Τα τελευταία χρόνια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως
στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται λόγος όλο και περισσότερο για την ενδοσχολική βία.
Παρατηρώντας τους μαθητές του δικού μου σχολείου ευτυχώς δεν έπεσε στην
αντίληψή μου κάποιο περιστατικό σωματικής ή έντονης ψυχολογικής βίας, όμως
υπάρχει μια κατάσταση – διαφορετική – η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια
μορφή κοινωνικής απομόνωσης. Μαθητές ήσυχοι χωρίς ίσως αυτοπεποίθηση, πιθανόν
με μεγάλη εσωστρέφεια και σε κάποιες περιπτώσεις με μαθησιακές δυσκολίες,
αποτελούν τους μαθητές «φαντάσματα».
Οι μαθητές αυτοί ενώ περνούν την καθημερινότητά τους μαζί
μας στις σχολικές αίθουσες δεν εντάσσονται στην μαθητική κοινότητα. Μπορούν
εύκολα να …. στα διαλείμματα ή στις μέρες των διαφόρων δραστηριοτήτων και
περιπάτων καθώς δίπλα στις πολυάριθμες παρέες όλων μας παρατηρούνται
απομονωμένοι. Μπορεί ακόμη αυτοί οι μαθητές να απουσιάζουν και κανείς να μην το
παρατηρεί ή να βρίσκονται στο δικό μας τμήμα για πολλά σχολικά έτη και να μην
έχουμε συνομιλήσει ποτέ.
Ανακεφαλαιώνοντας, παρά το γεγονός πως το δικό μου σχολικό
περιβάλλον μπορεί να χαρακτηριστεί ασφαλές και ευχάριστο, η κοινωνική απομόνωση
παιδιών χωρίς κάποια αιτία είναι ένα γεγονός που όλοι μπορούν να αντιληφθούν
αλλά κανείς δεν δρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου