ότι ενώ ο Αδάμ είναι πρωτοπλάστης και όχι τεχνητός, έχει αφαλό στο στομάχι του. Όλα οδηγούσαν στην πεποίθηση ότι το πλάσμα ήταν ένα ανδρόγυνο άτομο. Πιο συγκεκριμένα, σ’ αυτό το σώμα συνυπάρχουν αρμονικά το θηλυκό και το αρσενικό στοιχείο, ώστε τελικά να σχηματίζεται ο λεγόμενος «τέλειος άνθρωπος». Έτσι, στην ουσία, η Εύα υπάρχει ήδη μέσα στον Αδάμ.
Πίγγου Λυδία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου