Το βάσανο της ανεργίας

Με όλο και περισσότερους νέους να αναχωρούν από την Ελλάδα με σκοπό την εύρεση εργασίας, γίνεται φανερό πως το φαινόμενο της ανεργίας έχει εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία. Η δεινή οικονομική κατάσταση και η έλλειψη επενδύσεων έχουν οδηγήσει στην ραγδαία αύξηση των ποσοστών ανεργίας στη χώρα. Έτσι, ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειές της, οι οποίες επιδρούν αρνητικά τόσο σε ατομικό όσο και κοινωνικό επίπεδο.

Όσον αφορά τη μονάδα, η ανεργία αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την εξέλιξή της σε έναν συγκεκριμένο τομέα. Πιο συγκεκριμένα, άτομα που διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεξιότητες αδυνατούν να βρουν εργασία και κατ’ επέκταση να εξελίξουν και να εξασκήσουν τις ικανότητές τους. Η κατάσταση αυτή έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία του ατόμου να επιτύχει πρόοδο στη ζωή του και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Επιπλέον, η αυτοπεποίθηση των ανέργων κλονίζεται καθώς γίνεται κατανοητό πως παρά την προσπάθειά τους δεν κατόρθωσαν να προοδεύσουν.

Παράλληλα, είναι λογικό πως η ανεργία επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου. Η έλλειψη σιγουριάς και ασφάλειας για το μέλλον το καταβάλλει ψυχικά και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Ως βαθύτερη συνέπεια, επέρχεται η συνολική «παρακμή» της ζωής του ανέργου, αφού, πια, δεν διαθέτει τα ψυχικά αποθέματα να σταθεί στα πόδια του και να προσπαθήσει για την αποκατάστασή του.

Επομένως, γίνεται κατανοητό πως οι συνέπειες της ανεργίας για το άτομο είναι σοβαρές. Ωστόσο, οι αρνητικές συνέπειες του φαινομένου επεκτείνονται πέρα από το άτομο και σε κοινωνικό επίπεδο. Η επίδρασή της στο κοινωνικό σύνολο είναι και η πτυχή της η οποία γίνεται περισσότερο αισθητή και βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα.

Σε πρώτο επίπεδο, η ανεργία, είναι φανερό, πως οδηγεί στην αύξηση του επιπέδου φτώχειας των πολιτών. Είναι εύλογο η αδυναμία των μελών της κοινωνίας να προσφέρουν έργο και να αμειφθούν, να οδηγεί στην έλλειψη εσόδων για τα νοικοκυριά. Συνεπώς, μεγάλο μέρος της αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες του, κάτι το οποίο, πέρα από τις άμεσες συνέπειες, υποβαθμίζει την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της οικονομίας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας.

Επιπρόσθετα, συμβάλλει σε κοινωνικά προβλήματα, όπως η αύξηση της εγκληματικότητας και της βίας. Πιο συγκεκριμένα, η απόγνωση που προκαλεί η αδυναμία εύρεσης εργασίας οδηγεί πολλά μέλη της κοινωνίας σε παράνομες συμπεριφορές οι οποίες αποσκοπούν στην εξασφάλιση των προς το ζην. Επιπλέον, η ίδια απόγνωση προκαλεί εσωτερικές διαταραχές οι οποίες εκδηλώνονται με τη μορφή βίαιης και ακραίας συμπεριφοράς απέναντι στον συνάνθρωπο. Ως αποτέλεσμα, διαμορφώνονται κοινωνικά πρότυπα τα οποία βασίζονται σε τέτοιου είδους νοοτροπία και μεταδίδονται στις επόμενες γενιές, προβάλλοντας μια αρνητική στάση ζωής στο κοινωνικό σύνολο.

Συμπερασματικά, είναι κοινά αποδεκτό πως το φαινόμενο της ανεργίας έχει γιγαντωθεί στη σύγχρονη εποχή και οι συνέπειές του είναι επιβλαβείς σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Έτσι, καθίσταται κρίσιμη η αντιμετώπιση της ανεργίας, προκειμένου να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής του συνόλου. Η αντιμετώπιση αυτή μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αύξησης των επενδύσεων και τολμηρών δράσεων με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία διαθέσιμων θέσεων εργασίας. Ωστόσο, αποτελεί αναμφισβήτητη ανάγκη η εξάλειψη της ανεργίας από τις σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες. 

                                      Νίκος Γαλάνης

Μονή Βλατάδων

        

      Η Μονή Βλατάδων είναι το μοναδικό εν λειτουργία βυζαντινό μοναστήρι στην περιοχή της Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης, 80 περίπου μέτρα από τα τείχη του Επταπυργίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 120 μέτρων περίπου και προσφέρει υπέροχη θέα στον προσκυνητή και στον επισκέπτη. Ιδρύθηκε κατά τα μέσα του 14^ου αιώνα, σε χώρο που πιθανώς να φιλοξενούσε παλαιότερο ναό, από τους αδελφούς Δωρόθεο και Μάρκο Βλαττή. 

      Η Μονή είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και παλαιότερα στον Χριστό Παντοκράτορα. Με την πρώτη κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους το 1387 το Καθολικό μετατράπηκε σε τζαμί ενώ με τη δεύτερη κατάληψή της το 1430 λειτούργησε κανονικά ως μονή και την περίοδο αυτή αποκαλούνταν Τσαούς Μοναστήρι. Έφερε ιδιαίτερα προνόμια καθώς υπαγόταν  - όπως ισχύει και σήμερα – στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Το 1801 ανακαινίστηκε το καθολικό της μονής αλλά το 1870 μια πυρκαγιά κατέστρεψε ένα μέρος της. Οι ζημιές επισκευάστηκαν με έξοδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

   

 Αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον παρουσιάζει στο ναό ο τρόπος στήριξης του τρούλου στους τοίχους του ιερού και στις δυτικές παραστάδες χωρίς να υπάρχουν κίονες. Ο πυρήνας του «καθολικού» έχει μορφή σταυροειδούς εγγεγραμμένου τρουλαίου ναού όπως και οι ναοί της Αγίας Αικατερίνης και των Αγίων Αποστόλων Θεσσαλονίκης. Στον τρούλο εικονίζεται ο Παντοκράτορας  και σε άλλα σημεία του ναού σώζονται τοιχογραφίες με μορφές ασκητών και μοναχών. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες του ναού που υπήρχαν πριν από την άλωση της πόλης από τους Τούρκους, καθώς και πολλά μαρμάρινα «θωράκια» φορητές εικόνες και διάφορα μοναδικά κειμήλια της Μονής.

     Η Μονή Βλατάδων συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

 

ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕΒΗ

Πηγές:  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%92%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD

http://www.religiousgreece.gr/mnemeia-unesco/-/asset_publisher/F5tWoCMp8k2H/content/iera-mone-blatadon

http://www.it.uom.gr/project/monuments/blatadon.htm

Εορτασμός της 25ης Μαρτίου

             Οι μαθητές του σχολείου μας την περσινή και τη φετινή χρονιά στο πλαίσιο των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση  εργάστηκαν δημιουργικά με την καθοδήγηση της κ. Χανόγλου Δέσποινας και της κ. Επιτροπίδου Δέσποινας, συνέλεξαν υλικό για την επανάσταση του 1821, χαρτογράφησαν δρόμους της περιοχής του σχολείου με ονόματα των αγωνιστών της επανάστασης, έγραψαν τα δικά τους κείμενα και ζωγράφισαν τους αγωνιστές. 

           Την αξιόλογη αυτή προσπάθειά τους μπορείτε να τη δείτε πατώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο : https://sway.office.com/s/kCxRyzjjHZBo4fW4/embed. 

           Τέλος, σήμερα οι μαθητές του σχολείου μας συμμετείχαν στην παρέλαση για τον εορτασμό της εθνικής επετείου στην Θεσσαλονίκη. Η παρουσία τους ήταν εξαιρετική όχι μόνο για τον συγχρονισμό τους, αλλά και για το ήθος και τη σεμνότητά τους και για άλλη μια φορά μας έκαναν περήφανους.   

                    Θερμά συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα!

Οι Ελληνικές Πολεμικές Τέχνες

 

       Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι δημιούργησαν κάποιες τέχνες ώστε να επιβιώνουν από πολέμους, κυνήγι και πολλά άλλα.

       Ταξιδεύοντας στην αρχαία Ελλάδα τον 7ο αι. π.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες  εφηύραν την πυγμαχία.  Η αρχαιοελληνική  πυγμαχία ή πυξ ή πυγμή ως άθλημα διεξάγονταν σε πολλές πόλεις-κράτη. Θεωρείται πως ήταν σημαντικό μέρος του αρχαιοελληνικού αθλητισμού καθόλη τη διάρκεια της πρώιμης κλασικής περιόδου, καθώς υπήρχε και πυγμαχία παίδων.

     

 Έπειτα, έχουμε το Παγκράτιο, το πιο θεαματικό άθλημα, το οποίο χρονολογείται το 688 π.Χ, όταν είχε εισαχθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το παγκράτιο συνδύαζε το χτύπημα και την αρπαγή (λαβή) και ήταν αγώνας που κερδιζόταν με την υποταγή του αντιπάλου. Ένας αγωνιζόμενος θα μπορούσε να επισημάνει την υποταγή του με ανάταση του χεριού ή ενός δακτύλου του. Οι "κοινές κλειδαριές" και η "έμφραξη κρατούν" ήταν κοινές τεχνικές. Τα λακτίσματα και η χρησιμοποίηση των "πυγμών" ήταν η μέθοδος επίθεσης, που στηριζόταν σε μεγάλο ποσοστό στη δύναμη. Γι' αυτό το λόγο το Παγκράτιο ήταν υπόθεση των βαρύτερων και πιο δυνατών αθλητών.

      Υπήρχαν μόνο τρεις κανόνες: οι αγωνιζόμενοι δεν είχαν το δικαίωμα να βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου, να δαγκώσουν ο ένας τον άλλον ή να τον χτυπήσουν στην περιοχή των όρχεων. Υπήρχαν δύο είδη Παγκρατίου: το ένα διεξαγόταν σε όρθια στάση και ήταν λιγότερο επικίνδυνο, ονομαζόταν δε "Άνω ή ορθοστάνδην παγκράτιο". Στο άλλο συνεχιζόταν ο αγώνας και μετά την πτώση ενός από τους αντιπάλους, ο οποίος ήταν ευάλωτος σε κτυπήματα του αντιπάλου. Το είδος αυτό ονομαζόταν "Κάτω παγκράτιο".

    Επιπροσθέτως, η Πάλη χρονολογείται ανάμεσα στον 5ο με 4ο αι. π.Χ., Η πάλη είναι αρχαίο ολυμπιακό άθλημα, στο οποίο δυο άνδρες πάλευαν και ο δυνατότερος στεφόταν νικητής. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον νικητή της πάλης σπουδαιότερο όλων, αυτός είναι και ο λόγος που στο αρχαίο ολυμπιακό πένταθλο, ο τελικός νικητής ήταν ο νικητής του 5ου στη σειρά αγωνίσματος, της πάλης. 

      Στις μέρες μας έχουμε την ελληνορωμαϊκή πάλη και την ελευθέρα πάλη.  Η Ελλάδα, έχει μεγάλη παράδοση στο άθλημα, με αρκετούς ολυμπιονίκες και πρωταθλητές κόσμου ή Ευρώπης.

                                    Γρατσάνης Νικόλαος

Πηγή : Wikipedia

 

Συμμετοχή στο Διεθνές Πρόγραμμα PISA

 

Το σχολείο μας, το 8^ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, θα συμμετέχει στο Διεθνές Πρόγραμμα PISA το μήνα Απρίλιο.

Στην Εκπαιδευτική Έρευνα θα συμμετέχουν  35 μαθητές της Α Λυκείου ,οι όποιοι έχουν τυχαία επιλεγεί από  το Ι.Ε.Π

Το Διεθνές Πρόγραμμα PISA για την Αξιολόγηση των Μαθητών (Programme for International Student Assessment) είναι μία Εκπαιδευτική Έρευνα που διεξάγεται κάθε τρία χρόνια (από το 2000 έως σήμερα) και που υλοποιείται από διεθνή ερευνητικά ιδρύματα (PISA Consortium) υπό την οργάνωση της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη) και τη συνεργασία των συμμετεχουσών στην Έρευνα χωρών.

Κύριος στόχος του Προγράμματος PISA είναι η αξιολόγηση του εύρους των γνώσεων και των δεξιοτήτων των μαθητών που βρίσκονται στο τέλος της Υποχρεωτικής τους Εκπαίδευσης, βάσει των οποίων διαμορφώνεται, σε σημαντικό βαθμό, η ουσιαστική και ισότιμη συμμετοχή τους στις σύγχρονα δομημένες κοινωνίες. Εκκινώντας από ένα κοινά καθορισμένο και διεθνώς αποδεκτό πλαίσιο εργασίας, το Πρόγραμμα PISA συλλέγει πληροφορίες για τις επιδόσεις των 15χρονων συμμετεχόντων μαθητών και, την ίδια στιγμή, ανιχνεύει όψεις και δυνατότητες της αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών συστημάτων των χωρών που λαμβάνουν μέρος στην αξιολόγηση.

Κάθε συμμετέχουσα χώρα έχει τη δυνατότητα να αντλεί μέσω του προγράμματος αυτού χρήσιμα στοιχεία για το εκπαιδευτικό της σύστημα, κατορθώνει να κατανοεί τα θετικά στοιχεία και τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού της σχεδιασμού και ανατροφοδοτείται σχετικά με το βαθμό αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού της έργου ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα τις πρακτικές Εκπαίδευσης και Αγωγής των άλλων συμμετεχουσών χωρών.

                                           ΙΩΑΝΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

 

21 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO, τον Οκτώβριο του 1999, η 21η Μαρτίου κηρύχτηκε ως παγκόσμια ημέρα ποίησης. Η ισημερία που δηλώνει την αρχή της άνοιξης ήταν ημερομηνία συμβατική και για την αρχή της ποίησης.

Ο ρόλος της ποίησης είναι λυτρωτικός και η παιδαγωγική της δύναμη έγκειται στο γεγονός ότι η ποίηση ενεργοποιεί και οξύνει τον προβληματισμό, τη φαντασία, τη συναισθηματική νοημοσύνη, την αισθητική στοχεύοντας στον στοχασμό και όχι στην αδρανοποίηση του ανθρώπου.

Η ποίηση προκαλεί έντονα συναισθήματα, ενώνει τον αναγνώστη με τον ποιητή. Αποτελεί σπουδαίο θησαυρό για προσωπική ανάπτυξη. Ενισχύει την κριτική σκέψη αφού οδηγεί τον αναγνώστη να σκεφτεί σε βάθος, να ανακαλύψει το νόημα πίσω από τις λέξεις, το οποίο, τις περισσότερες φορές, δεν είναι προφανές ή μονοδιάστατο. Είναι μια ενεργή πράξη, ευεργετική για τους μαθητές που διευρύνουν τη σκέψη τους και τη φαντασία τους. Προσφέρει εικόνες με τις λέξεις, ψυχαγωγεί, συμβάλλει στη γλωσσική καλλιέργεια. Η αισθητική αναπτύσσεται μέσα από την ποίηση. Η ομορφιά, η ευχαρίστηση μέσα από τη συγκίνηση του ωραίου που δημιουργείται με τη σκέψη, η οποία επεξεργάζεται τις εικόνες που η ποίηση μορφοποιεί ενεργοποιώντας μοναδικά τη φαντασία κάθε παιδιού.

Η ποίηση άλλοτε ηρεμεί, άλλοτε μελαγχολεί, άλλοτε αφήνει τη σκέψη να χαθεί σε μαγικά ταξίδια. Αποτυπώνει στιγμές. Η ποίηση είναι μια περιπλάνηση όπου βρίσκεις φιλίες, μοναξιά, χωρισμό, αγάπη, έρωτα. Απελευθερώνει τον νου. Σε δύσκολους καιρούς, σαν τους σημερινούς, σηματοδοτεί την αντίληψη ότι υπάρχει για να μας θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι. Η ποίηση ερμηνεύει τη ζωή, τον κόσμο, την πραγματικότητα με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία. Ανοίγει μια χαραμάδα απ’ όπου περνά λίγο φως, λίγη χαρά, λίγη αισιοδοξία, λίγο χρώμα.

 Η ποίηση λυτρώνει, παρηγορεί, παιδαγωγεί, εξυψώνει, ευχαριστεί, ομορφαίνει. Η Ελλάδα έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη της ποίησης από αρχαιοτάτων χρόνων και οι Έλληνες ποιητές έχουν αποδείξει ότι η αξιόλογη ποίηση είναι ένας αξιοσέβαστος πολιτισμός.

                                               Ιωάννα Μπίκου

Μαθητές "φαντάσματα"

Τα τελευταία χρόνια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται λόγος όλο και περισσότερο για την ενδοσχολική βία. Παρατηρώντας τους μαθητές του δικού μου σχολείου ευτυχώς δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποιο περιστατικό σωματικής ή έντονης ψυχολογικής βίας, όμως υπάρχει μια κατάσταση – διαφορετική – η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μορφή κοινωνικής απομόνωσης. Μαθητές ήσυχοι χωρίς ίσως αυτοπεποίθηση, πιθανόν με μεγάλη εσωστρέφεια και σε κάποιες περιπτώσεις με μαθησιακές δυσκολίες, αποτελούν τους μαθητές «φαντάσματα».

Οι μαθητές αυτοί ενώ περνούν την καθημερινότητά τους μαζί μας στις σχολικές αίθουσες δεν εντάσσονται στην μαθητική κοινότητα. Μπορούν εύκολα να …. στα διαλείμματα ή στις μέρες των διαφόρων δραστηριοτήτων και περιπάτων καθώς δίπλα στις πολυάριθμες παρέες όλων μας παρατηρούνται απομονωμένοι. Μπορεί ακόμη αυτοί οι μαθητές να απουσιάζουν και κανείς να μην το παρατηρεί ή να βρίσκονται στο δικό μας τμήμα για πολλά σχολικά έτη και να μην έχουμε συνομιλήσει ποτέ.

Ανακεφαλαιώνοντας, παρά το γεγονός πως το δικό μου σχολικό περιβάλλον μπορεί να χαρακτηριστεί ασφαλές και ευχάριστο, η κοινωνική απομόνωση παιδιών χωρίς κάποια αιτία είναι ένα γεγονός που όλοι μπορούν να αντιληφθούν αλλά κανείς δεν δρα.

                                             Ευαγγελία Σταυρίδου 

Bullying

 

 Bullying. Πραγματικά ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με χαμαιλέοντα. Οι μορφές που μπορεί να πάρει είναι πολλές και ποικίλες, με τρόπο που μεταμφιέζεται και εισχωρεί στην καθημερινή μας ζωή αρχίζοντας να φαίνεται ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις στις οποίες το θύμα ή και ο θύτης δεν καταλαβαίνουν καν ότι γίνεται. Τα θύματα συχνά επηρεάζονται πιο πολύ απ’ ότι εκδηλώνουν, συσσωρεύοντας έτσι ένα μεγάλο ποσό αρνητικών συναισθημάτων που καταστρέφουν την ψυχολογία και πληγώνουν την ψυχική κατάσταση με κάθε μέρα που περνάει.

Έχω παρατηρήσει πιο πολλές περιπτώσεις απ’ ότι θα ήθελα.  Τα πιο πολλά συμβάντα έχουν πραγματοποιηθεί στο σχολικό περιβάλλον και όλα μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Η συμπεριφορά στοχεύει πάντα σε άτομα των οποίων η πραγματικότητα, τα ενδιαφέροντα αλλά και η εμφάνισή τους διαφοροποιεί. Ο άνθρωπος πάντα φοβάται αυτό που δεν καταλαβαίνει. Άλλες φορές οι θύτες έχουν τα δικά τους προβλήματα και τα εκφράζουν πληγώνοντας άτομα με τον ίδιο τρόπο που πληγώθηκαν αυτοί/αυτές.

Η μία συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω θα ήταν ο έλεγχος της αντίδρασης  οποιουδήποτε έχει παρατηρήσει ή ακόμα υποστεί θύμα bullying. Οι θύτες κυνηγούν αυτή την έντονη αντίδραση, διότι τους δείχνει ότι οι πράξεις και τα λόγια τους σε επηρεάζουν. Φυσικά δεν πρέπει να μείνεις απόλυτα σιωπηλός, διότι μετά σε κρίνουν αδύναμο και ανίκανο υπεράσπισης του εαυτού σου. Η επικοινωνία με κάποιο τρίτο πρόσωπο ή ομάδα υποστήριξης θα πρέπει να είναι η πρώτη σου σκέψη και με αυτό το είδος αυτοελέγχου μπορείς να βελτιώσεις τον τρόπο με τον οποίο σου συμπεριφέρονται άλλα άτομα για την υπόλοιπη ζωή σου.

                                                  Γιάννης Νεόπουλος 

ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟ ! Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το φρούριο του Επταπυργίου γνωστό και με την οθωμανική ονομασία Γεντί Κουλέ βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης, εντός της Ακρόπολης. Στη σημερινή μορφή είναι έργο της Παλαιολόγειας εποχής της βυζαντινής αυτοκρατορίας (14^ος αι.). Αποτελείται από δύο ενότητες: το βυζαντινό φρούριο, το οποίο συνθέτουν δέκα πύργοι και τα νεότερα κτίσματα που έχουν κτιστεί εντός και εκτός του φρουρίου. Οφείλει την ονομασία του στους επτά ορθογώνιους πύργους και μαζί με τον κεντρικό πύργο της εισόδου δημιουργούν ένα σχήμα Π.

Χρησίμευε για την στρατοπέδευση της φρουράς της πόλης και την ασφαλή καταφυγή του πληθυσμού σε περιπτώσεις επίθεσης και επιδρομών. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα φρούρια για την άμυνα της πόλης. Το 1430 έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Το 1890 μετατράπηκε σε φρικτή φυλακή υπό τουρκική διοίκηση και με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 πέρασε σε ελληνική διοίκηση όπου συνέχισε να είναι φυλακή. Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ιδιαίτερα σκληρές καθώς οι βασανισμοί ήταν σε ημερήσια διάταξη και οι εκτελέσεις γίνονταν στο προαύλιο. Οι φυλακισμένοι το χαρακτήριζαν ως «υγρό τάφο». 

Μετέπειτα η φυλακή πέρασε στα χέρια των Γερμανών όπου έκαναν ακόμα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια και ενίσχυσαν τη φήμη της φυλακής ως κολαστήριο. Μετά την πτώση της Χούντας το 1974, εκδηλώθηκε ένα κίνημα ανθρώπων που ζητούσε να κλείσει η φυλακή και να μεταφερθεί σε άλλο σημείο. Το 1989 οι φυλακές μεταφέρθηκαν στα Διαβατά. Γράφτηκαν ρεμπέτικα τραγούδια που τραγουδιούνται ακόμα και τώρα. Σήμερα το Επταπύργιο ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού, λειτουργεί σαν μνημείο και μπορεί ο     καθένας να το επισκεφτεί.

ΜΠΑΡΔΟ  ΧΡΥΣΑ

Πηγές

 https://www.thessalonikiguide.gr/place/akropoli-eptapurgio/

https://cityportal.gr/place/eptapyrgio-genti-koyle-153662-1351-1072

https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2699763/i-tromachtiki-filaki-tis-thessalonikis-pou-perasan-apo-ton-giagkoula-mechri-ton-leonida-kirko

https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=eptapyrgio

 

 

Συσκευές τεχνολογίας που είναι φιλικές στη χρήση τους από Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ)

Η Υποστηρικτική Τεχνολογία δίνει έμφαση στις λειτουργικές δυνατότητες των ατόμων µε ειδικές ανάγκες αυτό σημαίνει πως η κάθε τεχνολογική εφαρμογή αποτελεί κάτι μοναδικό, δηλαδή δε θα πρέπει ποτέ να υπάρξουν δύο εφαρμογές απολύτως όμοιες καθώς οι ανάγκες και οι δεξιότητες του ατόμου που εξυπηρετεί η εφαρμογή είναι μοναδικά.

Η Υποστηρικτική Τεχνολογία χρησιμοποιείται προκειμένου να αυξήσει ή να βελτιώσει τις λειτουργικές δυνατότητες των ατόμων µε ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια πολύ μεγάλη πρόοδος στον τομέα της υποστηρικτικής τεχνολογίας. Θα παρουσιάσουμε μερικές  συσκευές τεχνολογίας.

•       Συσκευές εναλλακτικής επικοινωνίας

Τα συστήματα εναλλακτικής επικοινωνίας περιλαμβάνουν συμβολικές γλώσσες (ΜΑΚΑΤΟΝ, PICS, κ.λπ.), µη ηλεκτρονικούς αλφαβητικούς πίνακες, πίνακες εναλλακτικής επικοινωνίας µε σύμβολα ή εικόνες, ηλεκτρονικές συσκευές επικοινωνίας συνθέτης φωνής και λογισμικό εναλλακτικής επικοινωνίας. Τα συστήματα αυτά είναι τρόποι έκφρασης, διαφορετικά από την προφορική γλώσσα, που στοχεύουν στην καλύτερη επικοινωνία και ομιλία πολλών ατόμων με αναπηρία.

Υπάρχει μία μεγάλη ποικιλία στις τεχνολογίες πρόσβασης σε Ηλεκτρονικό Υπολογιστή. Το βλεφάρισμα των ματιών, η κίνηση µε τα χέρια, η χρήση φωνής, η κίνηση του κεφαλιού είναι μερικές από τις μεθόδους που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση και έτσι τον έλεγχο ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή

Ιχνοσφαίρα χειρισμού (trackball):  Οι ιχνοσφαίρες, εκτός από τα τυπικά πλήκτρα ενεργοποίησης, διαθέτουν και προγραμματισμένα πλήκτρα ειδικότερα για τον χειρισμό σε ιστοσελίδες του διαδικτύου.

 Οθόνη Braille: Η οθόνη Braille είναι 44 χαρακτήρων, τρεις εκ των οποίων αξιοποιούνται και για την παρουσίαση ειδικών πληροφοριών. Υποστηρίζει πλήρως τα ελληνικά

Σύστημα Επικοινωνίας με την Προσήλωση του Ματιού (The Eyegaze Communication System). Το σύστημα αυτό καθιστά εφικτή τη λειτουργία του Η/Υ με τα μάτια . Κοιτάζοντας σε κατάλληλα πλήκτρα ελέγχου στην οθόνη του υπολογιστή μπορεί κανείς να συνθέσει ομιλία, να ελέγξει το περιβάλλον του (φώτα, συσκευές, κλπ.), να πληκτρολογήσει, να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο, να τρέξει κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή ή να έχει πρόσβαση στο Internet

                             Δαρδαγιαννοπούλου Κυριακή

Ποιος ο λόγος;

 

 

Δεν είμαι σίγουρος για ποιον λόγο τα παιδιά στο Δημοτικό μας φέρονταν με αυτόν τον τρόπο. Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι και πολλά από τότε. Προσπάθησα τα περισσότερα να τα ξεχάσω, να τα αφήσω πίσω μου, αν και μερικά από αυτά ακόμη με στοιχειώνουν.

Ο εκφοβισμός που πέρασα μπορεί να μην ήταν τόσο «σπουδαίος» σε σχέση με άλλες περιπτώσεις και πάλι όμως τυραννούσε το εσωτερικό μου «είναι». Αχνά από τότε θυμάμαι το αίσθημα της ντροπής και του αδιάκοπου θυμού που είχα. Κάθε φορά που τολμούσα να ξεστομίσω κάτι, ανησυχούσα μήπως τάραζα τα θηρία και άλλαζαν στόχο.

Τα γεγονότα αυτά καθαυτά λίγη σημασία έχουν. Το σημαντικό είναι το πώς με έκαναν να αισθάνομαι. Και τώρα με αυτή την εμπειρία έρχομαι και ρωτώ. Για ποιον λόγο ένα παιδί σε αυτή την τόσο αγνή ηλικία πρέπει να υποστεί αυτή την κατάσταση; το ερώτημα αυτό θα έχει πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Κάποιοι θα απαντήσουν με το ότι δεν είναι κάτι σπουδαίο ενώ άλλοι πάλι θα αναφέρουν πως πιθανόν το παιδί-θύμα προκαλεί.

Εγώ όμως διαφωνώ. Η ερώτηση αυτή δεν εκφράζει απορία αλλά παράπονο. Κανένας άνθρωπος για τον οποιονδήποτε λόγο δεν θα έπρεπε να περνάει από αυτό, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί.

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά προς τα πού θα οδηγηθεί αυτή η κατάσταση. Το μόνο που έχω τελικά να πω είναι πως με έκανε δυνατότερο. Μην το παίρνετε όμως ως θετικό αυτό το σχόλιο. Ο εκφοβισμός με ωρίμασε πριν την ώρα μου, με έκανε να πάρω από πολύ νωρίς τη βαριά ευθύνη του εαυτού μου.

                                  Γιάννης Βακαλόπουλος                                                      

 

 

Το παράδειγμα του Στίβεν Χόκιγκ

 

Ο κόσμος μας απαρτίζεται από ανθρώπους όλων των φυλών, των κοινωνικών ομάδων, των χρωμάτων, αλλά και από ανθρώπους που η φύση ή κάποιο ατύχημα της ζωής, τους ανάγκασε να ζουν με κάποιο σωματικό πρόβλημα. Ο κάθε άνθρωπος διαθέτει διαφορετικό γενετικό υπόστρωμα και απαρτίζεται από χιλιάδες γονίδια που το καθένα από αυτά ευθύνεται για μια ορισμένη λειτουργία του οργανισμού. Κάθε παρέκκλιση που προκαλείται στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού θεωρείται ως μειονεξία και δυσκολεύει τους ανθρώπους αυτούς να προσαρμοστούν και να ζήσουν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο. Τους ανθρώπους αυτούς συνηθίζουμε να τους βλέπουμε με διαφορετικό τρόπο από τους «φυσιολογικούς» και αρκετές φορές τους αντιμετωπίζουμε με λύπηση και οίκτο ή τους υποτιμούμε και τους παραγκωνίζουμε, ενώ θα έπρεπε να τους θαυμάζουμε που παρά τις αντίξοες συνθήκες με τις οποίες τους δοκίμασε η ζωή, οι ίδιοι ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο τρόπο απέναντί της.

Ειδικότερα, υπάρχουν άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών κινητικά και κάθε είδους προβλήματα, όπως σωματικά, κοινωνικά, μαθησιακά κ.α.  Ακόμη πιο επώδυνο για την ψυχολογία του ανθρώπου είναι όταν το πρόβλημα εμφανιστεί εν μέσω της φυσιολογικής του ζωής ως επίκτητη δηλαδή ιδιότητα, γεγονός που γεμίζει το άτομο με μεγαλύτερο άγχος, καθώς καλείται να προσαρμοστεί σε μια καινούρια, άγνωστη μέχρι πρότινος, πραγματικότητα. Πολύ συχνά τα άτομα με ειδικά προβλήματα αντιμετωπίζουν συναισθηματικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη αλλά και διάφορες άλλες αγχώδεις διαταραχές, όπως η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή, η Διαταραχή Πανικού και η Μετατραυματική Διαταραχή - Stress. Ακολουθεί μία διαδικασία προσαρμογής με περιόδους άρνησης, θυμού, διαπραγμάτευσης και εν τέλει αποδοχής, οι οποίες βιώνονται διαφορετικά από τον καθένα. Ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για ένα νεαρό άτομο, η αυτοεκτίμηση δύναται να ΄΄σπάσει΄΄ ευκολότερα, καθώς ο έφηβος βρίσκεται σε ηλικία που ακόμα διαπλάθεται τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά - συναισθηματικά και επηρεάζεται πολύ από τη γνώμη των άλλων. Δεδομένου ότι η διαφορετικότητα δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή στους κόλπους των συνομηλίκων που δε διαθέτουν ακόμα την ωριμότητα και τη συναίσθηση να κατανοήσουν την έννοια της διαφορετικότητας, αντιλαμβανόμαστε ότι η ψυχολογική υποστήριξη και ενίσχυση των ατόμων αυτών είναι όχι απλά απαραίτητη, αλλά επιβεβλημένη από όλους, οικογένεια, σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Τα επόμενα στάδια που ενδέχεται να βιώσει το άτομο αυτό εμβαθύνουν στον τομέα του ψυχισμού, με αποτέλεσμα το αίσθημα οίκτου για τον εαυτό του και τη μη αποδοχή της πραγματικότητας. Ξεκινά ένας ψυχολογικός κύκλος, όπου το κάθε στάδιο ποικίλει σε εύρος αναλόγως της ψυχοσύνθεσης του εκάστοτε παθόντος. Ο άνθρωπος κλείνεται στον εαυτό του, αισθάνεται προδομένος και αδικημένος από τη ζωή, οργίζεται, μπορεί να φτάσει ακόμη και ως την κατάθλιψη, μέχρι που τελικά να αποδεχθεί το πρόβλημα και να συνάψει ειρήνη με τον εαυτό του. Θα προσπαθήσει στη συνέχεια να συμφιλιωθεί με το πρόβλημά του και να τροποποιήσει τη ζωή του ώστε να βρει τους προηγούμενους ρυθμούς της.

Μια τέτοια περίπτωση ανθρώπου είναι ο διάσημος επιστήμονας, Στίβεν Χόκινγκ, ένας άνθρωπος που στην ηλικία των 21 ετών οι γιατροί διέγνωσαν αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, μία ανίατη εκφυλιστική νόσο που προκαλεί μυϊκή ατροφία, δίνοντάς του ελάχιστα χρόνια ζωής.

Από τότε και επί σχεδόν τρεις δεκαετίες βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μη μπορώντας ούτε να μιλήσει ούτε να κινηθεί. Μπορεί να ελέγχει µόνο έναν µυ στο δεξί του μάγουλο κάτω από το µάτι, ο οποίος ενεργοποιεί μια οπτική ίνα που είναι τοποθετημένη πάνω στον σκελετό των γυαλιών του.  Με τη βοήθεια της οπτικής ίνας πατάει τα γράμματα και τους αριθμούς που βρίσκονται στην οθόνη του υπολογιστή και με αυτόν τον τρόπο «γράφει» και «μιλάει».

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian φέρεται να λέει, «Ζω με την προοπτική του πρόωρου θανάτου τα τελευταία 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να κάνω πρώτα».

Παρόλο που στην αρχή της ασθένειας πέρασε από το στάδιο της κατάθλιψης, εντούτοις, κατάφερε να ανατρέψει τη «μοίρα» του. Στάθηκε δυνατός απέναντι στο πρόβλημά του και δεν παρασύρθηκε από το συναίσθημα της αυτολύπησης. Δεν άφησε τη δυσκολία του προβλήματός του να γίνει εμμονή πνευματικής ανικανότητας και στασιμότητας. Επικεντρώθηκε στις ασχολίες που αγαπούσε και που ενεργούσαν θετικά στη ζωή του. Άδραξε το χάρισμα της πνευματικής ευστροφίας που του χάρισε η φύση και εργάστηκε με ζήλο στην επιστήμη που τόσο αγαπούσε με αποτέλεσμα τα επιτεύγματά του να τον έχουν αναδείξει σε ιδιοφυία στο χώρο της Φυσικής και των Μαθηματικών.

Σε άλλη συνέντευξή του επισημαίνει, «Παρ’ ότι ήμουν αρκετά άτυχος να έχω κινητική ασθένεια των νευρώνων, έχω υπάρξει τυχερός σχεδόν σε όλα τα άλλα. Στη θεωρητική φυσική η σωματική ανικανότητα δεν είναι σοβαρό μειονέκτημα. Η συμβουλή μου στους άλλους ανθρώπους με αναπηρία είναι να επικεντρωθούν σε πράγματα που η αναπηρία τους τους επιτρέπει να κάνουν καλά. Μη λυπάστε για αυτά που δεν μπορείτε. Μην είστε ανάπηροι στο πνεύμα, όπως είστε στο σώμα».

Δεν σταμάτησε να πιστεύει στον εαυτό του και τις ικανότητές του, βαδίζοντας πάντα στο μονοπάτι του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας. Δεν θεωρεί  την ασθένεια  του  ως  «μειονέκτημα» και δεν λυπάται γι’ αυτά που δεν μπορεί να κάνει. Επικεντρώνεται σε αυτά που αγαπά να κάνει και διαπρέπει. Η ασθένεια του δεν στάθηκε εμπόδιο ούτε στο να δημιουργήσει οικογένεια, η οποία, όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος, ήταν η αιτία να υπερνικήσει τις ανασφάλειές του και τους φόβους του από την αρχή σχεδόν της διάγνωσης της νόσου και να καταφέρει όλα αυτά που ακολούθησαν στη ζωή του. Δεν τον εμπόδισε επίσης ούτε στην επιστήμη του και την έρευνά του, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η θέληση και η δύναμη της ψυχής είναι πανίσχυρα όπλα ενάντια σε κάθε εμπόδιο που μπορεί να παρουσιαστεί στη ζωή. Ο Στίβεν Χόκινγκ είναι το παράδειγμα ανθρώπου που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ήρωας, είναι το είδος ανθρώπου στον οποίο η αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στη λειτουργία του σώματος και του πνεύματος έχει αποδειχθεί στην πράξη απόλυτα μηδαμινή.

Είναι συχνό φαινόμενο μαθητές με κινητικά προβλήματα να αποσύρονται από τους στόχους τους, να αφήνουν τις δυσκολίες να κατανικούν τα όνειρα τους και να βυθίζονται στο έρεβος της θεωρητικής τους ανικανότητας. Ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να θέτουμε το παράδειγμα του Χόκινγκ ως κίνητρο επανάκτησης της αυτοεκτίμησης στα παιδιά με κινητικές δυσκολίες και ως μέσο αξιοποίησης των πνευματικών τους ικανοτήτων, προκειμένου να μην παρατούν τα όνειρά τους και να μη σταματούν ποτέ στα εμπόδια που θα φέρνει η ζωή στο δρόμο τους. Θα πρέπει να τα μάθουμε να αξιοποιούν προς όφελος τους το κάθε εμπόδιο και να έχουν συνεχώς στο μυαλό τους ότι το «θέλω» είναι πιο ισχυρό από το «μπορώ».

Κάθε άνθρωπος παρουσιάζει ή ενδέχεται να παρουσιάσει κατά τη διάρκεια της ζωής κάποιο σωματικό πρόβλημα που θα τον αναγκάσει να περιορίσει τις καθημερινές του δραστηριότητες. Άνθρωποι όμως σαν τον Στίβεν Χόκινγκ μας διδάσκουν διαρκώς ότι κανενός είδους σωματικό πρόβλημα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη θέληση της ψυχής.

Η αγάπη και η δίψα του για ζωή ας αποτελέσει παράδειγμα για όλους μας και για τους ανθρώπους με ειδικές δυσκολίες αλλά και για τους υπόλοιπους και ας θυμόμαστε πάντα να κοιτάζουμε ψηλά, όπως ο ίδιος παρότρυνε τα παιδιά του.

 

Ναυσικά Μάγγου

ΠΕΟ2, Ms Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση

 

Βιβλιογραφία

1.       Αγγελοπούλου-Σακαντάμη,Ν.(2004) ΕιδικήΑγωγή.Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

2.       Στασινός Π. Δημήτρης, Η Ειδική Εκπαίδευση 2020, Αθήνα 2013, Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ

3.       Michael White-John Gribbin, (1992) STEPHEN HAWKING Ο κόσμος μιας ιδιοφυίας, 2^η έκδοση, Εκδόσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ

4.       Christofe Andre & Francois Lelord, (2004). H αυτοεκτίμηση (Μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου), μετάφραση: Μ. Παραδέλη, Εκδόσεις: Κέδρος

Πηγές

1.       Ασημακόπουλος Κωνσταντίνος, περιλήψεις Ημερίδας για Ψυχιατρικά Προβήματα Σε ΑμεΑ (ημερίδα στις 2.12.2011 με θέμα «ΑμεΑ και η ένταξή τους στην ακαδημαϊκή κοινότητα και την αγορά εργασίας».)

2.       http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=437953 (ΒΗΜagazino, 11 Ιουλίου 2010)

3.       http://www.in2life.gr/features/notes/article/201429/stiven-hokingk-den-yparhei-paradeisos-oyte-meta-thanaton-zoh.html

 

 

Τηλεσκουπίδια

                                               

Η πανδημία την οποία βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και ο εγκλεισμός αποτέλεσαν μια χρυσή ευκαιρία για την επανεμφάνιση στην τηλεόραση των ριάλιτι, μέσω των οποίων επιχειρείται η παραγωγή προτύπων και η δημιουργία συμπεριφορών πολύ μακριά από την πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία και ιδιαίτερα η νέα γενιά.

Σε όλα τα ιδιωτικά κανάλια υπάρχουν τηλεριάλιτι που προάγουν ό,τι πιο φθηνό, ευτελές και σεξιστικό. Όλα αυτά διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης των νέων επαναφέροντας αντιλήψεις, στερεότυπα και πρότυπα που ανήκουν σε προηγούμενες εποχές και δεν ανταποκρίνονται στις πολιτισμένες, δημοκρατικές και φιλελεύθερες κοινωνίες, στις οποίες υποτίθεται ότι ζούμε.

Η κατάσταση καθιστά αναγκαία την αφύπνιση της οικογένειας, του σχολείου και των φορέων παιδείας, ώστε οι νέοι να ξεφύγουν από τον κίνδυνο αλλοτρίωσης και να τους δοθεί η ευκαιρία να χτίσουν προσωπικότητες που να στηρίζονται σε ουσιώδεις αξίες, όπως η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και η πίστη στην ισότητα.

                          Κωνσταντινίδου Αναστασία

ΚΑΖΑ ΜΠΙΑΝΚΑ: ΕΝΑ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ

Η Κάζα Μπιάνκα ή Βίλα Μπιάνκα χτίστηκε στις αρχές του 20^ου αι. από τον ιταλοεβραίο βιομήχανο Ντίνο Φερνάντες Ντίαζ σε σχέδια του Πιέτρο Αρριγκόνι. Το αρχοντικό ονομάστηκε Casa Bianca από το όνομα της ελβετίδας συζύγου του Blanche ή Bianca Meyer στην οποία το πρόσφερε ως γαμήλιο δώρο. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Θεμιστοκλή Σοφούλη. Είναι από τα πιο γνωστά αρχοντικά της πόλης, τόσο για τη μοναδική του αρχιτεκτονική όσο και για μια ρομαντική ιστορία: το ειδύλλιο της κόρης της οικογένειας Αλίνας με τον ανθυπολοχαγό Αλιμπέρτη σε μια εποχή που η διαφορά των κοινωνικών τάξεων και των θρησκευτικών πεποιθήσεων λειτουργούσε αποτρεπτικά.

Το 1941 η Κάζα Μπιάνκα επιτάχθηκε από τους Ιταλούς και ο όροφος του κτηρίου χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Ιταλού πρόξενου, ενώ το ζεύγος Αλιμπέρτη (ανθυπολοχαγός Σπύρος Αλιμπέρτης – Aline Diaz) συνέχισε να κατοικεί στο ισόγειο. Αργότερα η έπαυλη πέρασε στους Γερμανούς. Για μερικά χρόνια, τη δεκαετία του ’60, στον όροφο της έπαυλης λειτούργησε νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο. Το 1965 η έπαυλη αγοράστηκε από τους Ν. και Γ. Τριάρχου και τους Σουζάνα και Σολομών Μαλλάχ. Το 1976 ολοκληρώθηκε η διαδικασία χαρακτηρισμού, από τις αρμόδιες υπηρεσίες, της Κάζα Μπιάνκα ως διατηρητέο έργο τέχνης. Την τριετία 1994 – 1997 πραγματοποιήθηκαν εργασίες αναστήλωσης από μία ομάδα αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών. Τέλος από το 2013 έως και σήμερα στεγάζει την Δημοτική πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, η οποία περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και κατασκευές καλλιτεχνών.

Η Βίλα Μπιάνκα, εξαίρετο δείγμα εκλεκτικισμού,  συγκεντρώνει στοιχεία από πολλά αρχιτεκτονικά ρεύματα. Κυριαρχείται από Μπαρόκ, Αρτ Νουβώ, αναγεννησιακά στοιχεία και ξεχωρίζει για τους όμορφους εξώστες και τους ανοιχτούς χώρους της.

Εντός της Βίλα Μπιάνκα υπάρχουν συλλογές και έργα τέχνης του Νικόλαου Γύζη, του Γιώργου Παραλή, του Πολύκλειτου Ρέγκου, του Ν.Γ. Πεντζίκη, της Βάσως Κατράκη, του Σπύρου Βασιλείου, της Όπυς Ζούνη, του Αλέκου Φασιανού, του Παναγιώτη Τέτση, του Σπύρου Παπαλουκά, του Μιχαήλ Τόμπρου, του Κενάν Μεσαρέ, του Σωτήρη Χρηστίδη, του Αγήνορα Αστεριάδη. Επίσης διαθέτει και σημαντική συλλογή εικόνων που χρονολογούνται από τον 14^ο μέχρι και τον 19^ο αιώνα.

                                           ΓΡΑΤΣΑΝΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΗΓΕΣ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%B6%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1

 https://www.thessalonikiguide.gr/place/dimotiki-pinakothiki-thessalonikis-casa-bianca/

Τα ποιήματα των μαθητών μας για τη σχολική βία που διακρίθηκαν

 

Στις 8 Μαρτίου 2022 αφιερώθηκαν δύο διδακτικές ώρες στο σχολείο μας για ενημέρωση και συζήτηση με τους μαθητές για τη σχολική βία. Στη συνέχεια οι μαθητές μας συμμετείχαν δημιουργικά και έγραψαν τα δικά τους ποιήματα, άρθρα και διηγήματα. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους για τη συμμετοχή τους στις δράσεις του σχολείου που για άλλη μια φορά μας συγκίνησε και μας ενθουσίασε. Δημοσιεύουμε τα καλύτερα ποιήματα. 

Λέξεις - μαχαίρια

Στο μυαλό μουτζούρες και σχόλια

λόγια απρόσμενα και πικρά, 

συναισθήματα θλίψης και ντροπής.

Γιατί σε μένα; Εγώ φταίω;

Πίσω από το δέρμα μου κρυφτό

μην βγω και φανώ. Πίσω

από τα μάτια τρόμος κι ενοχή

μην βγω και αισθανθώ.

Πού να το πω και ποιος θα ακούσει;

κι αν είναι της μοίρας γραφτό

πρέπει να το υποστώ.

Έτσι είμαι, δεν αλλάζει

τι κι να παραπονεθώ

τι κι αν παραπονεθούν οι άλλοι

και το στόμα τους γεμίσει με κακό.

και στη δύση ήρθε η ώρα

να μιλήσω, να ακουστώ.

Τύψεις για το εγώ μου 

θα εξαφανιστούν 

και θα κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ

στο κέλυφος που αγαπώ.

                 Ζορκάδη Ραφαέλα, Α1

Δεν θα το πω

Δεν θα το πω πουθενά

Πως στο σχολείο με βαράνε δυνατά

Πως στην αυλή μου κλέβουν τα λεφτά

Πως είμαι στεναχωρημένος βαρυά

Δεν θα το πω πουθενά

Πως αδιαφορούνε οι καθηγητές

Πως μέσα μου ρωτάω εσύ τι φταις

Πως μου έκλεψαν την τσάντα μου εχθές

Δεν θα το πω πουθενά

Πως σήμερα θα είναι η τελευταία μου βραδιά

Πως θα φύγω από το σπίτι μου μακριά

Αναζητώντας λίγη ανθρωπιά.

                                     Μαρίνο Μπεϊλερι Α4

Μίλα

Τον υπολογιστή ενεργοποιώ

Μηνύματα εισέρχονται στο λεπτό

Νταήδες που μέσα τους τρέμουν

Και μόνο αυτοί ξέρουν πώς αντέχουν

 Μίλα, μίλα κι εσύ

Για βία ψυχολογική

Μίλα για σένα, μίλα για μένα

Και για παιδιά τρομαγμένα

                                  Φίλων Ταξιάρχης Β1

Μικρό αγόρι

Μικρό αγόρι, που μοναχό του κάθεται

Το περιγελούν και το χτυπάν.

Παιδιά αθώα και καλά.

Χωρίς λόγο, ξεκάθαρα για μαγκιά,

Ούτε έφταιξε σε τίποτα,

Ούτε κανέναν πείραξε.

 

Έχει μια μόνο διαφορά,

Από άλλη χώρα ήρθε προσφυγάκι

Κι όμως είναι περισσότερο Ελληνάκι

Από άλλα πολλά παιδιά.

                                     Παπαδόπουλος Ορφέας Β4

Τα σχολικά τα χρόνια

Πάντα μου έλεγαν ότι τα σχολικά

Τα χρόνια είναι τα καλύτερα.

Κάθε μέρα όμως στο σχολείο επιβίωνα

Δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί εγώ;

Γιατί ήμουν τόσο διαφορετικός, τι είχα;

Ήμουν παχουλός, μάλλον γι αυτό.

Δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω

Όμως σήμερα μιλάω γι αυτό.

Κατάφερα να πω σε όλους ποιοι ήταν

Και τι έκαναν και τώρα καταλαβαίνω

Πώς είναι τα σχολικά τα χρόνια για μας

Τους διαφορετικούς… Δύσκολα.

                                 Αναστασία Ποντγκόρναγια Β4

Τελεία

Του αρέσει να σκέπτεται τη ζωή σαν μια παράγραφο

Πρωταγωνιστής σε ένα κόσμο άδικο

Πρόσωπα φίλων - λέξεις «εχθρών»

Προσβολές χειρότερες των μαχαιριών.

(Είναι ακόμα η αρχή , δεν θέλει να βάλει τέλεια)

 

Η σκυτάλη της πληγωμένης ψυχής

Στο κορμί περνάει

Και το ματωμένο σώμα, ποτέ δεν ξεχνάει

(Δεν θέλει να βάλει τελεία)

 Πρέπει να αντέξει, τι τέλος θα’ ναι αυτό;

Όπου ο ήρωας θα υποκύπτει στον εχθρό;

 (Πρέπει να βάλει όμως μία τελεία)

 

Δεν το φανταζόταν, έτσι, θα μπορούσε να ήταν μια άλλη ιστορία.

 (Τελεία.)        

                            Εσπέρια Δημοπούλου, Κασάπη Μαρία Γ1

Ο θύτης και ο παρατηρητής

Ένα χαρούμενο παιδί με στόχους και ελπίδες

Πήγε στο σχολείο με κατεβασμένες παρωπίδες.

Έτυχε να βρει μπροστά του όλους του νταήδες

Τον κορόιδευαν πολλοί, κάτι που δεν είδες…

 

Δεν βοηθήσατε ποτέ το άτυχο παιδί

Και βρεθήκατε στην ίδια κατηγορία όλοι μαζί.

Δεν βοηθάς κανέναν με το να γίνεις αδρανής

Γι αυτό, λάβε δράση για να το σώσεις το κάθε παιδί.

 

Βοήθα και εσύ να εξαλείψεις τον εκφοβισμό

Μίλα και πράξε τα σωστό.

Το bullying είναι μορφή ρατσισμού

Ρατσισμός είναι να μισείς κάτι που τυχαία δεν είσαι…

           Αναστάσης Πασχαλίδης, Γεωργία Παπανδρέου, 

           Φαίη Παπαγεωργίου, Ιουλία Παπαναστασίου Γ3

Μπες στη θέση του

 

Πολύς κόσμος ίσως αναρωτιέται, πόσο εγκληματικός, βίαιος και κακός είναι ο κόσμος μας, η χώρα μας και ακόμα περισσότερο η πόλη μας σήμερα.

Διότι, δεν είναι λίγα τα περιστατικά που ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε κάθε μέρα στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο και πολλά από αυτά συναντώνται στα σχολεία. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά βίας και εκφοβισμού στους χώρους των δημοτικών, γυμνασίων ακόμα και λυκείων. Δυστυχώς, ακόμα περισσότερα είναι τα περιστατικά που δεν καταγράφονται και κανείς δεν βλέπει να συμβαίνουν, είτε ακόμα και τα αγνοούν.

Πολλοί μαθητές δέχονται bullying στο σχολείο από άλλους μαθητές ή στις χειρότερες περιπτώσεις κακομεταχειρίζονται και ¨βασανίζονται¨ ψυχολογικά από άλλους μαθητές για ¨λάθη¨ που δεν φταίνε οι ίδιοι και δεν έχουν επιλέξει.

Συχνά, αυτά τα παιδιά και έφηβοι βρίσκονται αδύναμοι απέναντι σε άλλους και δεν βρίσκουν διέξοδο, διότι δεν γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις που τους φθείρουν σωματικά αλλά ακόμα περισσότερο ψυχικά. Δε γνωρίζουν πού να απευθυνθούν και φοβούνται μην τους κρίνουν ακόμη περισσότερο για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, που στο κάτω κάτω δεν ευθύνονται οι ίδιοι.

Αλλά, αν μπει κάποιος στη διαδικασία να αναρωτηθεί ,αν είναι έτσι τελικά και ο κόσμος των ενηλίκων, αν αυτά τα περιστατικά συμβαίνουν παντού και κανείς δεν μπορεί να τα εμποδίσει, είτε ακόμη και να τα σταματήσει. Η λυπηρή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι πως δυστυχώς δεν μπορούμε να βρισκόμαστε εκεί σε κάθε τέτοιο περιστατικό, ώστε να βοηθήσουμε και να τα εμποδίσουμε να συμβούν. Πάντως το σίγουρο είναι πως μπορούμε να τα περιορίσουμε, να μην φοβόμαστε ή να ντρεπόμαστε να μιλήσουμε, είτε είμαστε θύτες είτε παρατηρητές περιστατικών bullying και εκφοβισμού.

Κατά τη γνώμη μου, ως παρατηρητής πολλών περιστατικών bullying αλλά ακόμα και ως θύτης τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου, μπορώ να πω πως δεν είναι πολλοί αυτοί που δημιουργούν τέτοια περιστατικά, όμως είναι αρκετοί για να δημιουργήσουν προβλήματα σε πολλούς. Πρέπει να ξέρουμε πως οι περισσότεροι συμπολίτες μας είναι άνθρωποι καλοί και άνθρωποι που μπορούμε να απευθυνθούμε για βοήθεια.

Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε, πόσο σημαντικό είναι να βοηθούμε όπου βλέπουμε τέτοια περιστατικά και πολλές φορές να σκεφτόμαστε την κατάσταση των συνανθρώπων μας μπαίνοντας στη θέση τους, και κυρίως να ξέρουμε πως βοηθώντας μόνο, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά σ’ αυτό το πρόβλημα.

 

                                   Τσιτσιβάκος Αλέξανδρος  

Διαδίκτυο και σύγχρονος κόσμος

 

 

Ως διαδίκτυο ορίζεται ένα παγκόσμιο σύστημα διασυνδεδεμένων μηχανών, υπολογιστών και κινητών. Βασικό χαρακτηριστικό του διαδικτύου είναι η ταχύτητα ανταλλαγής πληροφορίας και το γεγονός πως σπανίως υπόκειται σε γεωγραφικούς περιορισμούς. Λόγω της αύξησης των τεχνολογικών δυνατοτήτων οι οποίες καθιστούν την εμπειρία του χρήστη στο διαδίκτυο όλο και περισσότερο διαδραστική και παραστατική, το διαδίκτυο τείνει να παίρνει εξωκοσμική υπόσταση, αποκόπτοντας το άτομο από τα κλασσικά χωροχρονικά ερεθίσματα και εισάγοντάς το σε μία ψηφιακή μέταπραγματικότητα.

Η τεχνολογία και τα ψηφιακά μέσα κατακτούν με γοργούς ρυθμούς την καθημερινότητα των πολιτών. Συγκεκριμένα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) και τα κοινωνικά δίκτυα (social networks) αποτελούν βασικό μέσο επικοινωνίας, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Ο συνεχής αυξανόμενος αριθμός χρηστών δημιουργεί την αίσθηση μιας άλλης παράλληλης πραγματικότητας, αυτής του διαδικτύου. Τα τελευταία χρόνια τα πεδία της ζωής μας γίνονται όλο και περισσότερο εξαρτώμενα από το διαδίκτυο.

 Σε οικονομικό επίπεδο, η οικονομική δραστηριότητα ψηφιοποιείται καθώς το εμπόριο των αγαθών διεξάγεται όλο και περισσότερο σε ψηφιακές πλατφόρμες. Οι τραπεζικές συναλλαγές και γενικότερα όλες οικονομικές συναλλαγές τείνουν να πραγματοποιούνται με ψηφιακό χρήμα. Η προώθηση προϊόντων και οι διαφημιστικές δραστηριότητες , επίσης ξεκινούν να εστιάζουν στο διαδίκτυο. Έχουμε πλέον μία καταναλωτική πραγματικότητα η οποία παρουσιάζεται εξατομικευμένα στον κάθε χρήστη και σε αυτήν την νέα πραγματικότητα στρέφεται η επιχειρηματική εστίαση.

 Πλέον δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος πως η ίδια η κοινωνία περιστρέφεται γύρω από αυτό, επαναπροσδιορίζοντας έτσι τις ανθρώπινες σχέσεις και επαφές καθώς και τα ιδανικά, τα ήθη αυτής. Αποτελεί σημαντικό εφόδιο για πολιτιστικές επαναστάσεις καθώς προσφέρει τη δυνατότητα της προώθησης και της ενημέρωσης, και χάρη σ’αυτό ο κόσμος έχει έρθει σε επαφή με νέες εμπειρίες. Ακόμη, έχει ουσιαστικά ανέλθει στο υπέρτατο ψυχαγωγικό εργαλείο καθώς παρέχει μια ευρεία ποικιλία επιλογών - από σειρές, ταινίες έως βιντεοπαιχνίδια- για τον καταναλωτή.

Συμπερασματικά, το διαδίκτυο έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου. Χάρη σ’ αυτό πολλά από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι έχουν λυθεί και η ποιότητα ζωής τους είναι εμφανώς καλύτερη. Ωστόσο, αυτός δεν είναι λόγος για την εξύμνησή του ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι έχει προκαλέσει και ένα πλήθος προβλημάτων, όπως ο εθισμός, η ανεξέλεγκτη προπαγάνδα και ψευδοπληροφόρηση, ακατάλληλα πρότυπα για τους νέους έως και διχασμό.

                                              ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ