Πέμπτη 6 Απριλίου 2023

ΔΡΑΣΕΙΣ 8ου ΓΕΛ κατά της βίας και του εκφοβισμού

     

 Ο καθρέφτης σου θα γίνω

Οι απειλές σου ψυχή μου δεν ταράζουν

Οι γροθιές σου τα κόκαλά μου δεν πονάνε

Τα λόγια σου την κάρδιά μου δεν αγγίζουν

και κάθε φορά που να με πονέσεις θα προσπαθήσεις,

τόσες φορές εσύ θα πονάς

και αν με δείς πότε να κλαίω,

να ξέρεις μόνο πως η αιτία δεν θα είσαι εσύ.

                    Ορφέας Παπαδόπουλος, Γ4


Το να δέχεται κάποιος λεκτικό/ψυχικό/σωματικό bullying είναι κάτι πολύ επώδυνο κυρίως για την ψυχή του, διότι όταν σε κοροϊδεύουν νιώθεις πολύ άσχημα και νομίζεις πως αν το πεις σε ένα φιλικό ή σε ένα οικογενειακό σου πρόσωπο πιστεύεις ότι θα γελοιοποιηθείς. Τα συναισθήματα των ανθρώπων που δέχονται bullying ,είναι κυρίως η στεναχώρια, η κατάθλιψη και σε αρκετές ακραίες περιπτώσεις υπάρχει μέχρι και η τάση για αυτοκτονία, κάτι το οποίο είναι τραγικό.

Πρέπει ο κάθε γονιός και ο κάθε δάσκαλος σε περίπτωση που παρατηρήσει κάποια περίεργη συμπεριφορά, να δράσει άμεσα για να βοηθήσει το παιδί. ‘Όσον αφορά την ταινία, αν ήμουν στη θέση της Τέιλορ και της καλύτερής της φίλης, θα έλεγα το πρόβλημά μου στους γονείς μου. Αν ήμουν συμμαθήτρια της Τέιλορ, θα της μιλούσα για να την βοηθήσω.

 Χριστιάννα Γεροβασιλείου Β2

 Τα θέματα εκφοβισμού εδώ και πολλές δεκαετίες παραμένουν ανάμεσα στα θύματα και στους θύτες και συνεχίζουν να αναπαράγονται λόγω ιδιωτικού απορρήτου των ατόμων και της προσωπικής τους ανασφάλειας. Ένα θύμα μπούλινγκ δεν θα ανοιγόταν ποτέ εύκολα στον κοινωνικό του περίγυρο κυρίως είτε διότι πιστεύει πως το θέμα θα "ξεχαστεί" είτε πως μιλώντας γι’ αυτό θα "φούντωνε" την κατάσταση και θα το παρενοχλούσαν ακόμη σε μεγαλύτερο επίπεδο.

Πολλοί γονείς, άλλα συγγενικά πρόσωπα ακόμη και καθηγητές, επίσης, δεν μπαίνουν στον κόπο να ασχοληθούν και το θύμα καταλήγει να "καταπίνει " και να συγκρατεί μέσα του όλα όσα το απασχολούν. Αυτό συμβαίνει, διότι τα θεωρούν "ασήμαντα" και πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι περαιτέρω λόγω του απορρήτου που υπάρχει στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Θα τους ήτανε αρκετά δυσκολη και χρονοβόρα διαδικασία του να ψάξουνε τους θύτες χωρίς την επέμβαση ειδικών μέσων. Μεγάλος

πληθυσμός ενηλίκων μάλιστα, πιστεύει πως οι νέοι μπορούν να εκφράζονται μέσω των ηλεκτρονικών μέσων όπως επιθυμούν άλλα δεν αναγνωρίζουν το γεγονός ότι υπάρχει και κακόβουλη μεριά σ'αυτό.

Οι ψυχικές επιπτώσεις που μπορούν να προκληθούν είναι εξίσου επιβλαβείς στην ψυχολογία του ατόμου όσο και στην ίδια του την υγεία. Μερικές είναι τα ψυχικά τραύματα, η κοινωνική απομόνωση και οι τάσεις αυτοκτονίας. Αυτά προκαλούνται λόγω της όλης ψυχολογικής φόρτισης που δέχεται το άτομο και μερικές φορές επιπρόσθετης με άλλα προβλήματα του στον στενό του οικογενειακό κύκλο. Ψυχικά τραύματα όταν λέμε, εννοούμε τις κάκιστες εμπειρίες που προκαλούν οι θύτες στα θύματα και τα ίδια μπορεί να καταλήξουν να τις κουβαλάνε όλη τους τη ζωή και να τις ανακαλούν. Κάτι που μπορεί να προκαλέσει μετάπτωση στη κοινωνική τους συμπεριφορά και να τους κάνει εσωστρεφείς.

Αναφέροντας κοινωνικά θέματα από την άλλη, μπορει να τύχει να εμπλακούν φιλικά κοντινά μας πρόσωπα άθελά τους, επειδή απλά οι θύτες ψάχνουν οδούς για την άμεση παρενόχληση του θύματος.

Πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί και η έντονη αύξηση των ποσοστών αυτοκτονίας λόγω της διάδοσης προσβλητικών σχολίων, βίντεο και συκοφαντιών κατά του θύματος. Τα θύματα το να πάρουν τη ζωή τους το βρίσκουν ως την μοναδική τους λύση για να ηρεμήσει η ψυχή τους όταν φτάνουν στα άκρα.

Μιλώντας για ψυχολογική υποστήριξη, εννοούμε γιατρούς, ψυχολόγους, ειδικές γραμμές,ανθρώπους πρόθυμος να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά. Ακόμη και να εμπλακούμε βαθύτερα ώσπου να φτάσουμε το θέμα στα γραφεία της ηλεκτρονικής αστυνομίας ή και της γενικής άμα δούμε το εύρος το οποίο έχει πάρει η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το άτομο. Μόνο έτσι, θα καταφέρουμε να περιορίσουμε αυτό το έντονα συχνό φαινόμενο από το να συμβαίνει τόσο ιντερνετικά όσο και πραγματικά.

Νικολαϊδου Μαριάνθη Β4

 

Διαδικτυακός εκφοβισμός… υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης

   Με αφορμή την ταινία cyberbully θα ήθελα να επισημάνω το ποσό σημαντικό είναι να βάζουμε όρια στον εαυτό μας όσο αφορά τις προσωπικές πληροφορίες που δημοσιεύουμε στο διαδίκτυο και να αναφέρω πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον εκφοβισμό.

  Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε ο μέσος όρος ηλικίας που χρησιμοποιεί το διαδίκτυο ολοένα και μειώνεται. Πολλά νέα παιδιά, κυρίως έφηβοι, ηλικίας 13-18 ετών κάθονται ολημερίς και όλο νυχτός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης είναι συνομιλούν με άγνωστους και να αναρτούν πληροφορίες που δεν θα έπρεπε. Λόγω της ηλικίας και της απειρίας πέφτουν θύματα διαδικτυακού εκφοβισμού και λόγω της απελπισίας τους μπορεί να κλειστούν στον εαυτό τους και στη χειρότερη περίπτωση να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.

   Το θέμα είναι ότι αυτοί που δέχονται παρενόχληση, ανήλικοι και ενήλικοι, δεν μιλάνε! Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος! Ο εκφοβισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα και πριν να είναι αργά. Πρέπει τα θύματα να μιλάνε σε κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης τους και όχι να κλείνονται. Οφείλουν να ζητήσουν βοήθεια από ειδικούς (αστυνομία, ψυχολόγους) για να καταφέρουν να το ξεπεράσουν και να νιώσουν ασφάλεια. Επίσης είναι αναγκαίο να διακόψουν κάθε επαφή με το θύτη τους. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να το αντιμετωπίσουν και να ορθοσούν το ανάστημα τους.

   Συνοψίζοντας, θα ήθελα να ευαισθητοποιήσω όλους τους ανθρώπους και κυρίως τους εφήβους για το θέμα του διαδικτύου εκφοβισμού. Οφείλουμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας αν πέσουμε θύματα και αυτό θα γίνει μόνο αν μιλήσουμε!!!!

                                 Χρύσα Μπάρδο, Β1

 

 Πώς είναι άραγε να πηγαίνεις στο σχολείο με χαρά?

Το ξέχασα!

Πώς είναι άραγε να γελάς με την παρέα στο διάλειμμα?

Το ξέχασα!

Πως είναι να νιώθεις ασφαλής στους τοίχους του σχολείου?

Το ξέχασα!

Πώς είναι να έρχεσαι στο σπίτι και να μη σκέφτεσαι ότι σε αδίκησαν?

Το ξέχασα!

Χίλιες ερωτήσεις στο κεφάλι μου .

Γιατί ?

Έκανα κάτι κακό?

Φταίω μήπως εγώ?

Έχω κάτι διαφορετικό από τους άλλους?

Μα απάντηση δεν έχω.

ΑΔΙΚΟ.

Μόνο ένα συναίσθημα μοναξιάς και φόβου.

Τι θα γινόταν όμως αν ο κόσμος σκεφτόταν διαφορετικά?

Ο άνθρωπος θα παρέμενε άνθρωπος.

Ίσως μόνο τότε τα παιδιά δεν θα είχαν τέτοια ερωτήματα.

ΟΧΙ στον σχολικό εκφοβισμό.

Γκολένκο Ολένα Γ2΄

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

Η ταινία που παρακολουθήσαμε μου άρεσε, διότι έδωσε αρκετά μαθήματα ζωής. Αυτά που εμπέδωσα εγώ ήταν να μην εμπιστεύεσαι κανέναν ακόμα και το πιο κοντινό σου φίλο, γιατί μπορεί να σε προδώσει Ακόμη και αυτός. Κάτι άλλο που κράτησα ήταν πως δεν πρέπει να πιστεύεις ό,τι δεις και με όποιον μιλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα είναι αληθινό. Ειδικά κάποιος άγνωστος που σου μιλάει. Να είσαι σίγουρος πως θέλει κάτι από εσένα κατά μεγάλη πιθανότητα σου κάνει κακό.

Και σε μένα αλλά και στους συμμαθητές μου θεωρώ πως  έκανε καλό αυτή η ταινία που είδαμε. Ένα ακόμα ηθικό δίδαγμα που μας χάρισε ήταν πως ό,τι και να σου συμβεί στη ζωή δεν πρέπει να τα παρατήσεις και να το βάλεις κάτω. Πάντα θα υπάρχει μία λύση και στο τέλος όλα θα μπουν στη θέση τους

Αν ήμουν στη θέση της Τέιλορ θα προσπαθούσα να είμαι πιο δυνατή και να μιλούσα για το πρόβλημά μου σε κάποιον μεγαλύτερο ή και σε κάποιον ψυχολόγο. Ίσως για να μου δώσει μία καλή συμβουλή για το πώς να χειριστώ το θέμα με ψυχραιμία χωρίς να πάει στο μυαλό μου στο χειρότερο Αν βρισκόμουν στη θέση της φίλης της φυσικά και δεν θα είχα λόγο να της κάνω τέτοιο κακό και να το είχα κάνει θα προσπαθούσα να το διορθώσω ζητώντας συγνώμη και παραδεχόμενη το λάθος μου σε όλους

                              ΜΠΟΧΩΡΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ  Γ3

 

Η ταινία που μόλις παρακολούθησα ήταν μία αξιοπρεπής προσπάθεια απεικόνισης του ψυχολογικού εκφοβισμού στα σχολεία. Η τοποθέτηση της κάμερας ήταν αποδοτική στα πλάνα δείχνοντας εμπειρία από την μεριά του σκηνοθέτη. Ωστόσο το μικρό μοντάζ κατά τη διάρκεια της συναισθηματικής κατάρρευσης της πρωταγωνίστριας μας αποστασιοποίησε από την σοβαρότητα της κατάστασης και δεν ήταν όσο αποδοτικό, όσο θα ήταν μία σκηνή χωρίς διακοπές. Η πλοκή της ταινίας είχε φυσικά κάποια κενά όσον αφορά τη ρεαλιστικοτητά της. 

Ο λεκτικός εκφοβισμός δεν είναι συνήθως τόσο άμεσος και οι θύτες επιχειρούν με πιο έμμεσους κρυφούς και διακριτικούς τρόπους. Η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας από την άλλη ήταν πειστική. Αν και σε περίπτωση που ο ίδιος ήμουν σε κάποια παρόμοια κατάσταση, θα το διαχειριζόμουν πιο άμεσα και δεν πιστεύω ότι θα φοβόμουν να επικοινωνήσω με τα κατάλληλα πρόσωπα, καταλαβαίνω απόλυτα την αντίδραση της πρωταγωνίστριας.

Η απρόσμενη αποκάλυψη του ενόχου αφήνει τον θεατή να αναρωτιέται για τον λόγο που έδρασε έτσι μία τόσο κοντινή φίλη του θύματος. Δείχνει πως ο καθένας έχει τη δυνατότητα να είναι ο θύτης σε μία κατάσταση όπως αυτή λόγω της ανωνυμίας που προσφέρει το διαδίκτυο.

Ωστόσο το πιο εκθαμβωτικό, φαντασμαγορικό και ενδιαφέρον γεγονός στην πλοκή της ιστορίας, είναι το ποτήρι που προσφέρει ο αδερφός της πρωταγωνίστριας σε αυτήν προς το τέλος της ταινίας. Το σχήμα, χρώμα και υλικό κατασκευής αυτού του αντικειμένου με άφησε πιο αποχαυνωμένο από κάθε άλλο στοιχείο της ταινίας. Η Αισθητική του παρουσία έδινε στην σκηνή το ίδιο αίσθημα που νιώθει κανείς όταν παρακολουθεί η μπογιά να στεγνώνει. Η θολότητα του υλικού έχει έναν αέρα μυστηρίου, ενώ το μέγεθός του είναι πιο επιβλητικό από οποιοδήποτε άλλο γεγονός της ταινίας. Τι είναι αυτό το ποτήρι; Από ποιο ΙΚΕΑ προήλθε; Θα υπάρχει επόμενο θύμα; Τα ερωτήματα αυτά, μένουν αναπάντητα......

Γιάννης Νεόπουλος , Β4

 

Τον σχολικό εκφοβισμό μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ζητώντας βοήθεια από τους συνανθρώπους  μας που θέλουν να μας συμβουλεύσουν στο τι μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τον σχολικό εκφοβισμό.

Το θύμα που δέχεται  bulling  δεν το λέει γιατί θέλει να προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει μόνος  μόνη  του/της για να νιώθει δυνατός/δυνατή  κι έτσι να μην χρειαστεί βοήθεια σε αυτό. Οι ψυχικές επιπτώσεις του bulling  προκαλούν στο θύμα και στον θύτη να νοιώθουν πολύ αμήχανα μέχρι και στην αυτοκτονία αν δεν μπορέσουν να αποτρέψουν τον εκφοβισμό αυτό.

Το θύμα θα νιώθει αμήχανα δηλαδή δεν θα ξέρει τι να πει και θα μείνει  σιωπηλή και πρέπει να προσέχουμε μην κάνουμε λάθος  λόγω θα βρεθεί σε δύσκολη  θέση αργότερα.

Η ταινία μας δίδαξε  πώς γινόταν ο  σχολικός εκφοβισμός είτε διαδικτυακά είτε από κοντά και πως αποτράπηκε. Θα ένιωθα πολύ φοβισμένος αν ήμουνα σε τέτοια θέση αλλά θα αναζητούσα για βοήθεια έτσι ώστε να αποτρέψω τον σχολικό εκφοβισμό.

Θα προσπαθούσα να την βοηθήσω δηλαδή να της έλεγα συμβουλές  τι να κάνει και να της έλεγα να είναι ψύχραιμη για να το αντιμετωπίσει με θάρρος.  

Ιωάννης Γεωργιάδης  Γ2΄    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η μουσική ως μέσο έκφρασης

  Η μουσική είναι μία από τις πιο σημαντικές τέχνες. Από την αρχαιότητα ακόμη βλέπουμε την σημασία της για διάφορους πολιτισμούς αλλά και τι...