Ο Δημήτρης Παπαευαγγέλου γεννήθηκε το 2005 και ασχολείται συστηματικά με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία. Η αγάπη του για το άθλημα αυτό τον οδήγησε μέχρι και στο να ενταχθεί στην ομάδα του ΠΑΟΚ η οποία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, εκτός της μόνιμης κατοικίας του, την Κατερίνη. Έτσι τα τελευταία επτά χρόνια η ζωή του έχει μοιραστεί σε δύο πόλεις, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να είναι συνεπής σε όλες του τις υποχρεώσεις. Μέσα από την συνέντευξη του μας δίνεται η δυνατότητα να μάθουμε περισσότερα όσον αφορά την αγάπη του για το ποδόσφαιρο.
Άρχισα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο στην ηλικία των πέντε ετών, καθώς μου άρεσε να ασχολούμαι με αυτό στον ελεύθερο μου χρόνο.
Από ποια ομάδα ξεκίνησες;
Η πρώτη μου ομάδα ήταν η ακαδημία Olympian.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής;
Πρότυπο μου είναι ο Cristiano Ronaldo παρόλο που δεν αγωνιζόμαστε στην ίδια θέση, τον θαυμάζω για τις ποδοσφαιρικές και αθλητικές του ικανότητες.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
Σίγουρα στο μέλλον θα ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο. Ένα από τα όνειρα μου όμως που επιθυμώ να πραγματοποιήσω είναι να ενταχθώ σε μία από τις ομάδες της Αγγλίας, γιατί είναι ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα στον κόσμο. Γνωρίζω όμως πως μόνο μέσα από την προσωπική προσπάθεια και την σκληρή δουλειά μπορεί κάποιος να καταφέρει κάτι τέτοιο, για αυτό και είμαι αποφασισμένος να βάλλω τα δυνατά μου για να το πετύχω!
Πως αισθάνεσαι που αποτελείς μέλος μιας τόσο ιστορικής ομάδας, όπως είναι ο ΠΑΟΚ;
Είμαι πολύ χαρούμενος και ευγνώμων που ανήκω σε μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας, όπως είναι ο ΠΑΟΚ και θα συνεχίσω να δουλεύω για να παραμείνω σε αυτόν.
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου και ποια η χειρότερη στην μέχρι τώρα πορεία σου;
Πριν από περίπου έναν χρόνο είχα υποστεί έναν τραυματισμό στα γόνατά μου, ο οποίος με κράτησε πίσω έξι μήνες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο να μην πέσει η ψυχολογία μου αλλά να πεισμώσω και να καταφέρω να γυρίσω γρήγορα πίσω. Αυτή ήταν για εμένα η χειρότερή μου στιγμή. Τώρα όσον αφορά την καλύτερη μου στιγμή σίγουρα είναι αρκετές, αλλά ξεχωρίζω το κύπελλο που κατακτήσαμε με την ομάδα μου το καλοκαίρι του 2016 στο Παρίσι της Γαλλίας, καθώς υπήρχε πολύ μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων.
Πως περνάς τις ώρες σου εκτός γηπέδου και προπονήσεων ;
Φροντίζω να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου, την οποία επισκέπτομαι σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Επίσης, τις Κυριακές που έχω περισσότερο χρόνο και είναι μέρα ξεκούρασης χαλαρώνω κάνοντας διατάσεις, παγοθεραπεία και μασάζ.
Τι σημαίνει για σένα το ποδόσφαιρο;
Το ποδόσφαιρο για εμένα είναι ένας τρόπος ζωής, γιατί μέσα από αυτό γνώρισα και απέκτησα φιλές, έμαθα να έχω πειθαρχία και να σέβομαι τους αντιπάλους μου με τον καλύτερο τρόπο. Αυτή είναι όλη μου η ζωή!!! Πολλοί άνθρωποι λένε ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει σχέση με τη ζωή. Για πολλούς είναι εύκολο να κατακρίνουν τους παίκτες. Βλέπουν τους παίκτες χωρίς παιδεία, αμόρφωτους, με κακό τρόπο έκφρασης. Κανείς δεν ξέρει όμως τι θυσία, ατελείωτες ώρες προπόνησης μπορεί να κάνει κάποιος για να παίξει και να φθάσει ψηλά στο ποδόσφαιρο. Πίσω από έναν ποδοσφαιριστή υπάρχει μια χαμένη νεότητα. Χάνουμε οικογενειακές στιγμές, σχολικά ταξίδια, εξόδους, διακοπές. Και πάλι πολλοί άνθρωποι ακόμα και μορφωμένοι άνθρωπο ακούω να λένε “τρέχουν για ένα πετσί προσπαθώντας να τη βάλλουν στα δίχτυα” .
Επιμέλεια Κλαούντια Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου