Το μικρό παιδί»

Το μικρό παιδί ξυπνάει

Στο σχολείο για να πάει

Το φαντάζεται πελώριο

Γεμάτο παιδιά που τρέχουν και γελούν.

Παιδιά που έχουν  όρεξη να μάθουν

Να μάθουν για τη ζωή

Να μάθουν για την παλιά εποχή

Να μάθουν να συνεργάζονται.

Αρπάζει με μανία την σάκα του

Χτενίζει τα μαλλιά του

Φιλάει τη μαμά του στοργικά

Και τρέχει στο σχολείο.

Το μέρος που αντικρίζει

δεν είναι αυτό που ήλπιζε

όλα είναι γκρίζα και σκυθρωπά

τα παιδιά ,ρομποτικές μηχανές

σαν αυτές που βλέπουμε στο σινεμά.

Οι δάσκαλοι είναι όλοι σοβαροί

Με τα κεφάλια τους σκυμμένα

Κοιτάζουν το ρολόι  που

Έχουνε στο χέρι

Το κουδούνι χτύπησε

Τα παιδιά μαζεύονται και στοιχίζονται

Σαν στρατιώτες που ετοιμάζονται για εκστρατεία.

το μικρό παιδί τους ακολουθεί

τα παιδιά μαζεύονται και στοιχίζονται

σαν στρατιώτες που ετοιμάζονται για εκστρατεία

το μικρό παιδί τους ακολουθεί

όπως το ποίμνιο ακολουθεί τον ποιμένα

γίνεται αγιασμός

κι ύστερα όλοι πηγαίνουνε στις τάξεις

κανένα από τα παιδιά δεν μιλάει

ο χώρος  μοιάζει ασφυκτικός

ο δάσκαλος μιλάει, μιλάει μιλάει

το μικρό παιδί είναι κατσουφιασμένο

θέλει να βγει, να παίξει

θέλει να μιλήσει, όμως φοβάται

ο δάσκαλος μιλάει, μιλάει μιλάει

κανείς δεν τον προσέχει

η ώρα περνάει αργά

βασανιστικά για το μικρό παιδί

ο δάσκαλος κοιτάει το ρολόι

περιμένει να χτυπήσει το κουδούνι

το κουδούνι χτύπησε

με ρομποτικέ κινήσεις τα παιδιά αποχωρούν

το μικρό παιδί δεν θέλει να ξαναπάει σχολείο

φοβάται, δειλιάζει

δεν θέλει να ξαναπάει

Φωτεινίδου Ελισάβετ (Α4)